Ανατριχίλα και οργή προκάλεσε την περασμένη Παρασκευή η ανακοίνωση της διοίκησης του ΟΑΚΑ για το κλείσιμο του κεντρικού σταδίου αλλά και του διπλανού ποδηλατοδρομίου λόγω σημαντικών προβλημάτων στατικότητας στα μεταλλικά μέρη των περίφημων στεγάστρων Καλατράβα. Επί είκοσι χρόνια, η μια μετά την άλλη οι κυβερνήσεις άφηναν ασυντήρητες τις εγκαταστάσεις του ΟΑΚΑ (και όχι μόνο αυτές βέβαια) και τα στέγαστρα, χωρίς ελέγχους, έρμαια στη φθορά του χρόνου. Φέρουν εγκληματικές ευθύνες απέναντι στα εκατομμύρια ανθρώπων - αθλητών, αθλούμενων, φιλάθλων - που βρέθηκαν όλα αυτά τα χρόνια στις εγκαταστάσεις που έκλεισαν, γιατί, όπως αναφέρεται στην έκθεση του ΤΑΙΠΕΔ, «οι μεταλλικές κατασκευές του Στεγάστρου του Κεντρικού Σταδίου και του Ποδηλατοδρομίου δεν ανταποκρίνονται στα κανονιστικά επιτρεπόμενα επίπεδα στατικής επάρκειας». Αλλη μια περίπτωση επικίνδυνων υποδομών, με ευθύνη του αστικού κράτους, όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα, που εξαρτούν τη συντήρηση, άρα και την ασφάλεια όσων τις χρησιμοποιούν - εν προκειμένω το ΟΑΚΑ - από την επιχειρηματική τους αξιοποίηση. Εκτεθειμένοι πάλι ο λαός και η νεολαία, που έχουν πληρώσει χρυσάφι για την κατασκευή και στη συνέχεια την «αναβάθμιση» του ΟΑΚΑ ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, και αντί να απολαμβάνουν ελεύθερη και ασφαλή πρόσβαση στις αθλητικές εγκαταστάσεις, βρίσκονται στις συμπληγάδες της ανασφάλειας και των κινδύνων αφενός και της «ανταποδοτικότητας» για τη χρήση τους αφετέρου. Δεν είναι άλλωστε λίγες οι φορές στο παρελθόν, που η απαράδεκτη κατάσταση στην οποία αφήνονται να φτάσουν υποδομές και εγκαταστάσεις, λειαίνει το έδαφος για να προχωρήσουν περαιτέρω τα σχέδια παράδοσης των υποδομών στο κεφάλαιο για εμπορική εκμετάλλευση.

Με αφορμή τις εξελίξεις, ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με τον Θανάση Τρακοσάρη, εργαζόμενο στο ΟΑΚΑ και εκπρόσωπο στην Ομοσπονδία Εργαζομένων στις Αθλητικές Εγκαταστάσεις.

- Πώς φτάσαμε στη συγκεκριμένη κατάσταση;

- Νομίζω ότι το κλείσιμο των δύο εγκαταστάσεων του κεντρικού σταδίου του ΟΑΚΑ και του Ποδηλατοδρομίου κάθε άλλο παρά ουρανοκατέβατα ήρθε. Αντίθετα, αποτελεί κομμάτι της γενικότερης ιστορίας των αθλητικών εγκαταστάσεων στη χώρα, που ξεκινάει πολύ παλιά και μάλιστα αμέσως μετά τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα. Αφού αμέσως μετά τους αγώνες αποδείχθηκε πως οι αθλητικές υποδομές, αντί να είναι συμβατές με τον χαρακτήρα τους, δηλαδή αθλητικές εγκαταστάσεις που φτιάχτηκαν από τον λαό, να αξιοποιηθούν για τις ανάγκες άθλησής του με ελεύθερη πρόσβαση, μόνο κάτι τέτοιο δεν έγινε. Αντίθετα, επειδή ξεκίνησαν σιγά - σιγά τα σχέδια για παράδοσή τους στα επιχειρηματικά συμφέροντα, ο λαός πετάχτηκε έξω από αυτό. Ηταν εμφανές λοιπόν τι θεωρούσαν όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα προτεραιότητα όσον αφορά τους σχεδιασμούς της επόμενης μέρας για τις Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις. Παράλληλα με τις προθέσεις για το ξεπούλημα συμβάδισαν και οι πολιτικές της αδιαφορίας για την τύχη των εγκαταστάσεων που αφέθηκαν στη μοίρα τους να μαραζώσουν, προκειμένου να δοθεί καλύτερα το επικοινωνιακό άλλοθι για να ανοίξει ο δρόμος για το ξεπούλημα.

