Από εδώ, από τη Θεσσαλονίκη των μεγάλων ταξικών αναμετρήσεων και αντιιμπεριαλιστικών αγώνων, στέλνουμε ηχηρό μήνυμα αντίστασης στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, για τη φιλία, την ειρήνη και κοινή πάλη των λαών.

Η 33η Αντιιμπεριαλιστική Κατασκήνωσή μας σε λίγο φτάνει στο τέλος της.

Στις αποσκευές μας κουβαλάμε όμορφες εμπειρίες, νέες φιλίες, δυνατές συγκινήσεις, νέες γνώσεις, πολλά βιβλία και τον «Οδηγητή» συντροφιά για το καλοκαίρι.

Κουβαλάμε το μήνυμα των αντιπροσώπων 7 Κομμουνιστικών Νεολαιών που βρέθηκαν μαζί μας. Μήνυμα διεθνιστικής αλληλεγγύης στους λαούς που αγωνίζονται ενάντια «σε αυτή τη μηχανή» που «αντί για λάδι καίει ανθρώπου αίμα».

Κουβαλάμε τη μεγάλη απόφαση να παλέψουμε για την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης, της αδικίας, των πολέμων. Μαζί με δεκάδες νέους συντρόφους και συντρόφισσες που έκαναν το βήμα να οργανωθούν στην ΚΝΕ αυτές τις μέρες και κρατάνε σήμερα ψηλά τις σημαίες του ΚΚΕ!

Τις ίδιες σημαίες που υψώσανε μια χούφτα ΚΝίτες και ΚΝίτισσες το 1992 στις Πρέσπες κόντρα στον άνεμο της αντεπανάστασης. Σαλπίζοντας «νεανική επίθεση ειρήνης» ενάντια στη φωτιά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, των ανταγωνισμών, των εθνικισμών στα Βαλκάνια.

Ετσι ξεκίνησε το ταξίδι της Αντιιμπεριαλιστικής μας Κατασκήνωσης. Και συνεχίστηκε στη Σούδα, στο Ακτιο, στη Λάρισα, στον Αραξο, στο Λιτόχωρο, στη Μαγνησία, στη Θεσσαλονίκη κ.α. Χιλιάδες νέοι και νέες περικύκλωσαν ΝΑΤΟικές βάσεις και λιμάνια, σταμάτησαν τις αμαξοστοιχίες του θανάτου, εμπόδισαν να ξεφορτωθούν πλοία με πολεμικό υλικό, άφησαν το κόκκινο στίγμα τους στα ΝΑΤΟικά τανκς, ξεφτίλισαν τους μακελάρηδες.

Ετσι και σήμερα, εδώ, στην πύλη του ΝΑΤΟικού στρατηγείου, διαδηλώνουμε ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και τη σφαγή στην Παλαιστίνη.

Δεν δεχόμαστε τη μετατροπή της χώρας μας σε πολεμικό ορμητήριο της - κατά τον ΣΥΡΙΖΑ - «ιερής συμμαχίας» του ΝΑΤΟ, που οδηγεί τώρα σε οικονομική αιμορραγία και αύριο σε μεγάλες περιπέτειες τον λαό και τα παιδιά του.

Βροντοφωνάζουμε «Οχι στους πολέμους των ιμπεριαλιστών, η ελπίδα βρίσκεται στην πάλη των λαών!».

Ναι! Εδώ βρίσκεται η ελπίδα, στην πάλη των λαών!

Στο παιδί με την παλαιστινιακή μαντίλα που αγωνίζεται για λεύτερη Παλαιστίνη απέναντι στην ισραηλινή πολεμική μηχανή.

Στους φοιτητές που ξεσηκώθηκαν, αψηφώντας την άγρια καταστολή στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη μητρόπολη του καπιταλισμού, που σαπίζει πιο γρήγορα από τον γερασμένο της Πρόεδρο.

Στον περήφανο λαό της Βολιβίας, που μέσα σε μια μέρα πήρε στο κυνήγι τους πραξικοπηματίες.

Στους λαούς της Ευρώπης που διαδηλώνουν μαζικά ενάντια στην ΕΕ του πολέμου, της φτώχειας και των λόμπι, ξεσκίζοντας τα ψέματα περί ευημερίας και δημοκρατίας.

