Το βλέπουμε σε όλες τις μεριές, εγώ θα μιλήσω για δύο τομείς που γνωρίζω, τον αθλητισμό και την αναπηρία.
Εχουμε στα Γιάννενα δύο μεγάλα αθλητικά κέντρα του ΠΕΑΚΙ κι ενώ έχουν δοθεί ένα σωρό δημόσια χρήματα για τις αθλητικές εγκαταστάσεις, έχουν αφεθεί να ρημάζουν χωρίς ούτε τη στοιχειώδη συντήρηση. Το καλοκαίρι για παράδειγμα πέσανε πάνελ της οροφής της πισίνας, παραλίγο πάνω στον κόσμο που κολυμπούσε, και μόνο όταν δόθηκε στο θέμα διάσταση από αθλούμενους, γονείς και τους εκλεγμένους του ΚΚΕ, αναγκάστηκε να μπει η διοίκηση στη διαδικασία αποκατάστασης. Με πολύ αργούς ρυθμούς ωστόσο, θα περάσουμε τουλάχιστον ένα εξάμηνο χωρίς πισίνα.
Θέλουμε δημόσιες, δωρεάν, λειτουργικές και ασφαλείς αθλητικές εγκαταστάσεις, που να τις χαίρεται όλος ο κόσμος, παιδιά και ενήλικες, για την καθημερινή τους άσκηση ή προπόνηση και όχι όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν τα γυμναστήρια και τους γυμναστές. Το κόστος να είναι ευθύνη του δήμου, της Περιφέρειας και τoυ κράτους. Προς το παρόν, όλο το βάρος πάει σε μας, αθλούμενους και οικογένειες. Να προσθέσω εδώ και τους ανάπηρους που θα πρέπει να μπορούν να αθληθούν μαζί με όλους τους άλλους πολίτες, άλλο ένα μεγάλο θέμα.
Είναι γνωστή η υποκρισία του κράτους να αντιμετωπίζει τάχα μου όλες τις μειονότητες ισότιμα, μόνο όμως αν δεν κοστίζει. Η λύση των θεμάτων των αναπήρων και των εμποδιζόμενων ατόμων αφορούν όλον τον κόσμο και είναι απάνθρωπο να μπαίνει θέμα κέρδους - οφέλους σε ζητήματα που αφορούν την αξιοπρεπή ζωή και τις βασικές ανάγκες μας.
Εδώ στην πόλη μας, οι ανάπηροι είναι πολλοί περισσότεροι από αυτούς που βλέπουμε έξω, απλά γιατί περνάμε ολόκληρη Οδύσσεια για να βγούμε από το σπίτι μας και να κυκλοφορήσουμε στην πόλη. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει ένα σωρό έργα για την προσβασιμότητα, που γίνονται και ξαναγίνονται με λάθη και ατέλειες, και αυτό που τελικά βλέπουμε είναι ότι η βελτίωση της καθημερινότητάς μας είναι μηδαμινή σε σχέση με τα χρήματα που έχουν δοθεί.
Τα δύο τελευταία χρόνια ακούμε για τον θεσμό του προσωπικού βοηθού, απαραίτητη βοήθεια για να ζήσει αξιοπρεπώς και αυτόνομα το ανάπηρο άτομο και η οικογένειά του που συνήθως φέρει το βάρος της φροντίδας. Δεν έχουμε δει το παραμικρό να υλοποιείται, ένα πολύ μικρό μέρος έχει ωφεληθεί πιθανά.
Εμείς εδώ στα Γιάννενα βιώνουμε με δραματικό τρόπο, όπως και παντού μέσα στο καπιταλιστικό πλαίσιο που ζούμε, τα προβλήματα αυτά, που είναι θέματα βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, παλεύουμε να τα αναδεικνύουμε και διεκδικούμε με επιμονή, δεν το βάζουμε κάτω στον αγώνα να βελτιώσουμε τις ζωές μας.