Με τον λαό της Θεσσαλίας να παλεύει έναν χρόνο τώρα για να επιβιώσει, η κυβέρνηση μέσα από το «στρατηγικό σχέδιο ανασυγκρότησης» της περιοχής το οποίο περιγράφεται στην έκθεση της ολλανδικής εταιρείας «HVA» («Εμπορική Ενωση του Αμστερνταμ») επιδιώκει να μετατρέψει την καταστροφή σε «ευκαιρία» για νέα κέρδη, και συνολικά για να προχωρήσει ο συνολικότερος σχεδιασμός του κεφαλαίου για την περιοχή.

Ο σχεδιασμός αυτός περιλαμβάνει:

• Τη διαχείριση των νερών με στόχο την παραπέρα εμπορευματοποίηση, το ακόμα πιο ακριβό νερό - εμπόρευμα για τα νοικοκυριά και τους αγρότες.
• Την «αλλαγή» στις καλλιέργειες, στο όνομα της «εξοικονόμησης νερού», που πετάει εκτός παραδοσιακούς βιοπαλαιστές καλλιεργητές και ενισχύει τους μεγαλοπαραγωγούς. Επίσης αλλαγές στη χρήση γης, για κάθε είδους επιχειρηματικά σχέδια μεγάλων ομίλων, κυρίως της «πράσινης ανάπτυξης».
• Το μοίρασμα νέων πακέτων από το Ταμείο Ανάκαμψης σε μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες.
• Νέα χαράτσια με τη μορφή της υποχρεωτικής ιδιωτικής ασφάλισης, όπως και απαλλαγή του κράτους από κάθε ευθύνη προστασίας του λαού.

Στον σχεδιασμό της κυβέρνησης και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων «βάζουν πλάτη» όλα τα κόμματα του συστήματος, ιδιαίτερα τα κόμματα της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η πλειοψηφία των τοπικοδιοικητικών αρχών, με μπροστάρη βέβαια την περιφερειακή αρχή.

Ολοι τους συμφωνούν στην ουσία και την κατεύθυνση των παρεμβάσεων, και όταν εκφράζουν ορισμένες «ενστάσεις» αυτές αφορούν θέματα διαδικασίας, προσώπων, διασφάλισης κονδυλίων και ταχύτητας υλοποίησης του «σχεδίου ανασυγκρότησης».

Στο «στρατηγικό σχέδιο ανασυγκρότησης» της Θεσσαλίας το οποίο περιγράφεται στην έκθεση της ολλανδικής εταιρείας προβάλλεται η «αρχή της αναλογικότητας» για τον σχεδιασμό των παρεμβάσεων. Δηλαδή ότι ο βαθμός και ο τρόπος αντιμετώπισης των φυσικών καταστροφών θα καθορίζονται από τη ζυγαριά κόστους - οφέλους για το κράτος και τους ομίλους.

Για το σύνολο των έργων και των δράσεων που προτείνονται, αναφέρεται ρητά ότι το κριτήριο θα είναι αν το οικονομικό κόστος θα είναι μικρότερο από το οικονομικό όφελος που προκύπτει, ή από τα οικονομικά στοιχεία που θα προστατεύει το έργο!

Τονίζεται ακόμα ότι «το παρόν master plan έχει αναπτύξει μια στρατηγική που μπορεί να εφαρμοστεί στο συντομότερο δυνατό χρονικό πλαίσιο (...) Χωρίς να γίνονται υπερβολές στο κόστος κατασκευής».

Ακόμα, το σύνολο των έργων και των υποδομών που προτείνονται εντάσσονται «στις πολιτικές και τις προτεραιότητες για κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη της περιοχής», που σημαίνει προώθηση των επιχειρηματικών σχεδίων πάνω στο έδαφος της καταστροφής, εφαρμογή των Οδηγιών και αποφάσεων της ΕΕ και της ΚΑΠ, της πολιτικής δηλαδή και των αναδιαρθρώσεων που έχουν οδηγήσει στη χειροτέρευση της ζωής του λαού.