Στους νέους στρατευμένους και εν ενεργεία αξιωματικούς στη χώρα μας που αρνούνται να υπηρετήσουν τα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Ξέρουμε ότι θέλει ακόμα πολύ φως να ξημερώσει. Ο συσχετισμός παραμένει αρνητικός στη χώρα μας και παγκόσμια.

Ταυτόχρονα όμως υπάρχουν θετικές διεργασίες σε εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, νέες σπίθες αγώνα ξεπηδούν, συνειδήσεις ξυπνούν. Η ταξική πάλη δεν σταματά, κινείται όπως οι τεκτονικές πλάκες, προετοιμάζοντας «τους σεισμούς που μέλλονται να 'ρθουν»!

Στη χώρα μας υπάρχει μια υπολογίσιμη δύναμη για να δυναμώσει η εργατική - λαϊκή πάλη, για να ανοίξει ο δρόμος της ανατροπής.

Και αυτή η δύναμη είναι το ΚΚΕ, που βγήκε ενισχυμένο στις πρόσφατες ευρωεκλογές. Καταγράφοντας ένα θετικό αποτέλεσμα που δεν είναι συγκυριακό, γιατί αποτυπώνει αγωνιστικούς δεσμούς που έχουν δοκιμαστεί σε σημαντικούς αγώνες.

Αγώνες που θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να δυναμώσουν.

Οπως ο ηρωικός αγώνας των εργατών της ΛΑΡΚΟ για να καπνίσει η τσιμινιέρα, κουρελιάζοντας τα κυβερνητικά φιρμάνια.

Οπως στα μεταλλεία Χαλκιδικής, όπου οι μεταλλωρύχοι δεν δέχονται να θαφτούν 10 και 12 ώρες μέσα στις στοές για να θησαυρίζουν μια χούφτα μέτοχοι - κοινωνικά παράσιτα.

Οπως οι αγώνες για το μεροκάματο, για Συλλογικές Συμβάσεις. Για σχολείο να μορφώνει και όχι να εξοντώνει. Ο μεγάλος αγώνας των φοιτητών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, των βιοπαλαιστών αγροτών ενάντια στην ΚΑΠ.

Οπως οι συγκλονιστικές κινητοποιήσεις για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη, που έβαλαν στο επίκεντρο το πραγματικό δίλημμα «`Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας».

Μέσα από τέτοιους αγώνες κάτι αλλάζει σε χώρους δουλειάς και Εκπαίδευσης. Αλλάζουν οι συσχετισμοί σε αρχαιρεσίες σωματείων και συλλόγων, δυναμώνει η εμπιστοσύνη στους κομμουνιστές.

Στις φοιτητικές εκλογές με την 3η συνεχόμενη πρωτιά της «Πανσπουδαστικής». Στη ΔΟΕ όπου το ψηφοδέλτιο που στηρίζουν οι κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές δάσκαλοι βγήκε πρώτη δύναμη για πρώτη φορά στην ιστορία της Ομοσπονδίας. Στην ΟΛΜΕ 2η δύναμη.

Σήμερα σταθεροποιείται και ενισχύεται ένα ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής.

Αυτό το ρεύμα παλεύουμε να αποκτήσει νέα δυναμική, ριζοσπαστισμό και αντοχή.

Η αμφισβήτηση να γίνει σύγκρουση με την εξουσία του κεφαλαίου.

Η δυσαρέσκεια να γίνει απόφαση αγώνα, να γίνει πεποίθηση ότι καμιά αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα, γιατί ποτέ και πουθενά δεν ταίριαξαν τα κέρδη των λίγων με τα δικαιώματα των πολλών.

Αυτή την προοπτική ξορκίζουν τα αστικά επιτελεία και τα κόμματα του συστήματος.

Ειδικά σήμερα που πυκνώνουν τα σύννεφα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, που φουντώνουν οι ανταγωνισμοί και οι κίνδυνοι γενικευμένης ανάφλεξης. Η ΕΕ μετατρέπεται σε ένωση πολεμική, όπως και η οικονομία της.

