ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ
Σχέδια περιορισμών των παροχών

Ο υφυπουργός Πρόνοιας Δ. Θάνος έστειλε το πόρισμα για την αναμόρφωση της πολιτικής των επιδομάτων στους φορείς των αναπήρων

Σάββατο 20 Απρίλη 2002

Αυτά είναι τα επιδόματα που θεωρεί ικανοποιητικά η κυβέρνηση
Την «αναμόρφωση» της επιδοματικής πολιτικής και μια σειρά σχεδίων επί χάρτου για τα Ατομα με Αναπηρίες (ΑμΕΑ), παρουσίασε ο υφυπουργός Υγείας Δ. Θάνος στη διυπουργική συνάντηση την περασμένη Τετάρτη (17.4.2002) με τον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη για το «Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Κοινωνική Ενσωμάτωση».

Το υπουργείο Υγείας, επιχειρώντας να παρουσιάσει έργο στον ευαίσθητο τομέα της Πρόνοιας, διαφήμισε τις αυξήσεις - ψίχουλα που έδωσε στα επιδόματα αναπηρίας τον Οκτώβρη του 2001 και δράσεις που καμιά τους δεν έχει ολοκληρωθεί και βρίσκονται σε κάποιο στάδιο των προκηρύξεων. Μάλιστα υπάρχουν περιπτώσεις όπου αναφέρονται χονδροειδή ψέματα, όπως στην περίπτωση των 22 Κέντρων Κοινωνικής Υποστήριξης και Κατάρτισης (ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ), κανένα απ' τα οποία δεν έχει λειτουργήσει.

Στα ίδια πλαίσια εντάσσεται και η λεγόμενη αναμόρφωση των επιδομάτων από την τρίτη κατά σειρά Επιτροπή των τελευταίων εφτά χρόνων που αναλαμβάνει αυτό το έργο. Πρόκειται για μια προσπάθεια που εντάσσεται στο κλίμα του λεγόμενου κοινωνικού διαλόγου και απομακρύνει - με συνεπίκουρο την ηγεσία της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες (ΑμΕΑ) - το αναπηρικό κίνημα απ' την αγωνιστική διεκδίκηση λύσεων στα προβλήματα των αναπήρων.

Τα πορίσματα αυτής της Επιτροπής έστειλε πρόσφατα σε φορείς του αναπηρικού κινήματος, προκειμένου να διατυπώσουν τις απόψεις τους στις αρχές του Απρίλη, ο Δ. Θάνος με προθεσμία μέχρι τα τέλη του Μάη.

Η Επιτροπή, αναφέροντας ως στόχο τη δικαιότερη κατανομή των επιδομάτων των ΑμΕΑ, προτείνει μεταξύ άλλων νέα κατηγοριοποίηση των οικονομικών ενισχύσεων των ΑμΕΑ, κατάργηση της έννοιας της βαριάς αναπηρίας και ενσωμάτωσή της σε άλλες κατηγορίες, τη σύνδεση της χορήγησης επιδομάτων με τη λήψη ή όχι της περίφημης Κάρτας Αναπηρίας κ.ά.

Το σχέδιο δε συνοδεύεται από οικονομική έκθεση, απέχει από τη λογική της κάλυψης των αναγκών που προκύπτουν από την αναπηρία, ενώ εμφανίζει, κατηγοριοποιώντας τους, τους ανάπηρους στη χώρα σε 130.000, όταν με τα διεθνή στάνταρ του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) και της ΕΕ τα άτομα με αναπηρίες στην Ελλάδα, με τους μετριότερους υπολογισμούς, ξεπερνούν τις 450.000.

«Πρώτιστη και επείγουσα μεταβολή πρέπει να συμβεί στο Πρόγραμμα της Βαριάς Αναπηρίας (67% και άνω) όπου συγκεντρώνει έως σήμερα περίπου 80.000 δικαιούχους και αυξάνεται ραγδαία», αναφέρεται στο πόρισμα που διαπνέεται από τη λογική των περικοπών. Στο πόρισμα δεν υπάρχει καμία αναφορά στους ανθρώπους που πάσχουν από μέσες αναπηρίες (από 50% έως 66%), στα άτομα με μέση νοητική υστέρηση, στους κωφούς ηλικίας 19-65 ετών που δεν έχουν άλλη αναπηρία και οι οποίοι έχουν σημαντικές ανάγκες από στήριξη.

Αλλαγές γίνονται και στα κριτήρια επιδομάτων, αφού οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι χωρίζονται σε αυτούς που έχουν εισόδημα πάνω από τα 20 Ημερομίσθια Ανειδίκευτου Εργάτη (ΗΕΑ) και αυτούς που έχουν κάτω από τα 20 ΗΕΑ. Προβλέπεται ακόμα ότι εξαιρούνται των επιδομάτων ή παίρνουν το 50% αυτών (για τους τετραπληγικούς και παραπληγικούς) τα ΑμΕΑ που διαβιούν σε προνοιακά ιδρύματα κλειστής περίθαλψης πλην των χανσενικών.

«Η εφαρμογή της νέας επιδοματικής πολιτικής, αναφέρεται στο πόρισμα, είναι απαραίτητο να συμβαδίσει με την εφαρμογή του θεσμού της Κάρτας Αναπηρίας σε όλη την Ελλάδα, όπως και θα είναι υποχρεωτική η εξέταση όλων των σημερινών δικαιούχων επιδομάτων Αναπηρίας του υπουργείου Υγείας - Πρόνοιας, εφόσον θα ισχύσουν άλλα κριτήρια. Να συνδέεται η χορήγηση επιδομάτων με τη λήψη ή όχι κάρτας αναπηρίας (προσωρινής ή ισόβιας)». Η μαζική επανεκτίμηση των αναπήρων, βέβαια, χωρίς διαδικασίες διαφάνειας και κοινωνικού ελέγχου - που δε φαίνεται να διασφαλίζονται στις προτάσεις της Επιτροπής - θα σημάνει και νέα ρουσφετολογική επιδρομή στους ανάπηρους, διαιωνίζοντας το φαινόμενο των αναπήρων και οργανώσεων - «μαϊμού», αλλά και δημιουργώντας μηχανισμούς εξάρτησης και χειραγώγησης των αναπήρων και των οικογενειών τους.

Στο πόρισμα, τέλος, αναφέρεται συχνά η κάλυψη, από το υπουργείο Υγείας, αυτών των αναπήρων που δεν καλύπτεται η αναπηρία τους από τα ασφαλιστικά τους ταμεία. Κάτι που ίσως να υποδηλώνει μια προσπάθεια, που είχε και παλιότερα επιχειρηθεί, για τη μεταφορά του βάρους της στήριξης των αναπήρων στα ασφαλιστικά ταμεία και το υπουργείο Υγείας να καλύπτει μόνο τους ανασφάλιστους.


Νατάσα ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΥ