«Να αλλάξουμε σελίδα στην Ομοσπονδία», τονίζει η ΔΑΣ, προσθέτοντας ότι αυτό που κρίνεται στο εκλογικό Συνέδριο «είναι αν η νέα διοίκηση που θα προκύψει για τα επόμενα τρία χρόνια θα μπορέσει να οργανώσει τον κλάδο απέναντι στις κατευθύνσεις της ΕΕ και στις κυβερνητικές πολιτικές, να αντιμετωπίσει τις μεγάλες δυσκολίες που είναι μπροστά μας, να αποτελέσει στην πράξη το αντίπαλο δέος σε αυτές τις πολιτικές.

Η σημερινή διοίκηση δεν μπορεί να παίξει τον ρόλο που χρειάζεται, γιατί:

- Συμφωνεί στην καρδιά της κυβερνητικής και ευρωπαϊκής στρατηγικής για την ανάπτυξη επιχειρηματικών κερδών ως μοναδική προοπτική για την ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων. Αν αυτό ήταν αλήθεια, οι καλλιτέχνες θα πλούτιζαν από το Spotify και το YouTube, από τις καλοκαιρινές περιοδείες, από τον κινηματογράφο και τις τόσες νέες σειρές. Αντίθετα, τα όλο και πιο μεγάλα κέρδη βγαίνουν από την εκμετάλλευση της καλλιτεχνικής δημιουργίας - εργασίας, με τα χαμηλά μεροκάματα για ατέλειωτες ώρες εργασίας για τους τεχνικούς. Γι' αυτό η πλειοψηφία δεν έχει πρόβλημα με το χάρισμα των χρημάτων μας που δίνουμε μέσω της φορολογίας στο ΕΚΟΜΕ. Εχει αποδεχτεί την ανταποδοτική λειτουργία του Εθνικού, των άλλων κρατικών θεάτρων, έχει πρωταγωνιστήσει στην υπογραφή και την εφαρμογή των "κωδίκων συμπεριφοράς" στα κρατικά θέατρα. Τη μία μέρα χτυπά υποκριτικά την κλειστή πόρτα του ΥΠΠΟ, στην κινητοποίηση για τον σοβαρό τραυματισμό του τεχνικού στην ΕΛΣ, και την επόμενη καλεί την Μενδώνη στο Συνέδριο της Ομοσπονδίας. Ολα αυτά στη λογική του "εφικτού", της "νομιμότητας" και της "συνεργασίας" με την εργοδοσία και την κυβέρνηση.

- Συμφωνεί επί της ουσίας στις ίσες αποστάσεις μπροστά στο έγκλημα στη Μ. Ανατολή, όταν γράφει σε ανακοίνωση "καλούμε την κυβέρνηση και την ΕΕ να πάρουν πρωτοβουλίες για την ειρήνη", βγάζοντας λάδι την κυβέρνηση, που συμμετέχει ενεργά στο πλευρό του Ισραήλ με τη συμμετοχή μιας φρεγάτας χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορά μας, με τον ελληνικό λαό να πληρώνει 500.000 ευρώ τη μέρα για την "ιερή συμμαχία" με το ΝΑΤΟ και το κράτος - δολοφόνο. Παρόμοια στάση είχε και στον πόλεμο στην Ουκρανία, με μια γενική επίκληση στην ειρήνη, όπως άλλωστε έκανε και η κυβέρνηση στο κάτω κάτω.

- Πρωτοστάτησε στην εφαρμογή του αντιδραστικού νόμου Χατζηδάκη, με εξ αποστάσεως λειτουργία σε πλήθος σωματείων, μέχρι και σε επιχειρησιακά.

- Η διοίκηση λειτούργησε διχαστικά και αντιδημοκρατικά. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι αντί να χαιρετίσει τη δημιουργία νέων σωματείων και να τα αγκαλιάσει, βάζει εμπόδια στη δράση τους και στην ένταξή τους στην ΠΟΘΑ, με μοναδικό κριτήριο αν θα τους στηρίξουν. Δεν λειτούργησε ποτέ συλλογικά πραγματοποιώντας τακτική ΓΣ, συσκέψεις και πρωτοβουλίες με σωματεία πανελλαδικού χαρακτήρα.

Να αλλάξουμε τώρα σελίδα, για να γίνουμε πιο δυνατοί απέναντι στην πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης».

Στο ερώτημα «τι Ομοσπονδία θέλουμε» η ΔΑΣ προτάσσει τον δρόμο της διεκδίκησης, θυμίζοντας:

«Στην πανδημία μόνο έτσι καταφέραμε να έχουμε κατακτήσεις. Στο ΠΔ 85, μαζί τραγουδήσαμε έξω από το ΡΕΞ με συμμετοχή όλου του ελληνικού τραγουδιού. Κάναμε γνωστά τα αιτήματά μας σε όλο τον ελληνικό λαό και δεχτήκαμε αλληλεγγύη. Οργανώσαμε 4 ημέρες κλαδική απεργία με μεγάλη συμμετοχή. Με τους σπουδαστές σε αναβρασμό, έγιναν μαζικές διαδηλώσεις και η κυβέρνηση αναγκάστηκε να εξαγγείλει το Πανεπιστήμιο Παραστατικών Τεχνών.

Δεν αφήσαμε να περάσει το αφήγημα της κυβέρνησης και του ΝΑΤΟ "stand with Ukraine", η λογοκρισία σε καλλιτέχνες, ούτε οι ίσες αποστάσεις για τη σφαγή στην Παλαιστίνη.

Πολλοί καλλιτέχνες και σωματεία συμβάλαμε σε μεγάλους αγώνες, να γίνουν γνωστές οι διεκδικήσεις εργαζομένων, όπως στη ΛΑΡΚΟ, οι κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς, στους πυρόπληκτους, στους πλημμυροπαθείς, στα θύματα του σεισμού στην Τουρκία. Φωνάξαμε μαζί "ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας" για τα Τέμπη σε όλη την Ελλάδα. Διαδηλώσαμε για τα σύγχρονα δικαιώματα των γυναικών και στον χώρο του Πολιτισμού, για μέτρα κατά του εκφοβισμού και των παρενοχλήσεων, που εντάσσονται σε προτάσεις για ΣΣΕ σε χώρους δουλειάς. Διαδηλώσαμε κατά της εγκληματικής οργάνωσης της ΧΑ, απομονώσαμε ρατσιστικές απόψεις, συμπεριφορές.

Ολα αυτά έκαναν τα σωματεία μας πιο μαζικά, ιδρύθηκαν νέα σωματεία. Τα σωματεία στα οποία πρωτοστάτησαν δυνάμεις που στο στόχαστρο είχαν την κυβερνητική πολιτική και την εργοδοσία μαζικοποιήθηκαν, είχαν κατακτήσεις, μικρές και μεγάλες. Σήμερα στα σωματεία αυτά δίνονται μάχες για την υπογραφή ΣΣΕ με ουσιαστικά δικαιώματα και δεν θα αποτυπώνουν τις απαιτήσεις των εργοδοτών στο θέατρο, στις συναυλίες, στο οπτικοακουστικό, στην ΕΛΣ, γίνονται Γενικές Συνελεύσεις, οργανώνεται η γενική απεργία για τις 20 Νοέμβρη».