Ηταν μια μεγάλη και δυναμική απεργία. Πολύ μεγαλύτερη απο την προηγούμενη της 3ης Απρίλη. Πάρα πολλοί οι νέοι χώροι που δόθηκε και κερδήθηκε η απεργιακή μάχη. Τα ρεπορτάζ απ' όλη τη χώρα καταγράφουν πως εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, απ' άκρη σε άκρη, έστειλαν ισχυρό μήνυμα αντίστασης, απέρριψαν με μια φωνή τα αντιασφαλιστικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Χιλιάδες κατέβηκαν στους δρόμους και στις πλατείες, διεκδικώντας την ικανοποίηση των δικών τους αιτημάτων. Ενα καθολικό δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, με αναβαθμισμένες τις υπηρεσίες, τις παροχές και τις συντάξεις. Εκαναν ξεκάθαρο ότι αυτοί δεν υποχωρούν, δε συμβιβάζονται. Παλεύουν για να μην περάσουν τα μέτρα, ζητάνε εδώ και τώρα διεύρυνση των δικαιωμάτων τους. Θέλουν αυτά που τους ανήκουν.

Από νωρίς το πρωί στις μεγάλες πόλεις η παραγωγική διαδικασία και οι συγκοινωνίες είχαν στην κυριολεξία παγώσει. Στην Αθήνα ήταν μια διαφορετική μέρα. Ο ηλεκτρικός ακίνητος, το ίδιο και το μετρό. Κανένα τρένο δεν ταξίδεψε σε όλη τη χώρα. Στο έδαφος έμειναν τα αεροσκάφη της «Ολυμπιακής Αεροπορίας». Υψηλά τα ποσοστά συμμετοχής στη βιομηχανία, στις υπηρεσίες. «Νεκρά» τα μεγάλα εργοτάξια. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ακόμα και οι τράπεζες υπολειτουργούσαν, αν και η ΟΤΟΕ δεν είχε αποφασίσει απεργία.

Στον Πειραιά, το λιμάνι έδινε τον τόνο. Ολα τα πλοία δεμένα. Ούτε οι επιβάτες δεν κατέβηκαν αυτή τη φορά. Καθολική συμμετοχή στην απεργία είχαν οι εργάτες στις βιομηχανικές ζώνες όλων των μεγάλων πόλεων. Στην Πάτρα, το Βόλο, τη Λάρισα, τη Θεσσαλονίκη. Μεγάλοι κλάδοι, όπως οι οικοδόμοι, οι μεταλλεργάτες, οι ναυτεργάτες, οι εργαζόμενοι στη φαρμακοβιομηχανία έβαλαν τη σφραγίδα τους και σ' αυτή την απεργία. Νέοι κλάδοι μπήκαν στον αγώνα. Νέοι εργαζόμενοι, κόντρα στις συμβιβασμένες ηγεσίες, με χίλιες δυο δυσκολίες και την απειλή της απόλυσης, στάθηκαν «όρθιοι», αντιστάθηκαν, απέργησαν μαζικά.

Και όλα αυτά, παρά τη λυσσασμένη αντίδραση της κυβέρνησης, την κινητοποίηση του απεργοσπαστικού μηχανισμού από την ΠΑΣΚΕ, η οποία όλες τις προηγούμενες μέρες έκανε ό,τι μπορούσε για να εμποδίσει την απεργία. Η 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση πέτυχε, κόντρα και στους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς της εργοδοσίας, που με τα «όπλα» του νόμου, με δικαστήρια, απειλές και εξώδικα επιχείρησε να τη σταματήσει. Πέτυχε παρά και την εντυπωσιακή απουσία των δυνάμεων του ΣΥΝ που εμφανίστηκε μόνο δι' αντιπροσωπειών και μόνο σε ορισμένες συγκεντρώσεις.

Αποφασιστική συμβολή στη μάχη αυτή, στην προετοιμασία και στην επιτυχία της είχαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Οι ταξικές δυνάμεις βρέθηκαν και πάλι στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Οργάνωσαν και περιφρούρησαν την απεργία μέχρι την τελευταία στιγμή. Σε δεκάδες μαζικές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, νέοι, γυναίκες και άνεργοι, όπως ακριβώς έκαναν τον Απρίλη του 2001, όπως απαίτησαν στις 3 Απρίλη και στις 11 Απρίλη οι δημόσιοι υπάλληλοι, διαδήλωσαν την κάθετη αντίθεσή τους στο «πακέτο Ρέππα». Με τα πανό, τα συνθήματά τους, ακόμα και τα τραγούδια τους, διεκδίκησαν αύξηση των συντάξεων, μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, περιφρούρηση και ενίσχυση του κοινωνικού χαρακτήρα της δημόσιας ασφάλισης, καλύτερες παροχές στην υγεία και στην πρόνοια. Με μια μαζική απεργία και μεγάλη συγκέντρωση απάντησε η πόλη της Πάτρας, που η ανεργία κατατρώγει τα σωθικά της. Υπό καταρρακτώδη βροχή, πορεύτηκαν οι απεργοί στη Θεσσαλονίκη. Σε κλιμάκωση της πάλης, σε νέους αγώνες καλούσαν οι διαδηλωτές στο Πεδίον του Αρεως.

Αυτή ακριβώς η κλιμάκωση είναι και το ζήτημα των επόμενων ημερών. Ο γιορτασμός της Πρωτομαγιάς, ένα νέο σημείο αναμέτρησης, μια καινούρια μάχη. Στη μάχη αυτή ολόκληρη η εργατική τάξη πορεύεται με σηκωμένες ψηλά τις σημαίες της ταξικής πάλης, της διεκδίκησης και της πίστης της στην ιστορική της αποστολή.