- Εστιάζοντας στο συγκρότημα του ΟΑΚΑ, τη ναυαρχίδα των αθλητικών εγκαταστάσεων, ποια ήταν η κατάσταση όλα τα προηγούμενα χρόνια;

- Προφανώς, από το γενικότερο κλίμα που επικράτησε δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν και οι αθλητικές εγκαταστάσεις του ΟΑΚΑ. Πολύ γρήγορα μετά τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων φάνηκαν οι προθέσεις των αρμοδίων για την τύχη του, αλλά και τα προβλήματα που υπήρχαν ακόμα και από κατασκευής του. Ενδεικτικό είναι πως φτάσαμε στο 2014 προκειμένου να γνωστοποιηθεί επίσημα ότι κάποιες κατασκευές όπως το στέγαστρο Καλατράβα στερούνταν άδειας, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να γίνει καν συντήρηση. Καταλαβαίνει κάποιος το ποια ήταν η κατάσταση μόλις στην πρώτη δεκαετία, η οποία φυσικά με ευθύνη όλων των κυβερνώντων μέχρι σήμερα συνεχίστηκε και επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο και ειδικά στο κομμάτι της συντήρησης, όταν ήρθαν τα καινούργια άλλοθι των μνημονίων και των πολιτικών λιτότητας. Βάσει αυτών η χρηματοδότηση πλέον μειώθηκε στο ελάχιστο και έγινε ψίχουλα, τα οποία έφταναν ίσα ίσα να καλύψουν τη μισθοδοσία των υπαλλήλων και των εργαζομένων, κάποιες άλλες πάγιες ανάγκες και ελάχιστα έμεναν για τον τομέα της συντήρησης.

Μια ακόμη παράμετρος φυσικά, που μεγάλωσε τα προβλήματα, ήταν και οι σοβαρές ελλείψεις σε προσωπικό, καθώς από το 2004 μέχρι τώρα δεν έχει γίνει καμιά πρόσληψη μόνιμου προσωπικού πέραν κάποιων συμβασιούχων και κάποιων άλλων εργαζομένων που ήρθαν με μετάταξη από τον Ιππόδρομο. Ετσι σε έναν τεράστιο χώρο, όταν στον τεχνικό τομέα έχεις έναν σιδερά - ηλεκτροσυγκολλητή ή μόλις δυο χειριστές που κάποιες φορές θα πρέπει να βοηθήσουν στις σιδηροκατασκευές ή μόλις δυο ηλεκτρολόγους, δεν υπάρχει υδραυλικός κ.ά., είναι προφανές ότι δεν μπορούν να προλάβουν τις ζημιές. Για αρκετά από αυτά τα σημαντικά ζητήματα οι εργαζόμενοι είχαν προειδοποιήσει αρκετές φορές, αλλά δεν εισακούστηκαν ποτέ.

- Γιατί τελικά τόσο το ΟΑΚΑ όσο και άλλες αθλητικές εγκαταστάσεις έχουν αφεθεί στη μοίρα τους όλα τα προηγούμενα χρόνια;

- Πιστεύω ότι η εικόνα εγκατάλειψης που παρουσιάζουν σήμερα τόσο το συγκεκριμένο συγκρότημα όσο και άλλες Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις είχε άλλους σκοπούς. Για παράδειγμα, να περάσει υποσυνείδητα στον κόσμο πως προκειμένου να λειτουργήσουν σωστά, να συντηρηθούν επαρκώς, η μόνη λύση είναι η παράδοσή τους σε επιχειρηματίες. Οταν ο κόσμος θα έχει απηυδήσει με μια σειρά προβλήματα, τότε αυξάνονται οι πιθανότητες να καταπιεί πιο εύκολα τη λύση που θα διαφημίσουν οι αρμόδιοι. Αλλωστε αν σκεφθεί κανείς ακόμα και τα πρόσφατα γεγονότα, η χρονική στιγμή που βγήκε το θέμα και οδήγησε στο εσπευσμένο κλείσιμο των δύο εγκαταστάσεων, δημιουργεί αρκετά ερωτήματα. Για παράδειγμα, αφού όπως διατυμπανίζει σήμερα η νυν κυβέρνηση ότι το 2014 η τότε κυβέρνηση της ΝΔ έλυσε τα προβλήματα που υπήρχαν με τη νομιμοποίηση συγκεκριμένων κατασκευών, γιατί δεν προχώρησε κάποια μελέτη για την κατάστασή τους και τη συντήρηση, με δεδομένο και ότι είχαν περάσει ήδη 10 χρόνια; Φυσικά, ανάλογες ευθύνες βαραίνουν και τις κυβερνήσεις που ακολούθησαν. Ακόμα και στα πρόσφατα γεγονότα, απορίας άξιον είναι γιατί χρειάστηκε να περάσουν τρία χρόνια από τη μελέτη και να φτάσουμε την περασμένη Παρασκευή με βάση το τελικό κείμενο οι αρμόδιοι να βγάλουν τον κόσμο έξω άρον - άρον. Με κινήσεις που παραπέμπουν σε μια λογική τού «βγείτε τώρα γιατί μπορεί να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή»; Οσο προχωρούσε η μελέτη εδώ και δυο χρόνια και με αποδεδειγμένη τη σοβαρότητα της κατάστασης που φανέρωναν οι έρευνες, δεν θα μπορούσαν να έχουν ενημερωθεί οι αρμόδιοι σε διάφορα στάδιά της και να προβούν σε κάποιες κινήσεις;