Μαζί με τις «πράσινες» επενδύσεις τρέχει τις «μαύρες» επενδύσεις στα σύγχρονα οπλικά συστήματα! Το «πράσινο» δεν αποδείχτηκε αρκετό για να κινήσει την οικονομία τους και τώρα ποντάρουν τα λεφτά τους σε όπλα και πυραύλους...

Προ των πυλών είναι μια νέα οικονομική καπιταλιστική κρίση. Τα δύσκολα είναι μπροστά και τα περιθώρια ελιγμών στενεύουν. Πλέον πεινάνε κι όσοι εργάζονται, με τον μισθό να στερεύει στα μισά του μήνα.

Η πολιτική τους δεν διορθώνεται, αντίθετα θα γίνεται όλο και πιο άγρια, πιο βάρβαρη, πιο καταστροφική, γιατί πιο βάρβαρο και αντιδραστικό γίνεται το σύστημα που υπηρετούν όλα τα αστικά κόμματα.

Από τη μια η κυβέρνηση της ΝΔ, παρότι βγαίνει αποδυναμωμένη από τις εκλογές, υπόσχεται να προχωρήσει πιο «αποτελεσματικά» το αντιλαϊκό της έργο. «Σεμνά και ταπεινά» μπροστά στους βιομήχανους, στους εφοπλιστές, με σφαλιάρες και βρισιές απέναντι στους εργάτες όπως ο θρασύδειλος πρώην υπουργός Αυγενάκης.

Βία όμως δεν είναι μόνο οι τραμπουκισμοί, η εργοδοτική τρομοκρατία ή η κρατική καταστολή.

Βία είναι η 6ήμερη και 7ήμερη εργασία, οι καθηλωμένοι μισθοί.

Βία είναι η ανασφάλεια και η ανεργία.

Βία είναι το κομμένο ρεύμα και τα πανάκριβα εμπορεύματα.

Βία είναι τα εργοδοτικά εγκλήματα με έναν σκοτωμένο εργάτη κάθε τρεις μέρες.

Βία είναι οι καμένες περιουσίες και οι κατεστραμμένες ζωές, με το κράτος επιλεκτικά ανίκανο να τις προστατεύσει.

Βία είναι η φοροληστεία και οι πλειστηριασμοί που στηρίζονται στο αντιλαϊκό οπλοστάσιο όλων των κυβερνήσεων ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.

Δεν έχουν τον θεό τους! Ακόμα και την οικογένεια πρωταθλήτριας, κοπέλας με ειδικές ανάγκες πήγαν να ξεσπιτώσουν!

Σπάσαν τα μούτρα τους μπροστά στο τείχος της ταξικής αλληλεγγύης! Και θα τα ξανασπάσουν αν ξαναδοκιμάσουν!

Τώρα η κυβέρνηση, για λογαριασμό του κεφαλαίου, επιβάλλει επιπλέον ώρες απλήρωτης δουλειάς, αφαιρεί από τον εργάσιμο χρόνο το μισάωρο διάλειμμα και το εικοσάλεπτο προετοιμασίας στις βιομηχανίες. Αποδεικνύοντας και με αυτόν τον τρόπο πως το καύσιμο της καπιταλιστικής κερδοφορίας και ανάπτυξης είναι ο απλήρωτος χρόνος εργασίας.

Η υποκρισία ξεχειλίζει με εξαγγελίες για δήθεν αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων, την ίδια στιγμή που βασιλεύει ο εργασιακός μεσαίωνας της ΕΕ με τα 13ωρα και τη δουλειά μέχρι τον τάφο για τους συνταξιούχους.

Η κυβέρνηση παραγγέλνει επίσης νέα αεροπλάνα και φρεγάτες για το ΝΑΤΟ, ξοδεύοντας δισεκατομμύρια από τις τσέπες του λαού μας, 21 δισ. την τελευταία τριετία, όταν για Υγεία και Παιδεία «δεν υπάρχουν λεφτά». Σε όλα αυτά συναινούν και τα υπόλοιπα κόμματα του συστήματος.

Από την άλλη, έχει ανοίξει το καπάκι του υπονόμου στη σοσιαλδημοκρατία και ξεχειλίζει η βρωμιά, η καρεκλομαχία, τα μαχαιρώματα και τα ξεκατινιάσματα!

