Για επίγεια αναστάσιμα
Σάββατο 4 Μάη 2002 - Κυριακή 5 Μάη 2002

«

Πάσχα Κυρίου Πάσχα, ευφρανθείτε λαοί», κατά την υμνολογία των ημερών. Ποιοι λοιπόν λαοί, πότε και πού θα ευφρανθούν, αφού δεν έχουν την ελπίδα των μετά Χριστών θαυμάτων;

Ποιοι λαοί; Αυτοί που ανήκουν στην αναλογία των δύο τρίτων που διαρκώς διευρύνεται, οι φτωχοί, οι πεινασμένοι του κόσμου, οι απόκληροι των νέων σκλαβοπάζαρων;

Πάσχα Κυρίου Πάσχα και εκεί στο ναό της Βηθλεέμ, όπου σε λίγο θα ξεκινήσει το αναστάσιμο φως, με τη συμβολική του έννοια, οι έγκλειστοι του υποτιθέμενου ασύλου, οι μελλοθάνατοι, αντιμετωπίζουν τη φρίκη, χωρίς φαγητό, νερό, φάρμακα, χωρίς έλεος.

Ολοι αυτοί σε ποιον θεό ν' απευθύνουν το «Ιλί, ιλί, λαμά σεβαχθανί», όταν το καταπέτασμα των ναών και των σπιτιών των αθώων σκίζεται από πάνω ως κάτω, από τις ρουκέτες, τις βόμβες, τις ανατινάξεις και την ολοκληρωτική καταστροφή.

Πάσχα Κυρίου Πάσχα και εκεί, στην κατασπαραγμένη Τζενίν, οι άταφοι νεκροί, ούτε στη γη, ούτε στον ουρανό, μπορούν να περιμένουν την ανάσταση του ανθρωποθεού και το άγγελμα των μυροφόρων.

Στις περιοχές της φρίκης αντί θυμιάματα, η οσμή αίματος και θανάτου, η πορεία προς τον Γολγοθά κάτω από τα χτυπήματα των νεοκαισάρων και των Φαρισαίων της «νέας τάξης».

Μοιάζει εμπαιγμός το «Πάσχα Κυρίου Πάσχα, ευφρανθείτε λαοί» αυτές τις μέρες και κάθε μέρα, όταν ευλογούνται τα όπλα της φρίκης. Μοιάζει εμπαιγμός, όταν κάποιοι υπόσχονται την επουράνια δικαίωση, ως απατηλό αντίδοτο για την επίγεια κόλαση.

Οι λαοί του κόσμου μακριά από τα παραισθησιογόνα και τα βοτάνια της φυγής, με στέρεα τα πόδια στη μάνα γη και την πραγματικότητα, πολλαπλασιάζουν τους αναστάσιμους αγώνες, κατά των Καισάρων, των πραιτόρων, των σταυρωτήδων και των Πιλάτων.


Του
Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