Τα περισσότερα ολογράμματα είναι μονοχρωματικά - καταγράφουν την ένταση και την κατεύθυνση, αλλά όχι το μήκος κύματος, αν και ήδη από το 1960 ένας Σοβιετικός φυσικός, ο Γιούρι Ντένισιουκ, εφηύρε μια τεχνική που κάνει δυνατή τη δημιουργία έγχρωμων ολογραμμάτων. Με βάση την τεχνική του Ντένισιουκ, κόκκινες, πράσινες και μπλε ακτίνες λέιζερ φωτίζουν ταυτόχρονα το αντικείμενο προς... ολογράφηση, περνώντας μέσα από ένα ολογραφικό φιλμ. Το φως ανακλάται πάνω στο αντικείμενο και ξαναπερνά από το φιλμ, όπου συναντά τις εισερχόμενες από την άλλη μεριά ακτίνες λέιζερ. Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία φωτεινών και σκοτεινών λωρίδων (κροσσών συμβολής) διατεταγμένων περίπου παράλληλα με την επιφάνεια του φιλμ. Σε εκατομμύρια σημεία πάνω στο ολογραφικό φιλμ αυτές οι λωρίδες καταγράφονται σαν δέσμες ημιδιαφανών καθρεφτών, που ο καθένας είναι περιστραμμένος κατά μια ελαφρώς διαφορετική γωνία.
Παρά την ύπαρξη αυτής της τεχνολογίας έγχρωμων ολογραμμάτων για 40 χρόνια κανείς δεν είχε καταφέρει (ή μήπως επιδιώξει;) να φτιάξει ένα ολογραφικό φιλμ που να έχει ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Το πιο πετυχημένο ολογραφικό φιλμ είναι το πολυεστερικό φιλμ που επιτρέπει τη δημιουργία των γνωστών «ολογραμμάτων ουράνιου τόξου», που, όπως θα συμφωνήσει όποιος τα έχει παρατηρήσει, απέχουν πολύ από τη γλαφυρή απεικόνιση της τρισδιάστατης πραγματικότητας. Το φιλμ αυτό δεν έχει ούτε την κατάλληλη ευαισθησία στο φως, ούτε την ικανότητα να αναπαράγει τα χρώματα με πιστότητα.
Αν και ο Ζεντέ για προφανείς λόγους ευρεσιτεχνίας δεν αποκαλύπτει τις λεπτομέρειες της διαδικασίας κατασκευής του νέου φιλμ, η βασική διαφορά του από τα παλαιότερα του είδους είναι η χρήση κόκκων βρομιούχου αργύρου, διαμέτρου μόλις 10 δισεκατομμυριοστών του μέτρου, δηλαδή ένα δέκατο μέχρι και ένα εκατοστό του μεγέθους εκείνων που χρησιμοποιούνται στα συνηθισμένα φιλμ.
Παρά τις προσπάθειες του Ζεντέ και του μικρού του αδερφού, που συνεργάζεται μαζί του τα τελευταία χρόνια, να προωθήσουν το νέο ολογραφικό φιλμ και παρά τις βραβεύσεις από το Διεθνή Σύνδεσμο Κατασκευαστών Ολογραφημάτων, καμιά εταιρία δεν έχει ενδιαφερθεί προς το παρόν γι' αυτό. Αιτία ίσως να είναι το κόστος της τεχνικής, ίσως όμως να υπάρχουν και άλλες αιτίες (π.χ. σύγκρουση με την κατεύθυνση που έχει πάρει η φωτογραφική βιομηχανία προς την ψηφιακή φωτογραφία).
Πέρα από την εφεύρεση του Ζεντέ, η έρευνα στον τομέα της ολογραφίας προχωράει ταχύτατα και προς άλλες κατευθύνσεις, όπως αυτή της πιο πιστής ολογραφικής προβολής βίντεο, με πρώτη χρήση στον τομέα της ιατρικής. Αλλά ακόμα και αν η ολογραφία έχει επιτυχίες σε αυτή την κατεύθυνση, μάλλον δε θα μπορέσει να υποκαταστήσει την αίσθηση που δίνει μια πιστή τρισδιάστατη απεικόνιση ενός αγαπημένου προσώπου στην οικεία μορφή της φορητής φωτογραφίας, που δε χρειάζεται ειδικό εξοπλισμό, παρά μόνο λίγο διάχυτο φως για να ζωντανέψει μπροστά σου.