Η αστική τάξη πριν πεινάσει μαγειρεύει. Στόχος της είναι να φτιαχτεί ένας δεύτερος κυβερνητικός πόλος ώστε να μπορεί να παίζεται το παιχνίδι της δικομματικής - διπολικής εναλλαγής και να εγκλωβίζεται η δυσαρέσκεια του λαού.

Το έργο παίζεται σε επανάληψη και πλέον δεν κόβει εισιτήρια!

Το σενάριο είναι χιλιοπαιγμένο: Να ενωθούν, λένε, οι «προοδευτικές δυνάμεις ενάντια στον Μητσοτάκη», παραμυθιάζοντας ότι δήθεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική χωρίς σύγκρουση με τις δεσμεύσεις της ΕΕ και τις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου. Οτι μπορεί ο λύκος να γίνει αρνάκι.

Οι νέοι και οι νέες μπορούν να ψάξουν και να μάθουν τι έγινε στα προηγούμενα επεισόδια και να πετάξουν το σίκουελ στα σκουπίδια!

Γιατί υπάρχει πικρή πείρα από τους διάφορους «σωτήρες», από κόμματα που καλλιέργησαν ψεύτικες ελπίδες, έσπειραν την απογοήτευση και τον συμβιβασμό, καπηλεύτηκαν αξίες και οράματα, έστειλαν τον κόσμο στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά και άλλοι ως κυβέρνηση έκαναν τη βρώμικη δουλειά για το σύστημα και έστρωσαν τον δρόμο στην επάνοδο της ΝΔ. Ψήφισαν εκατοντάδες αντεργατικά μέτρα. Εγιναν οι καλύτεροι σύμμαχοι των ΗΠΑ. Απογείωσαν τη συνεργασία με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ. Τώρα ο Γιώργος Παπανδρέου, πρωθυπουργός του 1ου μνημονίου, και ο Αλέξης Τσίπρας, πρωθυπουργός του 3ου μνημονίου, σαν να μην πέρασε μια μέρα, υπόσχονται να μας ξανασώσουν! «Ποιος θα μας σώσει από τους μεσσίες;», ρωτάμε εμείς!

ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά και άλλοι ως αντιπολίτευση, με τη συναίνεσή τους στα κρίσιμα θέματα, με τη βολική τους στάση έδωσαν χέρι βοήθειας στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Το ίδιο κάνουν και τώρα, καλώντας τον λαό να περιμένει καρτερικά τις επόμενες εκλογές το 2027!

Η μόνη επιλογή που αναγνωρίζουν στον λαό και τη νεολαία είναι να ψηφίζει κάθε 4 χρόνια και να επιλέγει τον επόμενο διαχειριστή της βαρβαρότητας.

Η συμμετοχή στα σωματεία, στους αγώνες χλευάζεται, υπονομεύεται, διώκεται. Και αφού πρώτα καλλιεργούν την απάθεια και τον ατομισμό, μετά κλαίγονται για τα μεγάλα ποσοστά αποχής!

Με όλους αυτούς μας χωρίζει άβυσσος!

Εκείνοι θέλουν τους νέους στο περιθώριο. Εμείς τους θέλουμε πρωταγωνιστές, να σκέφτονται, να συζητούν συλλογικά, να οργανώνονται, να παλεύουν, μέχρι και να ασκήσουν αύριο οι ίδιοι την εξουσία, την εργατική εξουσία.

Εκείνοι θέλουν τους νέους σε ρόλο followers, να βουλιάζουν στον καναπέ και στη μοιρολατρία. Να εκτονώνονται στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, αλλά να λουφάζουν στον χώρο δουλειάς ή εκπαίδευσης. Εμείς τους θέλουμε ενεργούς στα Σωματεία, στους φοιτητικούς συλλόγους, στην πολιτική δράση, να ζούνε με πάθος την πραγματική ζωή και όχι σε ένα εικονικό κλουβί.

Αυτοί που αντιμετωπίζουν τη νεολαία περίπου ως άβουλη και ανίκανη, ταυτόχρονα δεν παραιτούνται από την προσπάθεια να τη βάλουν στο χέρι!

