Οι εργαζόμενοι στην Πελοπόννησο απέδειξαν χθες στην πράξη πως η Πρωτομαγιά δεν είναι αργία, είναι απεργία και συσπειρωμένοι γύρω από τις ταξικές δυνάμεις έδειξαν, με τη μαζική τους παρουσία και τη μαχητικότητά τους, το δρόμο της συνέχισης και της κλιμάκωσης του αγώνα. Παράλληλα, εκφράστηκε η θέληση από τους εργαζόμενους για προκήρυξη νέας απεργιακής κινητοποίησης στις 29 Μάη.

Χαρακτηριστικό της ανυποληψίας, στην οποία έχουν περιέλθει οι συνδικαλιστές του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού στα μάτια και τη συνείδηση της εργατικής τάξης, είναι πως σε ολόκληρη την Πελοπόννησο, ούτε οι ίδιοι - τουλάχιστον οι περισσότεροι - δεν παρέστησαν στις απεργιακές συγκεντρώσεις που είχαν προκηρύξει. Οι «εκπρόσωποι» χιλιάδων εργατών «κατάφεραν», την πιο ιερή ημέρα της εργατικής τάξης, να μιλούν σε ακροατήριο πέντε, δώδεκα και στην καλύτερη των περιπτώσεων σε είκοσι άτομα. Στην Πάτρα, το ρόλο του κλακαδόρου της πλειοψηφίας της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου (ΠΑΣΚΕ) φρόντισαν με συνέπεια να αναλάβουν οι δυνάμεις του ΝΑΡ, ΣΕΑΜ, Α/συνέχεια και λοιποί αριστεριστές που δεν ξεπερνούσαν τα 100 άτομα.

Η καρδιά της εργατικής τάξης, όμως, στην αχαϊκή πρωτεύουσα χτυπούσε στην πλατεία Γεωργίου. Εκεί πλήθος κόσμου όλων των ηλικιών ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της Συντονιστικής Επιτροπής Σωματείων και Συνδικαλιστών, με τα πανό του Συνδικάτου Οικοδόμων, του Μετάλλου και του Ιματισμού να δεσπόζουν στο χώρο, πλαισιωμένα από τις κόκκινες σημαίες και τις σημαίες του ΠΑΜΕ.

Μετά το σύντομο χαιρετισμό του Γιώργου Πετρόπουλου, αναπληρωτή γραμματέα του Σωματείου Εργαζομένων στο νοσοκομείο «Αγιος Ανδρέας» και την ομιλία του μέλους της Γραμματείας του ΠΑΜΕ, Φώτη Κατσικαρώνη, ακολούθησε μαχητική πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, όπου δέσποζαν τα συνθήματα: «Κόκκινη Πρωτομαγιά, πρωτοπόρα εργατιά», «Εργάτες, αγρότες, φοιτητές, με μέτωπο απαντάμε στις πολυεθνικές». Η πορεία κατέληξε στα Ψηλά Αλώνια, με κατάθεση στεφανιού από τον συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ Σταμάτη Ανδριόπουλο στο μνημείο των εννέα εκτελεσμένων το Μάη του 1944 από το γερμανικό στρατό κατοχής και κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή.

Νωρίτερα, τις πρώτες πρωινές ώρες, εκατοντάδες εργαζόμενοι σχημάτισαν απεργιακές αλυσίδες, κυρίως σε πολυκαταστήματα, προκειμένου να περιφρουρήσουν την απεργία. Οι εργαζόμενοι στη Βιομηχανική Περιοχή των Πατρών, στα μεγάλα εργοτάξια, στα εργοστάσια του ιματισμού, της «Κόκα - Κόλα» κ.α. συμμετείχαν σύσσωμοι στην απεργία.

Στη Καλαμάτα, με καλά ποσοστά συμμετοχής στην απεργία, οι εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία 23ης Μάρτη και στη συνέχεια κατευθύνθηκαν με πορεία προς το μνημείο των λιμενεργατών, όπου και άφησαν λουλούδια. Στην Τρίπολη, η συγκέντρωση των εργαζομένων έγινε στην πλατεία Πετρινού, ακολούθησε πορεία προς τον Αϊ - Θανάση και κατέθεσαν στεφάνια στο σημείο όπου την Πρωτομαγιά του 1943 είχαν εκτελεστεί περισσότεροι από σαράντα πατριώτες. Στο Ναύπλιο, η απεργιακή συγκέντρωση έγινε στο Θεατράκι. Στην Ηλεία είχαμε δύο απεργιακές συγκεντρώσεις, μια στον Πύργο και η άλλη στην Αμαλιάδα. Οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν με πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Στην Κόρινθο, η απεργιακή συγκέντρωση έγινε στα Περιβολάκια και η πρωτομαγιάτικη εκδήλωση ολοκληρώθηκε με πορεία στους δρόμους της πόλης. Στο Αίγιο, η απεργιακή συγκέντρωση έγινε στην πλατεία Λαύρας και στη συνέχεια ακολούθησε πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Στη Κεφαλλονιά, η απεργιακή συγκέντρωση έγινε μπροστά από το Εργατικό Κέντρο και ακολούθησε δυναμική πορεία στους κεντρικούς δρόμους του νησιού. Στη Ζάκυνθο, η απεργιακή συγκέντρωση έγινε έξω από το Εργατικό Κέντρο με υψηλά ποσοστά συμμετοχής στην απεργία. Οι απεργοί προχώρησαν σε πορεία στους κεντρικούς δρόμους του νησιού, φωνάζοντας συνθήματα υπεράσπισης της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης.