Γρηγοριάδης Κώστας |
Τα παραπάνω ήταν τα βασικά συμπεράσματα μιας μελέτης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου που έγινε κατόπιν αίτησης της Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας πριν από 10 και πλέον χρόνια. Κι έρχονταν αυθόρμητα στο νου, καθώς η ουρά των 20 χιλιομέτρων, προς το Αντίρριο, τη Δευτέρα το βράδυ, κινούνταν βασανιστικά αργά. Τελικά, χρειάστηκαν δυόμισι ολόκληρες ώρες για να διανυθούν τα 20 αυτά χιλιόμετρα και να βρεθούμε μέσα στα φέρι. Και μετά, άλλες τρεις κουραστικές ώρες για να φτάσουμε στην Αθήνα... Χώρια, οι τρεις ώρες ταξίδι, πριν συναντήσουμε τον εφιάλτη της ουράς.
Και, όμως, θα μπορούσαμε, μέσα σε πέντε ώρες, να έχουμε κάνει όλη την απόσταση, με άνεση και ασφάλεια. Αν υπήρχε σιδηροδρομική γραμμή. Αν υπήρχε μια πολιτική, δηλαδή, που έχοντας πρώτιστο στόχο της την εξυπηρέτηση του λαϊκού συμφέροντος θα πρότασσε τα μέσα μαζικής μεταφοράς και όχι την αγορά και χρήση των ΙΧ, προς όφελος των αυτοκινητοβιομηχανιών.