Μια συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, με τη συμμετοχή δεκάδων εκλεγμένων συνδικαλιστών από όλες τις χώρες του κόσμου, εκπροσωπώντας χιλιάδες συνδικάτα που μετέφεραν την πείρα τους από την οργάνωση της πάλης στους κλάδους τους.

Σε σχετική ανακοίνωση για το περιεχόμενο της συνάντησης, σημειώνεται πως «οι εμπειρίες και τα συμπεράσματα που συζητήθηκαν ήταν πολύτιμα, καθώς σε δεκάδες χώρες του κόσμου έχουν αναπτυχθεί αγώνες με τα μέλη της ΠΣΟ και όσων συμπορεύονται μαζί της, να οργανώνουν, να συμμετέχουν και να πρωτοστατούν».

Αυτοί οι αγώνες «δίνουν ελπίδα στην εργατική τάξη όλων των χωρών όχι μόνο για τα αποτελέσματά τους και την απόσπαση κατακτήσεων, αλλά και για την αγέρωχη στάση κόντρα σε προσπάθειες εξαγοράς, εκφοβισμού, καταστολής και φυλακίσεων. Αγώνες που έγιναν κόντρα στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Ενάντια στη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από το δολοφόνο - κράτος του Ισραήλ και τις ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ενωση».

Εισηγήσεις παρουσιάστηκαν από τον γγ της ΠΣΟ Πάμπη Κυρίτση και τους Γιώργο Πέρρο και Swadesh Dev Roye, αναπληρωτές γραμματείς της ΠΣΟ, στις οποίες τονίστηκαν και τα βασικά καθήκοντα των TUI, όπως προκύπτουν από τις αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου της ΠΣΟ.

Αποφάσεις που καλούν τις κλαδικές οργανώσεις πρώτον να πάρουν όλα τα μέτρα για τη μαζικοποίηση των συνδικάτων, με χιλιάδες νέα μέλη. Δεύτερον, να συμβάλουν ώστε τα συνδικάτα να δυναμώσουν, να ενισχύσουν τις γραμμές τους με νέους εργαζόμενους και γυναίκες. Τρίτον, να απευθυνθούν ιδιαίτερα στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς που υπάρχει μεγάλη μάζα εργατών ανοργάνωτη.

Επίσης, να δυναμώσει η αντιπαράθεση στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς με την ITUC και τις δυνάμεις της, για να μην περνάει στην εργατική τάξη το δηλητήριο του συμβιβασμού, της συναίνεσης, της μοιρολατρίας και της απογοήτευσης. Ειδικά σε αυτή την περίοδο είναι κρίσιμο οι εργαζόμενοι να υψώσουν τη δική τους σημαία, του αγώνα και της αντεπίθεσης.

Ιδιαίτερο βάρος πέφτει στις πρωτοβουλίες που χρειάζεται να παρθούν για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, για το εισόδημα με τη διεκδίκηση γενναίων αυξήσεων στους μισθούς που τους κατατρώει η ακρίβεια, στα είδη πρώτης ανάγκης, στην Ενέργεια και σε όλα τα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Να προετοιμαστούν όλες οι δυνάμεις για μεγάλο αγώνα, για σύγκρουση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και τις κυβερνήσεις του, που το μόνο που κάνουν είναι ο σχεδιασμός τους για ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, για την αύξηση των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.

Ξεχωρίζει ακόμα η ανάγκη για την οργάνωση του αγώνα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, την άθλια κατάσταση που επικρατεί στον χώρο της Υγείας, της Παιδείας, της κατοικίας, που είναι άμεση και χρειάζεται προτεραιότητα.

Στα καθήκοντα περιλαμβάνεται ακόμα το να συντονίζουν τις δυνάμεις και τους φίλους της ΠΣΟ για να οργανώνουν τους κλαδικούς αγώνες σε κάθε χώρα ξεχωριστά, αλλά και να οργανώνουν τη διεθνιστική αλληλεγγύη στην πράξη.

Σε άλλο σημείο υπογραμμίζεται ότι οι κλαδικές οργανώσεις «χρειάζονται ανοιχτά, δημοκρατικά και ταξικά προσανατολισμένα συνέδρια και διαδικασίες που θα συζητήσουν με κριτικό πνεύμα τη δράση της τελευταίας πενταετίας και τα τρέχοντα προβλήματα», «θα υψώσουν φραγμό στη διείσδυση της λογικής του κοινωνικού εταιρισμού, της ITUC στο κίνημα, θα δώσουν ώθηση στην απόσπαση συνδικάτων και συνδικαλιστών από την πολιτική και κυρίως οικονομική επιρροή των κυβερνήσεων, των ιμπεριαλιστικών ενώσεων και των κίτρινων συνδικάτων και ινστιτούτων».