Φέτος συμπληρώνονται 25 χρόνια από τον ανελέητο βομβαρδισμό του ΝΑΤΟ επί 78 μέρες στη Γιουγκοσλαβία. Εναν πραγματικά βρώμικο ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη γειτονική χώρα, στο πλαίσιο της διαδικασίας διαμελισμού της. Σε αυτήν την επέτειο είναι αφιερωμένη η 33η Αντιιμπεριαλιστική Κατασκήνωση της ΚΝΕ, και αξίζει να ανατρέξουμε στα γεγονότα της εποχής και εκείνες τις μεγάλες αντιιμπεριαλιστικές - αντιπολεμικές διαδηλώσεις στη χώρα μας, με συμμετοχή πλήθους νεολαίας και λαού.

Με την ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ανατολική Ευρώπη άνοιξε ο ασκός του Αιόλου για τα Βαλκάνια τη δεκαετία του '90, με έναν γύρο διαδοχικών πολέμων, εξαιτίας ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων που προϋπήρχαν, αλλά και των νέων αναδυόμενων ανταγωνισμών με επίκεντρο τη διανομή των νέων αγορών που άρχισαν να διαμορφώνονται. Σενάρια περί «μεγάλης Αλβανίας», εκκαθάριση των Σέρβων στο Κοσσυφοπέδιο, θέματα ανεξαρτησίας κρατών - προτεκτοράτων κ.λπ. Οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ ανέλαβαν να χαράξουν καινούργια σύνορα, επενέβησαν απροκάλυπτα στην περιοχή και επιδίωξαν «διευθετήσεις διαφορών» στο Αιγαίο... Με απίστευτο κυνισμό πραγματοποίησαν την επιδρομή κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999, σκορπίζοντας τον θάνατο και την καταστροφή.

Ισοπεδώθηκαν υποδομές, σχολεία και νοσοκομεία, τηλεοπτικοί σταθμοί, ακόμα και πρεσβείες τρίτων χωρών. Χρησιμοποιήθηκαν βόμβες διασποράς και για πρώτη φορά απεμπλουτισμένου ουρανίου. ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ έριξαν 31.000 τέτοια βλήματα, που αντιστοιχούν σε 10 τόνους αυτού του επικίνδυνου υλικού, ενώ η Γιουγκοσλαβία χρησίμευσε ως εργαστήριο για τις επεμβάσεις που ακολούθησαν.

Απέναντι σ' αυτήν τη φρίκη ο ελληνικός λαός και η νεολαία στάθηκαν τότε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας! Εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στον λαό της Γιουγκοσλαβίας με εκατοντάδες, καθημερινές διαδηλώσεις, πορείες και συναυλίες διαμαρτυρίας, με το κλείσιμο του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, με μπλοκάρισμα των δρόμων, των σιδηροδρόμων και των συνόρων που οδηγούσαν τα δολοφονικά στρατεύματα του ΝΑΤΟ εκεί, καταφέρνοντας επιβράδυνση της προώθησης των ΝΑΤΟικών δολοφόνων για μήνες, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ίδιων των ΝΑΤΟικών επιτελείων.

Στις 24 Μάρτη 1999, πρώτη μέρα του πολέμου, η ΕΕΔΥΕ συνδιοργανώνει με το Συντονιστικό Σωματείων της Αθήνας μεγάλο αντιπολεμικό - αντιιμπεριαλιστικό συλλαλητήριο στην πλατεία Κάνιγγος, και ακολουθεί πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία. Μία μέρα μετά γίνεται στη Θεσσαλονίκη μεγάλη φιλειρηνική πορεία που καταλήγει έξω από το λιμάνι της πόλης.

Αυτή ήταν η αρχή μιας συνεχούς και κλιμακούμενης λαϊκής και νεανικής κινητοποίησης, που εκφραζόταν σχεδόν σε καθημερινή βάση στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις της χώρας. Η λυσσασμένη αντίδραση του αστικού κράτους στις μαζικές κινητοποιήσεις εναντίον των βομβαρδισμών, στην αλληλεγγύη στον λαό της Γιουγκοσλαβίας, εκδηλώνεται με άγρια καταστολή πολλών από εκείνες τις διαδηλώσεις.

