1943. Ανοιξη. 13-14 Απρίλη. Η μάχη ανταρτών - Γερμανών, από στεριά, αέρα και θάλασσα, στον Αγιο Κωνσταντίνο, «καλά κρατεί». Το Αρχηγείο Λοκρίδας του ΕΛΑΣ, ο Μελάς, ο Καραλίβανος, ο Λοκρός, ο Πλάτων, με 70 αντάρτες μπαίνουν πρωί στο χωριό. Κι ο λαός τούς υποδέχεται με ενθουσιασμό. Από τον Ευβοϊκό έρχονται κάτι πλεούμενα με Γερμανούς. Ανάβει το τουφεκίδι. Ερχεται στη συνέχεια μια κανονιοφόρος. Κάνει άγριο βομβαρδισμό και γκρεμίζει σπίτια. Εμφανίζεται κι ένα αεροπλάνο για αναγνωριστική πτήση πάνω από τις θέσεις των ανταρτών. Ενώ μια καταδίωξη ρίχνει άγκυρα στα 100 μέτρα περίπου από την ξηρά και μένει εκεί όλη τη νύχτα.

Σαν έπεσε το σκοτάδι στις 9 η ώρα, ο καπετάν Δήμος Καραλίβανος, με 5-6 αντάρτες και με δυο βάρκες, κάνει ρεσάλτο στην καταδίωξη. Λαβώνεται βαριά. Σκοτώνεται ο ένας βαρκάρης, ο Δ. Ψαράς. Αλλοι δυο τραυματίζονται.

Σκοτώνεται κι ο Παρνασσός. Ο αντάρτης ΛΟΥΚΑΣ ΠΑΣΟΥΛΑΣ (πρώτη φωτογραφία). Γεννήθηκε στη Δαύλεια το 1920. Εμενε οικογενειακώς στον Αϊ - Κωνσταντίνο. Ηταν παντρεμένος. Η γυναίκα του είχε γεννήσει ένα αγοράκι. Στις 13 Απρίλη 1943, με κουμπάρο τον αντάρτη Λαφαζάνη, το βάφτισαν και το είπανε Νικηφόρο. Τ' άρματα και το ψευδώνυμο του σκοτωμένου τα πήρε ο αδερφός του ΔΑΜΙΑΝΟΣ (δεύτερη φωτογραφία), ο οποίος γεννήθηκε στη Δαύλεια την 1η Ιούλη 1923 και κατατάχτηκε τότε αντάρτης. «Οταν είδα τον αδερφό μου σκοτωμένο, ήθελα να κλάψω... Με κοίταζαν ο Ηφαιστος, ο Πλάτων, ο Λοκρός. Τους είπα θέλω ν' αντικαταστήσω τον αδερφό μου. Αυτοί μου έδωσαν τον οπλισμό του, το ψευδώνυμό του, και ακολούθησα τ' αντάρτικο» (έγραφε σε σημείωμά του στο περιοδικό «Εθνική Αντίσταση» τεύχος 99, το 1998).

Σε συνέχεια, υπηρέτησε στο 2/36 Τάγμα, σύνδεσμος του διοικητή Αλέκου Μυλωνά. Συμμετείχε στη μάχη των Θερμοπυλών, στον αφοπλισμό των Ιταλών και σε άλλες μάχες. Υστερα μετατέθηκε στο ΕΛΑΝ, όπου έδρασε ως την Απελευθέρωση και στο δεκεμβριανό κίνημα.

Στον Εμφύλιο σκοτώθηκε κι ο πρώτος ξάδερφός του Λουκάς Κ. Πασούλας, μαχητής του ΔΣΕ.

Μετά τον Εμφύλιο, ο Δαμιανός (τρίτη φωτογραφία) βρέθηκε μετανάστης στην Ολλανδία. Δούλεψε εργάτης. Απόχτησε οικογένεια. Και πέθανε στις 8 Σεπτέμβρη 1999.

Στο σημείωμα που προαναφέραμε έγραφε: «Το 1989, με μάρτυρα τον Γιώργο Μέγα και τον Αλέκο Μυλωνά, υπέβαλα τα χαρτιά μου, μέσω ΠΕΑΕΑ Λαμίας, στη Νομαρχία Λαμίας να με αναγνωρίσουν ως αντιστασιακό. Ομως, μέχρι σήμερα, δεν έχω ακούσει τίποτα, παρ' όλες τις υποσχέσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων».

Στο βραβευμένο σε διαγωνισμό του ΚΚΕ βιβλίο του το 1946 με τίτλο «Από τ' αντάρτικο της Ρούμελης», ο Λεωνίδας Μωραΐτης (Δ. Κωνσταντόπουλος), λοχαγός του ΕΛΑΣ, του αφιερώνει το πρώτο αφήγημα με τίτλο «Ο Παρνασσός δεν πέθανε ποτές».

Στη μνήμη του πατέρα του και του θείου του Λουκά (που πήρε το όνομά του), καθώς επίσης και του άλλου θείου του, ο οποίος σκοτώθηκε στον Εμφύλιο, ο γιος του Λουκάς Πασούλας (του Δαμιανού) προσφέρει στο «Ριζοσπάστη» 15 ευρώ.