Θέλγονται και «γαργαλιούνται» ορισμένοι με τη σκέψη της δημιουργίας ενός ακροδεξιού κόμματος και στην Ελλάδα. Διάβασαν από την ανάποδη το μήνυμα από τις γαλλικές εκλογές και ψάχνουν για τον ...«Ελληνα Λεπέν»! Είναι πολύ χρήσιμος και βολικός για τα σχέδια των «αντιδεξιών» και «αντιφασιστικών» συσπειρώσεων. Η ακροδεξιά στο επίκεντρο του πολιτικού συστήματος και των (ψευδο)διλημμάτων!

Αραγε, είναι τυχαίος ο καταιγισμός των γκάλοπ, που δείχνουν ότι «υπάρχει χώρος» για ένα τέτοιο κόμμα και το θέμα απλά είναι να βρεθεί ο αρχηγός; Είναι τυχαία η διαρκής συντήρηση στην επικαιρότητα του Γλύξμπουργκ και του ενδεχομένου να επιστρέψει για να ηγηθεί κόμματος; Σκληροί εκσυγχρονιστές(διάβαζε Χρ. Βερελής) τον προέτρεψαν μάλιστα να το κάνει στις επόμενες εκλογές!

Μέχρι τώρα η δημιουργία ακροδεξιού κόμματος απετράπη γιατί δεν εξυπηρετούσε το πολιτικό σύστημα, την «ανανέωση» και διαιώνισή του. Εξάλλου, η «πολυσυλλεκτικότητα» των δύο μεγάλων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) δεν άφηνε παρά ελάχιστα περιθώρια στους ακροδεξιούς ακριβώς γιατί ενσωμάτωναν και πλειοδοτούσαν στα συνθήματά τους.

Οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ μπορεί να μη λένε ευθέως «έξω οι ξένοι», αλλά το έχουν κάνει σημαία στη «μεταναστευτική» πολιτική τους. Πίσω από το σύνθημα «η Ελλάδα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι» εφαρμόζεται ένα ανελέητο και απάνθρωπο κυνήγι των μεταναστών.

Γενικότερα, όμως, στην εποχή του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, της αμερικανικής ηγεμονίας, της σταυροφορίας κατά της «τρομοκρατίας», το σύστημα κινείται προς πιο ακραίες συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες επιλογές. Η δημιουργία και η άνοδος ακροδεξιών σχημάτων είναι «επιταγή» και απόρροια αυτής της εξέλιξης.

Οσο πιο ακραία και δεξιά πάει το σύστημα τόσο πιο πολύ χρειάζεται κάποιους που να δείχνουν, σαν άλλοθι δημοκρατικοφάνειας, ότι υπάρχει ακόμα πιο δεξιά. Οχι στην ουσία της πολιτικής (δεν υπάρχει τίποτα πέρα από τη δικτατορία των μονοπωλίων), αλλά στις φασιστικές μεθόδους για την επιβολή της.