ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΙ
Δίνουν το «παρών» στο μεγάλο απεργιακό προσκλητήριο

«Αρνούμαστε να θυσιάζουμε την υγεία και τη ζωή μας για τα κέρδη των λίγων», δηλώνει στον «Ριζοσπάστη» η Αφροδίτη Ρέτζιου, πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ

Τετάρτη 28 Φλεβάρη 2024

Από την πρόσφατη απεργία
Μετά τη μαζική απεργία και το μαχητικό συλλαλητήριο της προηγούμενης Πέμπτης, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο σύστημα Υγείας κατεβαίνουν και σήμερα στον δρόμο, δίνουν το «παρών» στην πανεργατική απεργία.

Διεκδικούν αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας, αυξήσεις στους μισθούς, ένταξη στα ΒΑΕ, επέκταση του επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας. Απαιτούν να παρθούν πίσω και να σταματήσουν οι απολύσεις, να μονιμοποιηθούν οι χιλιάδες εργαζόμενοι με εργασιακές σχέσεις ομηρίας, που καλύπτουν τμήμα των αυξανόμενων αναγκών.

Τις τελευταίες δέκα μέρες, άλλωστε, η κυβέρνηση έρχεται να προσθέσει νέα βάρη στους ασφαλισμένους επιβάλλοντας συμμετοχή στα γενόσημα φάρμακα και επιβάρυνση 1 και 3 ευρώ αντίστοιχα σε κάθε παραπεμπτικό εργαστηριακών κι απεικονιστικών εξετάσεων.

Παράλληλα, έχει δημοσιοποιήσει τον ...«τιμοκατάλογο» για τα απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία, με το «νόμιμο φακελάκι» να φτάνει μέχρι και τα 2.000 ευρώ!

«`Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», δηλώνει στον «Ριζοσπάστη» η πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας, Αφροδίτη Ρέτζιου, για τη συμμετοχή των υγειονομικών στη σημερινή απεργία.

Θυμίζει ότι «ανάμεσα στα εκατομμύρια λαού που ξεχύθηκαν στους δρόμους πριν από έναν χρόνο δίνοντας την υπόσχεση ότι "το έγκλημα στα Τέμπη δεν θα ξεχαστεί" ήταν και οι υγειονομικοί. Ηταν και οι συνάδελφοι γιατροί και νοσηλευτές από τα νοσοκομεία της Λάρισας, που ακόμα τους στοιχειώνουν οι εικόνες που αντίκρισαν εκείνες τις μέρες. Απανθρακωμένα, διαμελισμένα πτώματα, γονείς που ρωτούσαν αν ζει το παιδί τους.

Την υπόσχεση που δώσαμε έχουμε χρέος να την τηρήσουμε.

Η πολιτική του κόστους - οφέλους έκοψε το νήμα της ζωής στους 57 ανθρώπους. Η ίδια πολιτική ευθύνεται και για τα τραγικά αδιέξοδα με τα οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι καθημερινά οι εργαζόμενοι στο δημόσιο σύστημα Υγείας και οι ασθενείς μας».

Εξηγεί συγκεκριμένα η πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ:

«Για το ιστορικά χαμηλό σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό των δημόσιων νοσοκομείων. Για τη διάλυση της δημόσιας Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Για τους πάνω από 110.000 ασθενείς στη λίστα αναμονής για ένα χειρουργείο. Για το 30% των κλειστών χειρουργικών αιθουσών. Για τις συνεχείς μετακινήσεις υγειονομικών. Τα χιλιάδες οφειλόμενα ρεπό και τις διπλοβάρδιες, την υπερεφημέρευση, τα φρακαρισμένα μετά από κάθε εφημερία νοσοκομεία. Ευθύνεται για τον εξαναγκασμό σε περιπλάνηση ανά την Ελλάδα των ασθενών, ακόμα και μικρών παιδιών. Για το μαρτύριο της σταγόνας στους χιλιάδες συμβασιούχους στην Υγεία, για τη δραματική επιδείνωση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης του λαού μας που πληρώνει διπλά και τριπλά για δαπάνες Υγείας.

1,6 δισ. ευρώ πλήρωσε ο λαός μας το 2021 για τη συμμετοχή του στα φάρμακα. 100.000.000 ευρώ ήταν την ίδια χρονιά τα έσοδα από τα απογευματινά επί πληρωμή ιατρεία των δημόσιων νοσοκομείων.

Οι μεγάλοι ωφελημένοι από αυτήν την πολιτική είναι οι έμποροι της Υγείας. Πάνω από 1,9 δισ. τον χρόνο είναι το μέγεθος της εγχώριας αγοράς των ιδιωτικών γενικών, μαιευτικών, ψυχιατρικών κλινικών, κέντρων αποκατάστασης και διαγνωστικών κέντρων.

Στόχος τους, να απαλλαγεί ο κρατικός προϋπολογισμός από το "βάρος" της χρηματοδότησης των νοσοκομείων για να περισσέψει "ζεστό" κρατικό χρήμα για την παντός είδους στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων. Την ίδια στιγμή δίνουν δισ. ευρώ για τη δολοφονική μηχανή του ΝΑΤΟ, για την αποστολή φρεγάτας στην Ερυθρά για τα συμφέροντα των εφοπλιστών, δισ. δολάρια για την αγορά F-35, για "πράσινες", "ψηφιακές" μπίζνες».

«Στις 28 Φλεβάρη στην πανεργατική πανελλαδική απεργία δίνουμε το "παρών" στο μεγάλο απεργιακό προσκλητήριο δεκάδων Ομοσπονδιών του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, Εργατικών Κέντρων, εκατοντάδων πρωτοβάθμιων σωματείων.

Παίρνουμε θέση στο μεγάλο απεργιακό μέτωπο για να μην ξεχαστεί, να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη. Γιατί αρνούμαστε να θυσιάζουμε την υγεία και τη ζωή μας για τα κέρδη των λίγων», καταλήγει η Αφροδίτη Ρέτζιου.