«Δυστυχώς δεν υπάρχει αντιπολίτευση... Μακάρι η αντιπολίτευση να βρει τον δρόμο της». Κάτι τέτοια επαναλάμβανε ο πρωθυπουργός από το βήμα της ΔΕΘ την περασμένη βδομάδα, ανήσυχος για την «ανισορροπία του πολιτικού συστήματος». Κι όμως, την ίδια στιγμή που παριστάνουν ότι παίζουν τάχα «χωρίς αντίπαλο» επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπό διάλυση, κυβερνητικά στελέχη δεν σταματούν να λοιδορούν και να επιτίθενται στα συνδικάτα και στις διαδηλώσεις των εργαζομένων. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι οι κραυγές του υπουργού «εμπορίου Υγείας» Αδ. Γεωργιάδη. Κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του, δεν παραδέχεται μόνο ότι η κυβέρνηση τα βρίσκει σκούρα από τη μόνη γνήσια αντιπολίτευση στην πολιτική της αλλά δείχνει και ποια είναι αυτή: Η οργανωμένη εργατική - λαϊκή διεκδίκηση και διαμαρτυρία, οι υγειονομικοί, οι εργαζόμενοι και τα σωματεία τους, που παλεύουν για την Υγεία και για σύγχρονα δικαιώματα. Το ίδιο ισχύει και με άλλους υπουργούς, που δίνουν καθημερινά συνεντεύξεις για να αποκρούσουν τις δίκαιες διεκδικήσεις εργαζομένων και συνταξιούχων, επικαλούμενοι πάντα τους «δημοσιονομικούς περιορισμούς». Αυτό που αποτυπώνουν λοιπόν οι «ανησυχίες» του πρωθυπουργού είναι οι βαθύτεροι προβληματισμοί ότι δεν υπάρχει εναλλακτικός πόλος για να εξουδετερώνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια που φουντώνει. Ας είναι σίγουροι ότι αυτή η πραγματική αντιπολίτευση θα δυναμώσει ακόμα περισσότερο...