Σήμερα, επιχειρούν να εκμεταλλευτούν την ανησυχία της για την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, σερβίροντας τις ξινισμένες σούπες των «λαϊκών μετώπων» των κομμάτων της σοσιαλδημοκρατίας δήθεν για την αναχαίτιση της ακροδεξιάς!

Αλήθεια δεν έμαθαν τίποτα από τη Γαλλία;

Εκεί που τα περιβόητα «λαϊκά μέτωπα» εδώ και δεκαετίες στήριξαν όλες τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις, ξέπλυναν τις αντιλαϊκές πολιτικές τους και τελικά έσπειραν την απογοήτευση και έσπρωξαν ευρύτερα λαϊκά στρώματα στην αγκαλιά της ακροδεξιάς;

Ετσι αντί για αντίπαλοι έγιναν οι καλύτεροι χορηγοί της!

Γιατί η ακροδεξιά δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από αυτούς που υποστηρίζουν την πολιτική της ΕΕ του πολέμου, του ρατσισμού, του αντικομμουνισμού, της ταύτισης του κομμουνισμού με τον φασισμό.

Δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από αυτούς που βαφτίζουν προοδευτική πολιτική τη στήριξη στο μακελειό στην Ουκρανία, την εργασιακή ζούγκλα της ΕΕ, την «πράσινη μετάβαση» που οδηγεί σε ενεργειακή φτώχεια και καταστροφή του περιβάλλοντος.

Την κατάντια της σοσιαλδημοκρατίας στη Γαλλία ζήλεψαν στη χώρα μας ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ και υπόσχονται να κατατροπώσουν το φίδι της ακροδεξιάς!

Ποιοι;

Το ΠΑΣΟΚ που συγκυβέρνησε με τον ακροδεξιό ΛΑ.Ο.Σ., στέλεχος του οποίου ήταν ο Βελόπουλος;

Ο ΣΥΡΙΖΑ που συγκυβέρνησε με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ;

Αυτοί που χειροκροτούσαν τους ναζί του τάγματος Αζόφ στη Βουλή;

Αυτοί που ψάρευαν ψηφαλάκια στα θολά νερά του φασισμού;

«Φραγμό» στην άνοδο της ακροδεξιάς μπορεί να βάλει μόνο ο λαός με την πάλη του, το ίδιο το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Με ισχυρό ΚΚΕ για να μπει στο στόχαστρο το ίδιο το σύστημα που γεννά και θρέφει τον φασισμό, την ακροδεξιά.

Γιατί η λεγόμενη ακροδεξιά είναι μαντρόσκυλο του συστήματος, σάρκα από τη σάρκα του. Τα μεγάλα δήθεν αντισυστημικά λόγια πάνε περίπατο όταν βγουν κυβέρνηση.

Η Μελόνι έγινε κολλητή της Φον ντερ Λάιεν και συνδιαμορφώνει κάθε Οδηγία της ΕΕ. Η Λεπέν δηλώνει έτοιμη να συγκατοικήσει με τον Μακρόν, πρόθυμη να σεβαστεί απόλυτα τις υποχρεώσεις της Γαλλίας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, διαθέσιμη να στείλει επιπλέον όπλα στον πόλεμο στην Ουκρανία.

Τώρα για τα εγχώρια φρούτα τύπου Βελόπουλος, τι να πει κανείς; Παριστάνουν τους φιλειρηνιστές ενώ στηρίζουν το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ και την αποστολή όπλων στο καθεστώς Ζελένσκι. Το παίζουν εχθροί των ελίτ, ενώ στο Ευρωκοινοβούλιο ψηφίζουν ότι τα λόμπι είναι στοιχείο της ευρωπαϊκής τους δημοκρατίας.

Ολοι αυτοί λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Γιατί στη χώρα μας υπάρχει ΚΚΕ και εργατικό - λαϊκό κίνημα και θα τους κόψει τη φόρα!

Η ελπίδα για τους λαούς, ο εφιάλτης για το κεφάλαιο στην Ελλάδα, στη Γαλλία, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο είναι η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και η ενίσχυση της Κοινωνικής Συμμαχίας σε κατεύθυνση σύγκρουσης με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για να μπουν εμπόδια σε αντιδραστικές εξελίξεις, για να ανοίξει ο δρόμος της πραγματικής ανατροπής!

