«Εφυγε» από τη ζωή ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης Μίμης Πλέσσας, μια βδομάδα πριν συμπληρώσει 100 χρόνια ζωής. Μας άφησε πίσω μερικά από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του ελληνικού πενταγράμμου που έχουν τραγουδηθεί και εξακολουθούν να τραγουδιούνται.

Ο Μίμης Πλέσσας γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Χημεία στη Φυσικομαθηματική Σχολή Αθήνας και ακολούθησαν μεταπτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ. Εκεί, το 1952, σε ηλικία 28 ετών, τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο μουσικής του Πανεπιστημίου της Μινεσότα, ενώ την επόμενη χρονιά κατετάγη πέμπτος πιανίστας στις ΗΠΑ. Από τότε ξεκινά και η καριέρα του στη σύνθεση, αλλά και στη διεύθυνση ορχήστρας.

Η καλλιτεχνική και συνθετική του δραστηριότητα κάλυπτε όλους τους τομείς της μουσικής. Με χαρακτηριστική άνεση κινούνταν ανάμεσα στην τζαζ, στο ελαφρό τραγούδι και το έντεχνο λαϊκό τραγούδι. Διέγραψε μεγάλη πορεία στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, έχοντας στο ενεργητικό του 104 ταινίες και 70 παραστάσεις. Συνεργάστηκε με πληθώρα κορυφαίων τραγουδιστών, πολλούς από τους οποίους ανέδειξε με τα τραγούδια του.

Ο Μίμης Πλέσσας άφησε το ιδιαίτερο στίγμα του στον κινηματογράφο, καθώς έγραψε μουσική για μερικές από τις πιο εμβληματικές ταινίες της χρυσής εποχής του ελληνικού σινεμά. Η συνεργασία του με σημαντικούς σκηνοθέτες και η συμβολή του σε ταινίες που αγαπήθηκαν από το κοινό, τον καθιέρωσαν ως μια εμβληματική φιγούρα της κινηματογραφικής μουσικής.

Τραγούδια του, κυρίως σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, έχουν ντύσει ορισμένα από τα πιο αγαπημένα φιλμ του ελληνικού κινηματογράφου: «Του αγοριού απέναντι», «Ανοιξε πέτρα», «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου», «Θα πιω απόψε το φεγγάρι», «Ολα δικά σου μάτια μου», «Οι χάντρες» και δεκάδες άλλα.

Τιμήθηκε επανειλημμένα με πλατινένιους και χρυσούς δίσκους. Ξεχωριστά αναφέρουμε τον «Δρόμο», σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, που κυκλοφόρησε το 1969 με τις ερμηνείες των Γιάννη Πουλόπουλου, Πόπης Αστεριάδου, Ρένας Κουμιώτη. Παρότι η παράσταση λογοκρίθηκε και κατέβηκε από το θέατρο όπου παρουσιαζόταν, γνώρισε τεράστια επιτυχία και αγαπήθηκε από τον κόσμο όσο λίγες δουλειές. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο «Δρόμος» ήταν ο πρώτος χρυσός δίσκος στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού.

Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης δημιουργικής του διαδρομής διακρίθηκε και τιμήθηκε πολλές φορές τόσο στη χώρα μας, όσο και διεθνώς.

Σε ανακοίνωσή του για τον θάνατο του Μίμη Πλέσσα το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει:

«Αποχαιρετούμε με μεγάλη θλίψη και σεβασμό τον σπουδαίο Μίμη Πλέσσα, ο οποίος διένυσε δημιουργικά σχεδόν έναν αιώνα.

Εξαιρετικός πιανίστας, μουσικός και συνθέτης, διέγραψε μεγάλη καλλιτεχνική πορεία, στη μουσική, πρωτίστως στον κινηματογράφο, στο θέατρο, στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, "περνώντας" με χαρακτηριστική άνεση από την τζαζ - η οποία υπήρξε η μεγάλη του αγάπη - στην ελαφρά μουσική, στο λαϊκό τραγούδι και τις μεγάλες μουσικές φόρμες.

Ξεχωρίζοντας από πολύ νωρίς με το ταλέντο του, ο Μίμης Πλέσσας συνεργάστηκε με κορυφαίους στιχουργούς και ερμηνευτές και μας δώρισε τραγούδια που δεν θα "παλιώσουν" ποτέ, πάντα θα ανεβαίνουν στα χείλη χιλιάδων ανθρώπων από γενιά σε γενιά.

Το ΚΚΕ εκφράζει τα ειλικρινή του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του».