Ο Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου ήταν ένας ιδιαίτερα σημαντικός ποιητής και πεζογράφος. Γεννήθηκε στην Καβάλα το 1935 και τα παιδικά του χρόνια σημαδεύτηκαν από τις μνήμες της Κατοχής και της ΕΑΜικής Αντίστασης. Το 1944 ακρωτηριάστηκε στο χέρι από χειροβομβίδα που πέταξε Γερμανός στρατιώτης κατά την αποχώρηση των ναζιστικών στρατευμάτων. Εργάστηκε ως λογιστής σε καπνεμπορικές εταιρείες. Από το 1971 ζούσε στη Θεσσαλονίκη, με τα Γράμματα της οποίας συνδέθηκε στενά αν και το έργο του είναι διαποτισμένο από τον χώρο της γενέτειράς του, Καβάλας.
Η ποίησή του από το 1958 έως το 2010 βρίσκεται συγκεντρωμένη στη συλλογή «Εσχατη υπόσχεση». Ειδικά τα ποιήματα της δεκαετίας του 1960 είναι συχνά εμπνευσμένα από την κατάσταση και τους αγώνες των καπνεργατών, γενικά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, όντας παράλληλα βαθιά αισθαντική και στοχαστική. Παράλληλα, από το 1980, δημοσίευσε πεζά έργα, εκ των οποίων δύο συλλογές διηγημάτων, δύο νουβέλες και ένα μυθιστόρημα. Σε πολλά πεζά του μεταφέρει διεισδυτικά στην κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα της δεκαετίας του 1940, μέσα από μια απέριττη και άμεση γραφή. Το πνευματικό βάθος, η κοινωνικοπολιτική ευαισθησία και το ασύγκριτο ήθος διέκριναν τον Πρόδρομο Μάρκογλου, ο θάνατος του οποίου αποτελεί μεγάλη απώλεια για τα Γράμματα της Μακεδονίας και όλης της χώρας.