Οργανώνονται πολύμορφες κινητοποιήσεις, κρατώντας στην πρώτη γραμμή τα αντιπολεμικά αισθήματα του λαού, όπως εκείνη στις 30 του Μάρτη, όπου η ΕΕΔΥΕ και η Νεανική Δράση για την Ειρήνη διοργανώνουν την «αγρύπνια ειρήνης», όπως ονομάστηκε η περικύκλωση της πρεσβείας των ΗΠΑ από τις 8 το βράδυ μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

Αλλεπάλληλες συνεχίστηκαν οι διαδηλώσεις λαού και νεολαίας στην Ελλάδα, με αντιιμπεριαλιστικές πορείες στην αμερικάνικη πρεσβεία. Αλλεπάλληλοι οι αποκλεισμοί του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, που είχε μετατραπεί από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε ορμητήριο των ιμπεριαλιστών, καθώς εκεί έφταναν τρένα και φάλαγγες φορτηγών με πλοία. Αλλά και άλλες διαδηλώσεις και αποκλεισμοί, όπως η περικύκλωση βάσεων στον Αραξο, στο Ακτιο κ.λπ.

Αξίζει να θυμίσουμε το χαρακτηριστικό περιστατικό στις 29 Απρίλη 1999, όταν εν μέσω πολέμου οι αγωνιστές κατάφεραν να μπερδέψουν και να αποπροσανατολίσουν μια φάλαγγα από 113 ΝΑΤΟικά φορτηγά, και αντί να πάνε στους Ευζώνους μπήκαν κι έκοβαν βόλτες ...στη Λαχαναγορά της Θεσσαλονίκης, δεχόμενα την «περιποίηση» των μανάβηδων με λαχανικά και ζαρζαβατικά!

Οπως αξίζει να θυμίσουμε και την περήφανη στάση νέων στρατευμένων, ναυτών που υπηρετούσαν τη θητεία τους στο αντιτορπιλικό «Θεμιστοκλής», το οποίο στάλθηκε στην εμπόλεμη ζώνη υπό τις διαταγές του ΝΑΤΟ, εκείνοι όμως με δημόσιες επιστολές τους δήλωσαν ότι αρνούνται τη συμμετοχή τους στην αποστολή. Στις 18 Απρίλη, μέρα απόπλου του αντιτορπιλικού, χιλιάδες νέοι με κόκκινες σημαίες διαδήλωναν έξω από τον Ναύσταθμο της Σαλαμίνας, δηλώνοντας τη συμπαράστασή τους στους ναύτες και απαιτώντας καμία συμμετοχή, «κανένας φαντάρος στη Γιουγκοσλαβία».

Παρά το σταμάτημα των βομβαρδισμών, η Γιουγκοσλαβία μετρούσε τις πληγές της και τα Βαλκάνια συνέχιζαν να είναι «καζάνι που βράζει».

Ετσι, σ' αυτήν την υπόθεση αφιερώθηκε και το 8ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ, που έγινε στις 9 - 11 Ιούλη 1999 και κατασκήνωσε στην παραλία Γρίτσα του Λιτοχώρου, ένα από τα μέρη όπου ξεφόρτωναν οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις για να κατευθυνθούν μέσω των συνόρων και να μακελέψουν τον γειτονικό λαό. Η κατασκήνωση της ΚΝΕ σήμανε τότε ένα τριπλό νεανικό μπλόκο στον πόλεμο και στον ιμπεριαλισμό, με συμβολικό αποκλεισμό, παράλληλα, των συνόρων στο φυλάκιο των Ευζώνων και διαδήλωση - αποκλεισμό στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης.

Οι διαδηλώσεις στην Αθήνα και σε όλη τη χώρα συνεχίζονται και το φθινόπωρο και κορυφώνονται τον Νοέμβρη, με αφορμή την προκλητική επίσκεψη του αρχιμακελάρη Προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον και τη μετατροπή της Αθήνας σε αστυνομοκρατούμενη πόλη. Ενα λαϊκό δικαστήριο τον δικάζει για τα φριχτά εγκλήματα και τις σφαγές αμάχων που βαφτίζονται «παράπλευρες απώλειες» στη Γιουγκοσλαβία, και χιλιάδες λαού ξεχύνονται στους δρόμους σε ένα τεράστιο συλλαλητήριο τη μέρα της επίσκεψης, που παρά το άγριο χτύπημα και το ανθρωποκυνηγητό που εξαπέλυσαν οι δυνάμεις καταστολής, δεν μπόρεσαν να σβήσουν τον απόηχό του.