Οδυσσέας Ιωάννου, στιχουργός
Ο ήχος των γραφομηχανών σε αυτό το πολύβουο εργαστήρι λέξεων που δεν σταματούσε σχεδόν ποτέ, οι συζητήσεις, οι αγωνίες των χρονικών περιορισμών, και τα γέλια, ήταν μία καθημερινότητα που για έναν πολύ νέο άνθρωπο λειτουργούσε σαν ένα μεγάλο σχολείο δημιουργικότητας αλλά και ονείρου. Πάνω από δώδεκα ώρες την ημέρα, γιατί το ήθελα, γιατί ήταν ένας κόσμος που δεν είχα φανταστεί πως θα μπω από αυτήν την ηλικία. Μία ανοιχτή στον κόσμο εφημερίδα που μαζί της απλωνόμασταν στον κόσμο κι εμείς.