Βαπόρια δεμένα στα λιμάνια, σβηστά φουγάρα, νεκρά εργοτάξια, σταματημένες μηχανές, ακίνητα τρένα, γραφεία αδειανά. Η εργατική τάξη της χώρας μας σήμερα απεργεί! Κόντρα σε «θεούς και δαίμονες» (στο κεφάλαιο που αξιώνει παραπέρα αφαίρεση κατακτήσεων, στην κυβέρνησή του που σπεύδει να νομοθετήσει αντεργατικά, στους εργατοπατέρες που βγαλμένοι απ' το χρονοντούλαπο κινούν γη και ουρανό, για να σπάσουν την απεργία, στους μηχανισμούς της κρατικής καταστολής που αντιμετωπίζουν το λαϊκό κίνημα σαν τρομοκράτη). Σε 50 και πλέον πόλεις της χώρας, στις μεγαλύτερες εργατομάνες του τόπου οι εργαζόμενοι βρίσκονται στους δρόμους του αγώνα, διεκδικώντας επιθετικά το δίκιο τους, δημόσιο καθολικό, υποχρεωτικό για όλους σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, αύξηση συντάξεων, μείωση του χρόνου συνταξιοδότησης, αύξηση μισθών και μεροκάματων, μείωση του εργάσιμου χρόνου, φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου.

Παίρνουν στα χέρια τους την υπόθεση υπεράσπισης και διεύρυνσης των δικαιωμάτων τους, παραμερίζοντας τις όποιες ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Στην απάτη της συναίνεσης απαντάνε με αγώνα. Ο ένας πλάι στον άλλον στις διαδηλώσεις, στις απεργιακές συγκεντρώσεις συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο την τεράστια δύναμη που διαθέτουν. Τη δύναμη της συλλογικής αγωνιστικής δράσης. Τη δύναμη να επιβάλουν το δίκιο τους, «το νόμο του εργάτη».

Η μάχη της απεργίας συνεχίζεται μέχρι και την τελευταία στιγμή. Εξορμήσεις για να πειστεί και ο τελευταίος εργαζόμενος, περιφρουρήσεις στους χώρους δουλιάς για να σπάσει η εργοδοτική τρομοκρατία. Εργάτη τον εργάτη η σημερινή απεργία απλώνεται σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Μαζί τους τα παιδιά τους και οι πατεράδες τους. Η νέα εργατική τάξη και οι βετεράνοι του αγώνα. Με γνώση πως το κεφάλαιο δεν είναι ανίκητο. Πως οι πολιτικοί του εκφραστές δεν μπορούν για πάντα να εξαπατούν τα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα. Πως η τρομοκρατία μπορεί να σπάσει. Χτες ήταν η διοίκηση της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» που αναγκάστηκε τελικά να αποσύρει την αίτηση, με την οποία ζητούσε να κηρυχτεί παράνομη η απεργία, που κήρυξε το ΕΚΑ.

Τα ιδεολογήματα περί ταξικής συνεργασίας διαλύονται. Οι κυβερνητικοί και εργοδοτικοί συνδικαλιστές, οπαδοί του «κοινωνικού εταιρισμού» στριμωγμένοι στα πολυτελή τους γραφεία, μακριά από τους εργαζόμενους και τις ανάγκες τους, μάταια θα ψάχνουν να βρουν τι έφταιξε και χάλασε η σούπα του «κοινωνικού διαλόγου» - απάτη. Η επιμονή του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου για πλήρη ενημέρωση των εργαζομένων και οργάνωση της πάλης τους από τα κάτω αποδείχνεται στην πράξη πως και σωστή είναι και αποτελεσματική, επίσης. Γιατί ο ...κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Γιατί η γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου στα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων, η προσπάθεια για αφαίρεση κατακτήσεων έχουν δημιουργήσει μια τέτοια κατάσταση, που η επιλογή της ανυποχώρητης πάλης είναι πλέον η μοναδική. Το σύνθημα «τίποτα δε χαρίζεται, όλα κατακτιούνται» είναι περισσότερο από ποτέ επίκαιρο. Τρανταχτό παράδειγμα η επιβολή για απόφαση κήρυξης απεργίας στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας από τους ίδιους τους εργαζόμενους τη στιγμή που η διοίκηση κατέβηκε με αντίθετη πρόταση.

Οι αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων έτσι όπως αυτές εκφράζονται και με τη σημερινή απεργία δείχνουν ότι σήμερα δεν είναι το τέρμα, αλλά ένα ακόμα βήμα για νέες κινητοποιήσεις, για τους νέους αγώνες που θα ακολουθήσουν. Ηδη οργανώνεται η απεργία της Πρωτομαγιάς.