Ενα από τα συγκλονιστικότερα μουσικά είδη είναι το ηπειρώτικο πολυφωνικό τραγούδι, το οποίο όμως ελάχιστα έχει ερευνηθεί. Παρόλο που καλύπτει μια μεγάλη περιοχή, από το βόρειο τμήμα της Ηπείρου μέσα στην ελληνική επικράτεια μέχρι βορειότερα στη Νότια Αλβανία, περιλαμβάνοντας πληθώρα οικισμών με πλούσια μουσική παράδοση, μικρή είναι η έρευνα και καταγραφή του από ελληνικής πλευράς. Με ένα κομμάτι του ηπειρώτικου πολυφωνικού τραγουδιού, αυτού που γεννήθηκε στο Πωγώνι της Ηπείρου - κοιτίδα της ελληνικής πεντατονίας και πατρίδα ενός ιδιότυπου πολυφωνικού ύφους που φέρει τ' όνομά του - μας φέρνει κοντά η νέα δισκογραφική δουλιά του Χρήστου Τζιτζιμίκα, με τίτλο «Πατήματα» («Ιαμβος»). Ο δίσκος περιλαμβάνει 16 τραγούδια, 3 από τα οποία ερμηνεύονται στη βλάχικη γλώσσα, προσφέροντας μια δυνατή «γεύση» της μουσικής αυτής παράδοσης, που χαρακτηρίζεται από το μεγαλείο της λιτότητας και της αλήθειας. Τα τραγούδια ερμηνεύει ο Χρήστος Τζιτζιμίκας με τον Πετρολούκα Χαλκιά στο κλαρίνο, έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του πωγωνίσιου ύφους. Επίσης, οι μουσικοί Χριστόδουλος Ζούμπας (λαούτο, μουσική επιμέλεια), Αχιλλέας Χαλκιάς (βιολί), Θανάσης Μαρκόπουλος (λαούτο), Νίκος Κοντός (ντέφι) και Ανδρέας Παπάς (ντέφι). Αξίζει να σημειωθεί ότι το CD συνοδεύεται από ένα καλαίσθητο βιβλιαράκι με πληροφορίες για την περιοχή και τη μουσική της και μουσικολογικά σημειώματα.

Τα «Πατήματα» είναι ο δεύτερος δίσκος του Χρ. Τζιτζιμίκα, μετά τα «Ζαγορίσια και Γιαννιώτικα» το 1993. Είναι η συνέχεια της ανεξάρτητης πορείας του στη δισκογραφία, καθώς όπως αναφέρει «η συνεννόηση με τις εταιρίες της εποχής έμοιαζε αδύνατη, ίσως εξαιτίας και της έλλειψης διασυνδέσεων με τους ανθρώπους που εμπλέκονταν στη δισκογραφία. Στο δίσκο προσπάθησα να συμπεριλάβω όσο το δυνατόν περισσότερες πτυχές από τη μουσική του Πωγωνίου, αλλά σίγουρα απουσιάζουν πολλά σημαντικά κομμάτια από το ρεπερτόριο της περιοχής. Ετσι, μένει ανοιχτό το ενδεχόμενο ενός δεύτερου δίσκου, που θα περιλαμβάνει κυρίως πολυφωνικά τραγούδια, οργανικά κομμάτια και άλλες φωνές, που στάθηκε αδύνατο να ενσωματωθούν στην παρούσα ηχογράφηση».

• Μια μελωδική αναμέτρηση με τις κορυφαίες μουσικές δημιουργίες της ιδιαίτερης πατρίδας του, τα ριζίτικα της Κρήτης, προσφέρει ο Ψαραντώνης μέσα από την τελευταία του δισκογραφική δουλιά «Τα Ριζίτικα» («Λύρα»). Με πάθος, αρχέγονη τρυφερότητα, βαθιά γνώση και αγάπη ο σημαντικός Κρητικός καλλιτέχνης καταθέτει μοναδικές ερμηνείες σπουδαίων τραγουδιών, που έχουν γεννηθεί και ανδρωθεί στα χωριά των Λευκών Ορέων, στις Χανιώτικες Μαδάρες. Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στον τόπο και το λαό που τα γέννησε, ο Ψαραντώνης μεταφέρει τα τραγούδια με τρόπο αυθεντικό και συνάμα επιβλητικό. Εξάλλου, η σχέση του με τα ριζίτικα δεν είναι τωρινή, καθώς με αυτά γαλουχήθηκε από παιδί. Και αυτό το βαθύ βίωμα της πολύχρονης συναναστροφής του με αυτά τα ακούσματα, τους ήχους, τους στίχους, τους ρυθμούς τους, αλλά και με τους ανθρώπους από τους οποίους τα πρωτάκουσε, καταγράφεται στις ερμηνείες του. Ερμηνείες μεγαλοπρεπείς στη λιτότητά τους, που αιχμαλωτίζουν τον ακροατή και τον ταξιδεύουν στο χώρο και το χρόνο. Στο άλμπουμ εκτός από τον Ψαραντώνη, ένα ριζίτικο τραγουδά ο Ρούσσος Ζούλης, ένας 97χρονος Σφακιανός από αυτούς που κράτησαν ζωντανή την παράδοση, ενώ δύο τραγούδια ερμηνεύει η Νίκη Ξυλούρη.
• 
  
  Οι «Δυνάμεις του Αιγαίου», το πρωτοποριακό συγκρότημα που στη δεκαετία του '80 ανέδειξε ξεχασμένα μουσικά ιδιώματα και όργανα (ούτι, λαούτο, νέι, κανονάκι κ.ά.), επιστρέφουν στη δισκογραφία με το άλμπουμ «Ολες οι μέρες που έλειπα». Ο Νίκος Γράψας, ο Γιάννης Ζευγόλης, ο Μιχάλης Κλαπάκης, ο Πέτρος Ταμπούρης και ο Χρίστος Τσιαμούλης, έχοντας διανύσει από το τέλος της δεκαετίας του '80 μια πορεία προσωπική, αντλώντας όμως πάντοτε στοιχεία από την παράδοση, ενώνονται και πάλι για να διηγηθούν τις μελωδικές τους ιστορίες. Η μουσική ομάδα με τα ίδια πρόσωπα όπως παλιά, όμως με περισσότερη μουσική ωριμότητα, καταθέτει ένα δίσκο όπου παρουσιάζονται οι μουσικές εμπειρίες των μελών της, μέσα από καινούρια τραγούδια, αλλά και μέσα από παλιά αγαπημένα παραδοσιακά κομμάτια. Χωρίς να τους απασχολεί η μόδα και οι εμπορικοί κανόνες, κάτι που το αποδεικνύει και ο δίσκος τους, οι «Δυνάμεις του Αιγαίου» καταθέτουν ένα μουσικό υλικό, που στοχεύει στην απόλαυση της μουσικής πράξης. Και μαζί στη βαθύτερη λειτουργία του μουσικού ήχου που «θεραπεύει» και του λόγου που δεν «αποκοιμίζει» την ανθρώπινη νοημοσύνη, αλλά αντίθετα ξυπνάει μνήμες, γεννάει εικόνες και συναισθήματα.