Σε εμβληματικά σημεία του κέντρου του Βελιγραδίου, που θυμίζουν τη ΝΑΤΟική θηριωδία του 1999, βρέθηκε το πρωί της Κυριακής η αποστολή των συνδικάτων.

Οι εκατοντάδες συνδικαλιστές και εργαζόμενοι περιηγήθηκαν στην πόλη φορώντας μπλουζάκια που θύμιζαν σε εργαζόμενους, τουρίστες, περαστικούς το μακελειό που έζησε ο λαός πριν 25 χρόνια, ενώ το σύνθημα «Killers go home» ταξίδεψε σε κάθε γωνιά.

Πρώτος σταθμός της περιήγησης ήταν το κτίριο της σερβικής τηλεόρασης, που βομβαρδίστηκε στις 23/4/1999, με 16 νεκρούς εργαζόμενους.

Το κτίριο παραμένει μισογκρεμισμένο για να θυμίζει ένα από τα μεγαλύτερα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα του ΝΑΤΟ και των κυβερνήσεών του, ενώ ακριβώς απέναντι ένα μνημείο με το ερώτημα «Γιατί;» εξακολουθεί να θυμίζει τη βαρβαρότητα που έζησε ο σερβικός λαός στις 100 μέρες των ανελέητων βομβαρδισμών.

Οι συγκεντρωμένοι κατέθεσαν στεφάνι και τήρησαν ενός λεπτού σιγή, ενώ με συνθήματα όπως «Οι ιμπεριαλιστές τη Γη ξαναμοιράζουν, με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν» ανέδειξαν ότι και σήμερα, 25 χρόνια μετά, οι λαοί είναι αντιμέτωποι με τη φωτιά του πολέμου.

Τα συνδικάτα υποδέχθηκε αντιπροσωπεία της Συνομοσπονδίας Σερβικών Συνδικάτων (CΛΟΓΑ) με τον πρόεδρό της, Ζέλικο Βεσρλίνοβιτς, να σημειώνει ότι η επίσκεψη αυτή είναι πολύ σημαντική για όλο τον σερβικό λαό. «Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον λαό της Ελλάδας. Θυμόμαστε τις διαδηλώσεις που είχαν γίνει για την υποστήριξη του σερβικού λαού, θυμόμαστε το μπλόκο που είχε κάνει ο λαός της Ελλάδας στο κομβόι των ΝΑΤΟικών, σε μία ακόμα έμπρακτη στήριξη στον δοκιμαζόμενο λαό μας. Οφείλουμε ένα αιώνιο ευχαριστώ», ανέφερε μεταξύ άλλων.

«Τα Βαλκάνια είναι τόπος των λαών και όχι ορμητήριο των ΝΑΤΟικών», ήταν η απάντηση που έδωσαν με σύνθημα οι συγκεντρωμένοι, σκορπώντας συγκίνηση για τη δύναμη που έχουν οι λαοί, αδελφωμένοι, όταν τα βάζουν με τους ιμπεριαλιστές.

Συγκλονιστική ήταν η μαρτυρία ενός από τους εργαζόμενους τότε της σερβικής τηλεόρασης, ο οποίος στη συγκεκριμένη επίθεση έχασε τον αδερφό του. Μιλώντας λοιπόν για τα εγκλήματα του ΝΑΤΟ, ο Μίροσλαβ Μέντιτς ανέφερε ότι η σερβική ραδιοτηλεόραση έδειχνε τότε όλη αυτήν την ιμπεριαλιστική θηριωδία με τους βομβαρδισμούς σε σχολεία, παιδικούς σταθμούς, λαϊκές κατοικίες, λαϊκές αγορές κ.λπ.

«Από αυτό το κτίριο στέλναμε αυτές τις εικόνες σε όλο τον κόσμο για να μάθει την αλήθεια, για να δει τα ΝΑΤΟικά εγκλήματα. Αυτό ήταν που δεν άρεσε στο ΝΑΤΟ, γιατί χαλούσε τη γραμμή του. Ετσι, στις 23/4/1999, λίγο μετά τις 2 τη νύχτα, βομβάρδισαν το κτίριο. Ηξεραν ότι είχε μέσα εργαζόμενους που δούλευαν εκείνη τη στιγμή, καθώς κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών ήταν γνωστό ότι δουλεύαμε σε δύο 12ωρες βάρδιες, 7 το πρωί με 7 το απόγευμα και 7 το απόγευμα με 7 το επόμενο πρωί. Ηξεραν ότι εκείνη την ώρα βρίσκονταν εκεί μέσα 150 με 160 εργαζόμενοι, μαζί και ξένοι ανταποκριτές, και δεν έκαναν καμία προειδοποίηση ότι το κτίριο ήταν ανάμεσα στους στόχους για βομβαρδισμό».

Μιλώντας ειδικά για τον αδερφό του, Σίνισα, σημείωσε ότι εκείνο το βράδυ έκανε κανονικά τη βάρδιά του όταν έπεσε η βόμβα από το ΝΑΤΟικό αεροσκάφος και σκοτώθηκε μαζί με άλλους 15 συναδέλφους του. Ο ίδιος και ένας ακόμα εργαζόμενος είναι οι μόνοι που μέχρι και σήμερα δεν έχουν αναγνωριστεί, δεν έχουν βρεθεί τα πτώματά τους και δεν έχουν μνήμα, μόνο ένα κενοτάφιο.

«Αυτό το έγκλημα που έκανε το ΝΑΤΟ καταδικάστηκε διεθνώς από δημοσιογραφικές ενώσεις και άλλους φορείς, καθώς δεν υπήρχε κανένας λόγος να χτυπηθεί το συγκεκριμένο κτίριο, ενώ έγινε και προσφυγή ώστε να δικαστεί το ΝΑΤΟ για έγκλημα πολέμου, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Κανείς από το ΝΑΤΟ δεν καταδικάστηκε ποτέ, κανείς δεν απολογήθηκε, είναι ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία», πρόσθεσε συντετριμμένος ο Μ. Μέντιτς.

Τις ευχαριστίες του μετέφερε και ο διευθυντής της σερβικής ραδιοτηλεόρασης, σημειώνοντας ότι ο πόνος του σερβικού λαού δεν καταλαγιάζει, καθώς πρόκειται για θύματα που σκοτώθηκαν χωρίς δικαίωμα στην άμυνα, χωρίς κανένα δικαίωμα στη ζωή. «Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τη βοήθεια που μας έδωσε ο ελληνικός λαός», ήταν τα συγκινητικά του λόγια, μεταφέροντας κι εκείνος την ευγνωμοσύνη του για τη λαϊκή αλληλεγγύη.

Τρίτος και τελευταίος σταθμός πριν αποχωρήσει η αποστολή για το Νόβι Σαντ ήταν το βομβαρδισμένο σερβικό Πεντάγωνο, το κτίριο του υπουργείου Αμυνας. Το κτίριο αυτό, στην καρδιά του Βελιγραδίου, παραμένει βομβαρδισμένο και δεν έχει αποκατασταθεί, δεν χρησιμοποιείται από τότε, έχοντας μετατραπεί σε ένα ακόμα μνημείο για να μην ξεχαστεί το στυγερό έγκλημα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και των κυβερνήσεών τους.