Προσηλωμένη στην αντιασφαλιστική πολιτική της, η κυβέρνηση προχωρεί ταχύτατα στην κατάρτιση του νομοσχεδίου για την εγκληματική «μεταρρύθμιση» του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, προκειμένου μέχρι τον Ιούνη να το προωθήσει στη Βουλή για ψήφιση. Ωστόσο, οι ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, δε βρίσκονται απροετοίμαστες απέναντι στο «πρόσω ολοταχώς» της κυβέρνησης. Ηδη το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο ρίχνει τις δυνάμεις του στη μάχη της απεργίας στις 29 του Μάη, προβάλλοντας την κρίσιμη ανάγκη για συντονισμένο αγώνα όλων των εργαζομένων, καθώς όλοι πλήττονται από τα κυβερνητικά μέτρα.

Η κυβέρνηση τρέμει κυριολεκτικά αυτή τη συντονισμένη απάντηση και προκειμένου να κάμψει τη θέληση για αγώνα, που εκφράστηκε με τις προηγούμενες απεργιακές κινητοποιήσεις και να σπείρει την αμφιβολία στους εργαζόμενους για τις συνέπειες των μέτρων της, επιδίδεται σε ένα όργιο παραπληροφόρησης.

Την περασμένη Πέμπτη, ο υπουργός Εργασίας Δ. Ρέππας δε δίστασε να επαναλάβει ότι τα μέτρα έχουν συνδιαμορφωθεί, προβάλλοντας έτσι μια ψεύτικη συναίνεση στα αντιασφαλιστικά σχέδια, την οποία βασίζει στη στάση της πλειοψηφίας των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, οι οποίες στήριξαν τη διαδικασία του «κοινωνικού διαλόγου». Ιδιαίτερα στη ΓΣΕΕ, η κυβέρνηση χρωστά πολλά στην απροκάλυπτη υποστήριξη της κυβερνητικής πολιτικής από τις δυνάμεις της πλειοψηφίας.

Ωστόσο, συνδικάτα και εργαζόμενοι έχουν δείξει στην πράξη με τον αγώνα τους ότι απορρίπτουν την κυβερνητική πολιτική η οποία παραπέμπει σε έναν ασφαλιστικό μεσαίωνα. Η πρόταση τής κυβέρνησης συρρικνώνει δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων σε μια στιγμή που οι σύγχρονες ανάγκες επιβάλλουν τη διεύρυνσή τους! Οχι μόνο συντηρεί και ενισχύει τις ανατροπές που προκάλεσαν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι της ΝΔ, αλλά προχωρεί ακόμη περισσότερο στη διαμόρφωση ενός άθλιου καθεστώτος στο πλαίσιο που έχει χαράξει η Ευρωπαϊκή Ενωση για τη λεηλασία του ασφαλιστικού συστήματος από το κεφάλαιο.

Από αυτή την άποψη, το τελικό κείμενο που θα παρουσιάσει στη Βουλή η κυβέρνηση μπορεί να καταπιάνεται και με ζητήματα που δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση δεν έκρυψε ότι εξετάζει και την παραπέρα μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, ενώ οι εκπρόσωποι του ΕΒΕΑ «βομβάρδισαν» τον - πρόθυμο ακροατή - υπουργό Εργασίας με αιτήματα για ακόμη μεγαλύτερη ελάφρυνσή τους σε βάρος των εργαζομένων και της κοινωνικής ασφάλισης.

Ηδη όμως, το αντιασφαλιστικό πλαίσιο της κυβέρνησης αποτελεί φορέα σημαντικών ανατροπών για όλους τους εργαζόμενους, ακόμη και εάν δεν «εμπλουτιστεί» σε αυτή τη φάση με πρόσθετα στοιχεία. Ενδεικτικές είναι μερικές μόνο από τις συνέπειες αυτού του πλαισίου.

Με το μέτρο για συνταξιοδότηση στα 37 χρόνια εργασίας χωρίς όριο ηλικίας, η κυβέρνηση καταργεί την 35ετία και την αρνείται πανηγυρικά για τους ασφαλισμένους που δεν την είχαν κατακτήσει. Την ίδια στιγμή αποφεύγει να αναφερθεί στο απραγματοποίητο αυτής της προϋπόθεσης σε καθεστώς «ευέλικτων» εργασιακών σχέσεων, τις οποίες η ίδια θεσμοθέτησε! Με τον τρόπο αυτό, καταργείται στην πράξη και το ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης στα 65 έτη και πάει και στα 67, καθώς το ύψος της σύνταξης θα είναι εκείνο που θα ορίζει ουσιαστικά και το χρόνο που θα «επιλέξει» ο εργαζόμενος για να συνταξιοδοτηθεί.

Με πρόσχημα τη θέσπιση «ενιαίων κανόνων» η κυβέρνηση προχωρεί: Στον υπολογισμό της σύνταξης με βάση τον μέσο όρο των αποδοχών των τελευταίων πέντε ετών. Μειώνει δηλαδή τις συντάξεις, στο δρόμο που χάραξαν οι νόμοι της ΝΔ, καταδικάζοντας σε εξαθλίωση εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους. Παράλληλα, ορίζει ως ποσοστό αναπλήρωσης το 70%, και θριαμβολογεί ότι αυξάνει τη σύνταξη για τους ασφαλισμένους μετά το 1993. Αποκρύπτει όμως το αυτονόητο. Οτι καταδικάζει παλιούς και νέους ασφαλισμένους σε μια σύνταξη λειψή, πίσω από τις ανάγκες τους.

Ταυτόχρονα η κυβέρνηση επιδίδεται σε μια συνένωση ασφαλιστικών ταμείων με μοναδικό σκοπό την ισοπέδωση των ασφαλιστικών παροχών στην κατώτερη βαθμίδα και ανοίγει διάπλατα τις «πόρτες» στο ιδιωτικό κεφάλαιο, το οποίο είναι πανέτοιμο να ιδιοποιηθεί με πολλές μορφές την περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων. Τα αποθεματικά των κύριων Ταμείων τζογάρονται στο χρηματιστήριο, τα επικουρικά εξαναγκάζονται σε «μερική» κεφαλαιοποίηση και προβλέπεται η δημιουργία «επαγγελματικών» Ταμείων με πλήρη κεφαλαιοποίηση!