Πόσες φορές δεν ακούει ο μαθητής ότι πρέπει «να κοιτάς την πάρτη σου». Και όλα αυτά προφανώς αναπαράγονται και από το εκπαιδευτικό σύστημα με τη μετατροπή του σχολείου σε εξεταστικό κέντρο. Στα πλαίσια αυτά οι κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες, οι τέχνες και ο αθλητισμός έχουν εξοβελιστεί από το σχολικό πρόγραμμα όλων των βαθμίδων. Η ίδια η μετατροπή της μόρφωσης και της υγιούς κοινωνικοποίησης σε «δεξιότητες» σμπαραλιάζει κυριολεκτικά την προσωπικότητα του νέου ανθρώπου.
Ποιος θα δώσει λύση; Παρουσιάζονται σαν επίδοξοι «σωτήρες» αυτοί που καταδικάζουν τους μαθητές και τις οικογένειές τους στη φτώχεια, την ανασφάλεια, την κρίση. Που καλλιεργούν τη «ναρκωκουλτούρα», τον διαχωρισμό των ναρκωτικών σε «σκληρά» και «μαλακά». Αυτοί που με την πολιτική τους αναπαράγουν την ανισοτιμία και την καταπίεση της γυναίκας. Την εικόνα της ως σκεύος ηδονής. Πιστεύει ειλικρινά κανείς ότι υπάρχει περίπτωση να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο με παρεμβάσεις εισαγγελέων, με πλατφόρμες ή με «περιπολίες» μαθητών και καθηγητών σε ρόλο αστυνομικού στα διαλείμματα, ή με τον θεσμό του σχολικού διαμεσολαβητή;
Αν λοιπόν θέλει κάποιος να μιλήσει για βία, πρέπει να κοιτάξει λίγο πιο πέρα από τους τέσσερις τοίχους της οικογένειας ή του σχολείου.
Γιατί βία είναι:
Μέσα στο σχολείο το ένα παιδί να έχει πρόσβαση σε εξωσχολική στήριξη και το άλλο όχι.
Το ένα παιδί να οργανώνει τον χρόνο για να δώσει πανελλαδικές εξετάσεις και το άλλο να έχει συμβιβαστεί με τους φραγμούς που ορθώνονται μπροστά του για σπουδές.
Να μην μπορείς να πας διακοπές και ο συμμαθητής σου να λέει πόσο ωραία πέρασε το καλοκαίρι.
Να ακούς τα «μπράβο» του εκπαιδευτικού και εσύ συνεχώς να είσαι το «ξύλο το απελέκητο» που πρέπει να τελειώνει το σχολείο νωρίς - νωρίς, για να μάθει καμιά τέχνη.
Να δουλεύουν οι γονείς 10, 12 ώρες καθημερινά, 6 και 7 μέρες τη βδομάδα και να μην βρίσκεται όλη η οικογένεια μαζί ώστε να κάνει ό,τι επιθυμεί.
Αλήθεια, η κυβέρνηση που δήθεν κόπτεται για τη βία στα σχολεία, πόσο ειλικρινής είναι όταν είναι αυτή που υποστηρίζει «με τα μπούνια» τη βία του κράτους - δολοφόνου του Ισραήλ που έχει βομβαρδίσει και καταστρέψει σχολεία, σπέρνοντας τον θάνατο σε σχεδόν 20.000 παιδιά; Που το υπουργείο Παιδείας από τη μια κάνει «μαθήματα» για τη «δημοκρατία» και από την άλλη φιμώνει τους εκπαιδευτικούς που αναζητούν μαζί με τους μαθητές τους την αλήθεια, που μιλούν για τους λαούς που αγωνίζονται και δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους;
Εχουμε χρέος ως εκπαιδευτικοί όχι απλά να γυρίσουμε την πλάτη στα δήθεν «εκπαιδευτικά» προγράμματα ξεπλύματος της δολοφονικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ, όπως για παράδειγμα οι εκπαιδευτικές επισκέψεις στη ΝΑΤΟική βάση του Ακτίου, αλλά να αποκαλύπτουμε τον ρόλο του στη γενοκτονία ολόκληρων λαών, όπως της Παλαιστίνης.
Ως εκπαιδευτικοί προβληματιζόμαστε θετικά από το κάλεσμα συμπόρευσης με το ΚΚΕ για μια κοινωνία που «θα έχει στο νου της το παιδί»! Από την ολοκληρωμένη πρότασή του για τη Σύγχρονη Προσχολική Αγωγή και το Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο Σύγχρονης Γενικής Παιδείας. Από το κάλεσμα για τη συγκρότηση ενός διεκδικητικού μορφωτικού ρεύματος για την πραγματική ανανέωση του σχολείου και του περιεχομένου του:
Που θα παλεύει για ένα σχολείο που θα μορφώνει όλα τα παιδιά, συνδέοντας τη θεωρία με την πράξη, την επιστήμη με την τέχνη και τον αθλητισμό. Που θα απελευθερώσει τον εκπαιδευτικό ώστε αβίαστα και με επιστημονική μεθοδολογία να γίνεται πραγματικός παιδαγωγός που θα μορφώνει ολόπλευρα τους μαθητές του.
Την Τετάρτη οι εκπαιδευτικοί απεργούμε και διαδηλώνουμε για τα μεγάλα προβλήματα των σχολείων που έχουμε παλέψει από την αρχή της χρονιάς, για αυξήσεις στους μισθούς και υπογραφή ΣΣΕ, ενάντια στις απεργοσπαστικές και τρομοκρατικές διώξεις. Μαζί με τους γονείς, θα διεκδικήσουμε λύση στα καυτά προβλήματα των σχολείων. Τώρα είναι η ώρα το «δεν πάει άλλο» να γίνει φωνή που διεκδικεί ξεκάθαρα: «Λεφτά για μισθούς - Παιδεία - Υγεία και όχι για του πολέμου τα σφαγεία».