Τίτλος του αφιερώματος «Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία», δανεισμένος από τη «Ρόζα» του Θ. Μικρούτσικου και του Α. Αλκαίου, στίχος που υπενθυμίζει και το γεγονός ότι στη φωνή του Δ. Μητροπάνου φτερούγισε το πείσμα όσων πηγαίνουν κόντρα στους δύσκολους καιρούς.
Η επιμέλεια - ενορχήστρωση των τραγουδιών ήταν του Γιάννη Παπαζαχαριάκη, ενώ τις αξέχαστες επιτυχίες του ερμήνευσαν η Πέγκυ Ζήνα και ο Δημήτρης Μπάσης, που ευχαρίστησε την ΚΝΕ για την πρόσκληση και για το γεγονός ότι «τιμά αυτόν τον σημαντικό καλλιτέχνη».
Τη συναυλία άνοιξε με ένα ποτ πουρί από τον ιστορικό δίσκο «Αγιος Φεβρουάριος» του 1972, του Δήμου Μούτση και του Μάνου Ελευθερίου, που σφράγισε με την ερμηνεία του ο Δ. Μητροπάνος, και συνεχίστηκε με τραγούδια από άλλες σημαντικές συνεργασίες του, όπως τραγούδια από τον δίσκο «Η εθνική μας μοναξιά», του Μ. Τόκα, και φυσικά από τη συνεργασία του Μητροπάνου με τον Τάκη Μουσαφίρη.
Μαζί με τους δύο ερμηνευτές, σιγοτραγουδούσαν οι χιλιάδες που βρίσκονταν στη Λαϊκή Σκηνή...