Πριν από 50 χρόνια, στους πρώτους μήνες της Μεταπολίτευσης, ξανακυκλοφόρησε ο «Ριζοσπάστης» νόμιμα, κι έτσι από τότε ίσαμε σήμερα ανελλιπώς κρατάμε στα χέρια μας το τίμιο φύλλο που υπερασπίζεται ανυποχώρητα τα λαϊκά συμφέροντα στην πατρίδα μας και σε όλο τον κόσμο. Η νόμιμη επανέκδοσή του σήμανε απ' αρχής και εξακολουθεί να σημαίνει ότι ο λαός διαθέτει μια ελεύθερη και ακηδεμόνευτη φωνή για να εκφράζεται σε όλα τα μέτωπα: Πολιτικά, κοινωνικά, εργασιακά, πολιτιστικά, εθνικά και διεθνή.

Παιδί 16 ετών ήμουν, μαθητής στο εξατάξιο Γυμνάσιο της Νεμέας. Ηλιόλουστη μέρα του Σεπτέμβρη - θυμάμαι - αργά το μεσημέρι, άκουσα κάτω από το σπίτι μας, στην κεντρική οδό Δερβενακίων, τη γνωστή φωνή του κυρ-Μανόλη, του εφημεριδοπώλη, να διαλαλεί: «Το "Βήμα", τα "Νέα", "Ακρόπολις", "Απογευματινή", "Βραδυνή", ο "Ριζοσπάστης"! Ξανακυκλοφόρησε ο "Ριζοσπάστης"! "Φως", "Αθλητική Ηχώ"! Ξανακυκλοφόρησε ο "Ριζοσπάστης!"». Διαλαλούσε με τόση συγκίνηση την επανέκδοση του «Ριζοσπάστη», που, αν και άμαθος, ένιωσα ότι κάτι πολύ σημαντικό είχε συμβεί. Γρήγορα έμαθα. Η ΚΕ του ΚΚΕ είχε ξανά το δημοσιογραφικό όργανό της και ο λαός τον ακοίμητο σύντροφο των αγώνων του. Ζήτω ο «Ριζοσπάστης» μας. Ζήτω το ΚΚΕ!