Η διέξοδος είναι στον αγώνα με το ΚΚΕ.

Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός, η κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Αυτήν την προοπτική φωτίζει το ΚΚΕ με το σύγχρονο, επιστημονικά επεξεργασμένο Πρόγραμμά του, με την εργατική τάξη, τον λαό στο τιμόνι της εξουσίας.

Ας σκεφτούμε πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση αν οι εργαζόμενοι είχαν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας. Αν η γη, τα λιμάνια, οι βιομηχανίες, τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής γίνονταν λαϊκή περιουσία.

Ας σκεφτούμε πόσο καλύτερα θα μπορούσαμε να ζούμε αν βγάζαμε από τη μέση το κέρδος των καπιταλιστών, τις δεσμεύσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Λύση υπάρχει. Είναι η κοινωνική ιδιοκτησία που μπορεί να διασφαλίσει την ευημερία του λαού. Είναι η εργατική εξουσία που μπορεί να σχεδιάσει κεντρικά, επιστημονικά την παραγωγή, να αξιοποιήσει όλες τις παραγωγικές δυνατότητες με κριτήριο το σύνολο των αναγκών της κοινωνίας.

Σε αυτές τις συνθήκες η ύπαρξη σύγχρονων νοσοκομείων, σχολείων και ελεύθερων χώρων, η ολόπλευρη μόρφωση, η πρόσβαση στον Πολιτισμό και στον Αθλητισμό, η εξασφάλιση εργασίας και σύγχρονης κατοικίας για όλους, αντιπλημμυρικής και αντιπυρικής προστασίας, αντισεισμικής θωράκισης θα είναι πρώτη προτεραιότητα για το εργατικό κράτος και δεν θα θεωρείται «κόστος» όπως συμβαίνει σήμερα.

Στον 21ο αιώνα, στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης και των άλλων μεγάλων επιστημονικών επιτευγμάτων. Στην εποχή όπου υπάρχουν αντικειμενικά οι δυνατότητες οι εργαζόμενοι να δουλεύουν λιγότερο και να απολαμβάνουν περισσότερα, όλα αυτά είναι εφικτά, αρκεί να βγει από τη μέση το καπιταλιστικό κέρδος.

Αυτή είναι η πρόταση του ΚΚΕ υπέρ των εργαζομένων και των παιδιών τους! Και στον βαθμό που η καθημερινή πάλη συνδέεται με αυτή την προοπτική, μπορούν ο λαός, οι εργαζόμενοι να υπολογίζουν και στην απόσπαση νέων κατακτήσεων στις σημερινές δύσκολες συνθήκες.

Πάμε, λοιπόν!

Μαζί μπορούμε να ανάψουμε νέες εστίες αντίστασης. Να ιδρύσουμε νέα σωματεία. Να πρωτοστατήσουμε στη μαζικοποίηση των συνδικάτων, των φοιτητικών συλλόγων. Να αλλάξουμε τον συσχετισμό σε περισσότερες συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Να δυναμώσουμε την αναμέτρηση για αξιοπρεπείς μισθούς και ανθρώπινα ωράρια. Για σύγχρονα και ασφαλή σχολεία. Για δωρεάν σπουδές, πτυχία με αξία και δουλειά με δικαιώματα. Για μέτρα πρόληψης από φυσικές καταστροφές. Για να μη θρηνήσουμε νέα Τέμπη.

Η νεανική αμφισβήτηση, η οργή, η δυσαρέσκεια να συναντηθούν με τις ανατρεπτικές ιδέες του ΚΚΕ, να γίνουν μεγάλο ποτάμι φουσκωμένο, να σαρώσουν τα ταξικά τείχη της καταπίεσης και της αδικίας.

Τα πράγματα αλλάζουν! Είναι νόμος!

Η Ιστορία προχωράει μπροστά!

Με εμπιστοσύνη στη δύναμη του λαού.

Με οργάνωση και αγώνα. Με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ.

«Γράφουμε ιστορία. Αλλάζουμε τον κόσμο. Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός!».

Το σύνθημα του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» μας δείχνει τον δρόμο!

Ζήτω το ηρωικό ΚΚΕ! Ζήτω η ΚΝΕ! Θα νικήσουμε!