«Ανοιξη» νέων εργατικών αγώνων μύρισε ο Απρίλης που πέρασε στη Ρωσία. Παρά το γεγονός ότι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι πλήρως ενσωματωμένες στο σύστημα και προσπαθούν να εμποδίσουν κάθε επαφή των εργατών με τους κομμουνιστές, όπως «ο διάβολος το λιβάνι», η ζωή δε σταματά! Οπως, άλλωστε, δε σταματούν και τα προβλήματα που ταλανίζουν τους Ρώσους εργαζόμενους στις συνθήκες της καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Μια σκληρή μάχη έδωσαν τα χαράματα της 10ης Απρίλη οι εργάτες της επιχείρησης «ΜΟΣΚΟΜΠΛΕΚΤΜΕΜΠΕΛ» για να εμποδίσουν τις αστυνομικές δυνάμεις να μπουν στην επιχείρηση και να διευκολύνουν τους νέους ιδιοκτήτες της επιχείρησης αυτής, που κατασκευάζει έπιπλα, να μπουν στο εργοστάσιο. Οι εργάτες που αμφισβητούν και με δικαστικό αγώνα την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος (την ιδιωτικοποίηση) αντιστάθηκαν. Δόθηκε μάχη, στήθηκαν οδοφράγματα γύρω και μέσα στην επιχείρηση. Η αστυνομία χρησιμοποίησε γκλομπς, δακρυγόνα, χειροβομβίδες κρότου. 25 εργάτες τραυματίστηκαν, αλλά στο τέλος οι αστυνομικές δυνάμεις, βλέποντας την ανυποχώρητη στάση των εργατών και φοβούμενοι τα χειρότερα, υποχώρησαν και παραιτήθηκαν από την προσπάθεια κατάληψης της επιχείρησης.

Μεγάλη κινητοποίηση ενάντια στις αυξήσεις ενοικίων - δημοτικών τελών

Την ίδια μέρα, στις 10 Απρίλη με πρωτοβουλία του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας - Επαναστατικού Κόμματος των Κομμουνιστών (ΚΕΚΡ-ΕΚΚ) πραγματοποιήθηκαν στις πόλεις και στις μεγάλες κωμοπόλεις 57 περιοχών της Ρωσίας (η Ρωσία έχει 89 περιοχές) μαζικές κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας ενάντια στη μεταρρύθμιση του συστήματος των δημοτικών τελών και ενοικίων, που αυξάνει την καταλήστευση των εργαζομένων σε όλη την κλίμακα της χώρας. Με αυτή τη μεταρρύθμιση ακόμα και για τα σπίτια που το σοβιετικό κράτος είχε παραχωρήσει με συμβολικό ενοίκιο στους πολίτες, προβλέπεται η αύξηση των δημοτικών τελών σε ύψη που αγγίζουν αυτά των συντάξεων που δίνει σήμερα το ρωσικό κράτος! Ετσι πραγματοποιήθηκαν σχεδόν σε όλη τη χώρα συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις ή πικετοφορίες, ανάλογα με τις δυνάμεις που συμμετείχαν σ' αυτές. Ιδιαίτερα μαζικές ήταν οι κινητοποιήσεις αυτές στη Μόσχα, το Λένινγκραντ, το Κίροβ, την Τιουμέν, το Νίζνι Νόβγκοροντ. Το νέο ήταν πως επρόκειτο για την πρώτη κινητοποίηση, με συγκεκριμένα αιτήματα, σε μεγάλη τέτοια κλίμακα, που αγκάλιασε όλη σχεδόν τη Ρωσία, και στην οποία συμμετείχαν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και δεν έγινε την ημέρα κάποιας μεγάλης επετείου (7 Νοέμβρη, 1 ή 9 Μάη κλπ., μέρες στις οποίες έτσι κι αλλιώς πραγματοποιούνται ανάλογες εκδηλώσεις). Στις σχετικές συγκεντρώσεις υπενθύμιζαν πως τη σοβιετική περίοδο όλες οι δαπάνες της οικογένειας για την κατοικία δεν ξεπερνούσαν το 5% του εισοδήματός της! Οι διαδηλωτές απαίτησαν το «πάγωμα» της αύξησης στα ενοίκια και τα δημοτικά τέλη. Την αυτόματη τιμαριθμική αύξηση των μισθών με βάση την αύξηση των ενοικίων και των δημοτικών τελών. Τη δημοσιοποίηση των συνθηκών διαβίωσης των τοπικών «αρχόντων» και των οικογενειών τους. Τέλος, παντού ακούστηκε ότι η προοπτική του λαού δεν μπορεί να είναι η διατήρηση ενός τέτοιου αντιλαϊκού κράτους, αλλά η επαναφορά του σοβιετικού συστήματος εξουσίας!

Δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες ήταν οι απεργίες που ξέσπασαν στη Ρωσία τον Απρίλη, σαν τα... μανιτάρια μετά τη βροχή! Κύριο πρόβλημα των εργαζομένων παραμένουν οι καθυστερήσεις στις καταβολές των μισθών και των συντάξεων, που μπορεί να φτάσουν και τους κάμποσους μήνες (!), όπως και οι πολύ χαμηλές αποδοχές. Σε απεργίες κατέβηκαν σε διάφορα μέρη της χώρας εργαζόμενοι διαφορετικών επαγγελμάτων: ανθρακωρύχοι, οδηγοί, δημοτικοί υπάλληλοι, δάσκαλοι, σιδηροδρομικοί κ.ά. Αξίζει να αναφέρουμε την περίπτωση της επιχείρησης κατασκευής οικοδομικών υλικών στο Ομσκ, όπου σε απεργία κατέβηκαν οι εργαζόμενοι μετά το θάνατο του συναδέλφου τους Αντρέι Κανταούροφ (42 χρόνων) στην απεργία πείνας που έκανε για να πληρωθεί τους μισθούς που όφειλαν σ' αυτόν, όπως και στους άλλους εργαζόμενους της επιχείρησης! Οι εκατοντάδες απεργιακές κινητοποιήσεις που ξεσπούν, παρά την τρομοκρατία, την ανεργία, τη λογική του ατομικού βολέματος, που οπωσδήποτε κυριαρχεί, θέτουν επί τάπητος και επιτακτικά το ζήτημα της ανάδειξης εκείνης της δύναμης που θα αναλάβει να συντονίσει, να οργανώσει και να καθοδηγήσει τους απεργιακούς αγώνες και γενικότερα τον αγώνα των εργαζομένων στη Ρωσία. Σε ετοιμασία μπαίνει όπως φαίνεται και ο κρατικός μηχανισμός. Ετσι, στις 30/4/2002 ο Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν κατέθεσε νομοσχέδιο ενάντια στην «εξτρεμιστική δραστηριότητα»! Το πού το πάνε οι κυβερνώντες ίσως φαίνεται όχι μόνο από τη συνεχιζόμενη φυλάκιση (εδώ και πάνω από ένα χρόνο) 4 νεολαίων - κομσομόλων (η Λ.Ρομάνοβα είναι στη φυλακή μαζί με την κόρη της που είναι μόλις 1,5 χρονών), με ψευδείς κατηγορίες για «τρομοκρατικές ενέργειες», αλλά και με τη σύλληψη (στη Μόσχα) και κράτηση (για 11 ώρες) 5 μελών του ΚΕΚΡ - ΕΚΚ που το πρωί της 21/4/2002 καθάριζαν το άγαλμα του Βιετναμέζου επαναστάτη Χο Τσι Μινχ. Η σύλληψη έγινε με την κατηγορία πως κρατούσαν μια... κόκκινη σημαία!

Πάντως, το γεγονός ότι πάνω από 1.500.000 εργαζόμενοι κατέβηκαν στις πρωτομαγιάτικες διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα κάτω από τις κόκκινες σημαίες (με βάση τα επίσημα στοιχεία της ρωσικής αστυνομίας), δείχνει πως δε θα 'ναι καθόλου εύκολη η νέα «αντιεξτρεμιστική» εκστρατεία του καθεστώτος.