Από την άλλη, ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη μια σημαντική μελέτη, και πολύ περισσότερο όταν γνωρίζουν οι αρμόδιοι ότι έχουν συσσωρευτεί αβλεψίες, ελλείψεις και προβλήματα χρόνων, πώς γίνεται στο ενδιάμεσο να μεσολαβεί πέρσι η φιέστα της κυβέρνησης της ΝΔ για τα σχέδια αξιοποίησης των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων και να παρουσιάζεται ...μετά βαΐων και κλάδων το περίφημο «master plan» για το ΟΑΚΑ;

Ολα αυτά οδηγούν σε μια σειρά άλλων ερωτημάτων ανοίγοντας ιδιαίτερα σοβαρά θέματα. Μήπως τελικά και ο τρόπος που πάρθηκε η απόφαση για το κλείσιμο, πέραν των λόγων επικινδυνότητας και των όποιων επικοινωνιακών τρικ π.χ. για «ηρωικές πράξεις» και «σωτήρες» προκειμένου να προλάβουν τα χειρότερα ή να μπουν τα πράγματα σε μια σειρά και να λυθούν τα προβλήματα, κρύβονται και άλλοι σκοποί; Οπως το να αποτελέσουν τα όσα συμβαίνουν μια ακόμη αφορμή για οριστικό κλείσιμο των εγκαταστάσεων, προκειμένου να προχωρήσουν ακόμα πιο γρήγορα οι σχεδιασμοί της ολικής παράδοσής τους; Ειδικά μάλιστα από τη στιγμή που υπάρχει και ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για το μέλλον, με τον αναπληρωτή υπουργό Αθλητισμού να μιλάει για κλείσιμο τουλάχιστον ενός χρόνου.

- Με βάση τα όσα συμβαίνουν και στον τομέα του Αθλητισμού, ποια θα πρέπει να είναι η στάση των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας, των εργαζομένων μπροστά στα όσα συντελούνται;

- Είναι ξεκάθαρο και στον τομέα του Αθλητισμού πως οι κυβερνώντες δεν ενδιαφέρονται για τις ανάγκες του λαού, όπως συμβαίνει άλλωστε και σε άλλους σημαντικούς τομείς όπως η Υγεία, η Παιδεία. Οταν για παράδειγμα ο κόσμος που έρχεται στο ΟΑΚΑ για την άθλησή του ή τη βόλτα του τόσα χρόνια δεν έχει να πιει νερό - καθώς το συγκρότημα δεν διαθέτει πόσιμο νερό - είναι χαρακτηριστικό τι θεωρείται προτεραιότητα από τους κυβερνώντες. Οταν φτιάχνεις εγκαταστάσεις με χρήματα του λαού και στη συνέχεια με μεθοδεύσεις και κινήσεις που έγιναν, πρακτικά καλείς τον λαό να τις ξαναπληρώσει επιβάλλοντας χαράτσια εισόδου, εγγραφής ή για τη χρήση των χώρων, αντί τα στάδια ως περιουσία του λαού να είναι ανοικτά, ελεύθερα και κυρίως ασφαλή, δεν χωράει καμιά αμφιβολία πλέον για τις πραγματικές προθέσεις.

Αυτά είναι που θα πρέπει να λάβουν υπόψιν τους τα λαϊκά στρώματα, οι εργαζόμενοι, η νεολαία και να μην αποδέχονται τα επικοινωνιακά τρικ, όπως προσπαθούν να επιβληθούν από όλες τις κυβερνήσεις, πως δεν είναι ρεαλιστής όποιος αντιτίθεται στην παράδοση των εγκαταστάσεων στην ιδιωτική εκμετάλλευση. Η περίπτωση του Παμπελοποννησιακού Σταδίου και των ενεργειών του δήμου Πατρέων αποδεικνύει την αντίθετη εικόνα. Γι' αυτό και ενόψει των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών θα πρέπει να αποτελέσει κριτήριο ψήφου το ποιος βάζει σε προτεραιότητα τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, το ποιος στέκεται δίπλα στα προβλήματα του λαού και των πολλών και όχι στα σχέδια κέρδους των λίγων. Θα πρέπει οργανωμένα βάζοντας μπροστά τις ανάγκες του να διεκδικήσει τις καλύτερες συνθήκες και λύσεις και να μην δέχεται την «Μέγκα καταιγίδα», τη «Μέγκα πυρκαγιά» ή τα «Μέγκα προβλήματα» στις αθλητικές εγκαταστάσεις.