Στο ολλανδικό σχέδιο προτείνονται έργα αποσπασματικής διαχείρισης των πλημμυρών, με κατασκευή κυρίως φραγμάτων ανάσχεσης, αντί για ολοκληρωμένη διαχείριση υδάτων, χειμάρρων, ρεμάτων, ποταμών κ.λπ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο πλαίσιο των κοινοτικών Οδηγιών της «πράσινης μετάβασης» απορρίπτονται ως ακριβά και ακατάλληλα τα μεγάλα φράγματα άνω των 20 μ., οι ταμιευτήρες και τα σχετικά υδροηλεκτρικά έργα πολλαπλού σκοπού (ύδρευσης, άρδευσης, παραγωγής Ενέργειας). Σε αυτήν τη λογική κινούνταν και η πρώτη έκθεση της «HVA», τον Νοέμβρη.

Για τις πεδινές περιοχές αναφέρει ότι «οι υποδομές θα αποτελούνται κυρίως από αναχώματα ποταμών, καθώς και από δευτερεύοντα εσωτερικά αναχώματα που θα λειτουργούν ως αντίσταση σε περίπτωση ρήξης των αναχωμάτων των ποταμών ή πολύ έντονης χερσαίας πλημμύρας». Για την ώρα πάντως δεν υπάρχουν καν αναχώματα, αφού παραμένουν κατεστραμμένα από τον «Daniel».

Η έκθεση της ολλανδικής εταιρείας θεωρεί πως αν και η Θεσσαλία αποτελεί μία από τις περιοχές με τον μεγαλύτερο κίνδυνο πλημμύρας, πρέπει να γίνει αποδεκτό ότι δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτός ο κίνδυνος! Σημειώνεται χαρακτηριστικά: «Δεδομένου ότι δεν είναι δυνατό να προστατευτούν πλήρως όλες οι περιοχές, όπως περιοχές με λίγους κατοίκους ή περιοχές με μεμονωμένες εγκαταστάσεις, αυτές έχουν προοριστεί για ζώνες ελεγχόμενης πλημμύρας σε περίπτωση ακραίων φαινομένων».

Ουσιαστικά, κομμάτι του λαού των πληγεισών περιοχών σπρώχνεται είτε να αποδεχτεί ότι θα «πνίγεται» ανά 2-3 χρόνια, είτε να αφήσει το σπίτι και τη γη του. Είναι ακόμα ένας δρόμος συγκέντρωσης της αγροτικής παραγωγής και διαμόρφωσης προϋποθέσεων για άλλες επενδύσεις (φωτοβολταϊκά κ.ά.).

Συνολικά, το «Στρατηγικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση της Θεσσαλίας - φράγματα, υποδομές και έργα υδρονομίας», που παρουσίασε η κυβέρνηση πριν από μερικούς μήνες, περιλαμβάνει έργα που θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια, και οπωσδήποτε με ολοκληρωμένο σχέδιο και όχι αποσπασματικό χαρακτήρα, όπως γίνεται μέχρι σήμερα.

Πολλά από αυτά είχαν εξαγγελθεί και στο παρελθόν αλλά έμειναν στα χαρτιά, με τραγικά αποτελέσματα για τον λαό της Θεσσαλίας.

Το «σχέδιο ανασυγκρότησης» προωθεί επίσης την παραπέρα εμπορευματοποίηση του νερού. Υλοποιώντας όσα προβλέπονται στο master plan των Ολλανδών και πατώντας στα χνάρια των προηγούμενων κυβερνήσεων, η σημερινή της ΝΔ, με τον φερετζέ της «εξοικονόμησης υδάτινων πόρων», της αντιπλημμυρικής προστασίας και των «μόνιμων λύσεων» στην άρδευση, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα την ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης με τον νόμο που ψήφισε πριν λίγους μήνες για τη δημιουργία Ανώνυμης Εταιρείας (ΟΔΥΘ ΑΕ) που θα διαχειρίζεται το σύνολο των υδάτων της Θεσσαλίας, με στόχο να γίνει «πιλότος» για όλες τις Περιφέρειες της χώρας.

Σε αυτήν εκχωρούνται όλες οι αρμοδιότητες: Από τη στρατηγική της διαχείρισης, την εκπόνηση μελετών και κατασκευής έργων, την παρακολούθηση της ποιότητας και της ποσότητας των υδάτων, της έρευνας, μέχρι τον έλεγχο και την εφαρμογή των αντιλαϊκών Οδηγιών της ΕΕ για το νερό, την «πράσινη» και «ευφυή» γεωργία, που θα επιταχύνει το ξεκλήρισμα των βιοπαλαιστών αγροτοκτηνοτρόφων (βλ. και σελ. 20).