Ολα αυτά τα 50 χρόνια το Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» έχει καταφέρει να συγκεντρώσει όλο το καλό ελληνικό τραγούδι...

50 χρόνια τώρα από τις σκηνές του πέρασαν όλα τα μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού. Ξεχωριστά τίμησαν και τιμήθηκαν από το Φεστιβάλ οι μεγάλοι μας συνθέτες.

«Οι νέοι κομμουνιστές έκαναν την υπόθεση του ελληνικού τραγουδιού ένα από τα ακριβότερα λάβαρά τους στον δύσκολο και ηρωικό αγώνα του λαού μας...», έλεγε ο Μίκης Θεοδωράκης στο 6ο Φεστιβάλ της Οργάνωσης, αναγνωρίζοντας τη συμβολή της ΚΝΕ.

Και έτσι βήμα - βήμα προχωρούσε και θέριευε το Φεστιβάλ μας, έχοντας ως μουσική υπόκρουση τις δημιουργίες μεγάλων συνθετών... Σε αυτούς τους συνθέτες ήταν αφιερωμένη η συναυλία που άνοιξε το πρόγραμμα της Κεντρικής Σκηνής την τρίτη μέρα.

«Οδηγοί» μας σε αυτό το ταξίδι, που ήταν παράλληλα και ένα μικρό ταξίδι στο ελληνικό τραγούδι των τελευταίων 50 ετών, ήταν οι Ρίτα Αντωνοπούλου, Βιολέτα Ικαρη, Δημήτρης Μπάσης, Κώστας Τριανταφυλλίδης, σε ενορχήστρωση και καλλιτεχνική διεύθυνση του Μανόλη Ανδρουλιδάκη. Επαιξαν οι μουσικοί Μιχάλης Ατσάλης, Τάσος Αθανασιάς, Βαγγέλης Ζαρμπούτης, Μαρίνα Τσοκάνη, Αντωνία Τσολάκη, Παύλος Νίκου, Γρηγόρης Συντρίδης.

Το πρόγραμμα άνοιξε με τον Δημήτρη Μπάση να ερμηνεύει την «Ομορφη και παράξενη πατρίδα» του Δημήτρη Λάγιου, ευχαριστώντας παράλληλα την ΚΝΕ για την πρόσκληση.

«50 χρόνια μαζί», είπε και συνέχισε: «Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ δεν είναι μόνο ένα πολιτικό γεγονός, αλλά και ένα μεγάλο πολιτιστικό γεγονός».

Και συνέχισε η Ρίτα Αντωνοπούλου με το «Θα με δικάσει» του ίδιου συνθέτη. Ακολούθησε η Βιολέτα Ικαρη με το «Μικρό παιδί» του Λίνου Κόκοτου και από εκεί στην «Μπαλάντα του κυρ Μέντιου» του Λουκά Θάνου, με τον Κώστα Τριανταφυλλίδη να το τραγουδά, σμίγοντας τη φωνή του με τους χιλιάδες που είχαν κατακλύσει τη Σκηνή, και να εύχεται «να γιορτάσουμε κι άλλα πενήντα».

Η συνέχεια αφιερώθηκε στον Λουκιανό Κηλαηδόνη, που είχε δώσει το «παρών» στο 1ο Φεστιβάλ.

Το κλίμα ζεστάθηκε ακόμα πιο πολύ όταν ακούστηκαν τραγούδια του μεγάλου Γιάννη Μαρκόπουλου, ενώ κανείς δεν έμεινε ασυγκίνητος όταν ακούστηκαν αγαπημένα τραγούδια του δικού μας Θάνου, του Θάνου Μικρούτσικου, που για χρόνια στάθηκε πολύτιμος συμπαραστάτης του Φεστιβάλ της ΚΝΕ.

Η σκυτάλη πέρασε στον Δήμο Μούτση και τον «Αγιο Φεβρουάριο», από σκηνής μνημονεύτηκε ένας άλλος μεγάλος καλλιτέχνης που οι εμφανίσεις του στα Φεστιβάλ είναι πια μέρος του θρύλου, ο Δημήτρης Μητροπάνος, και ακολούθησαν ο Μάριος Τόκας και τα «Λαδάδικά» του. Και οι γροθιές σηκώθηκαν στον «Οδηγητή» του Χρήστου Λεοντή...

Και ήρθε η ώρα για τον Μίκη, τον Μίκη των μεγάλων μεγεθών, τον Μίκη που πρόσφατα συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από τον χαμό του. «Αντώνης», «Σαββατόβραδο» και «Βρέχει στη φτωχογειτονιά»... Με τον κόσμο να συμμετέχει με όλη του την καρδιά.

Η συνέχεια ήταν αφιερωμένη στον Μάνο Λοΐζο, τον Μάνο που έδινε το «παρών» σε όλα τα Φεστιβάλ μας, τον Μάνο που ο χαμός του ανακοινώθηκε στο 8ο Φεστιβάλ. Και το «Δέντρο» ακούστηκε δυνατά σε όλο το Φεστιβάλ μας...

«Και να αδελφέ μου». Αυτό ήταν το τραγούδι με το οποίο ολοκληρώθηκε το αφιέρωμα. Και ο λόγος του Γιάννη Ρίτσου μια διαρκής υπόμνηση... «Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο»!