Οι προθέσεις του φάνηκαν από την αρχή ακόμα των τοποθετήσεών του, με μια άθλια παράθεση στατιστικών στοιχείων, συγκρίσεις καμένων εκτάσεων ανά χρονιά, ποσοστά δασικών ή θαμνωδών εκτάσεων που καίγονται κ.λπ. Μια στατιστική που επιδιώκει, χωρίς επιτυχία βέβαια, να «καμουφλάρει» την εγκληματική και δασοκτόνα πολιτική του κεφαλαίου, και ουσιαστικά καταρρέει με πάταγο, αν κανείς αναλογιστεί και μόνο το γεγονός ότι φέτος κάηκε μέχρι και το Χαλάνδρι. Γεγονός που προσπάθησε να απαξιώσει στη δευτερολογία του, μιλώντας για «απλοϊκή προσέγγιση», όταν ωστόσο και ο ίδιος ακόμα, λίγα λεπτά αργότερα, παραδεχόταν ότι η φωτιά έφτασε στον αστικό ιστό, και επέμεινε στην ανάγκη να ελεγχθούν εκ νέου επιχειρησιακά σχέδια.

Στο μεταξύ, δεν έλειψαν ξανά οι επικλήσεις της «κλιματικής αλλαγής», που χρόνια τώρα έχουν κάνει καραμέλα, ως βολικό πάντα άλλοθι για την ανυπαρξία στον καπιταλισμό ενός ολοκληρωμένου επιστημονικού σχεδίου αντιπυρικής πρόληψης και προστασίας. Ισχυρίστηκε, άλλωστε, ότι οι καταστροφές είναι παγκόσμιο φαινόμενο που δεν μπορούν να επιλύσουν ούτε ακόμα και οι ΗΠΑ, φτάνοντας στο σημείο να αναπαράγει - περίπου ως κάτι αποδεκτό κι αυτονόητο - την κυνική ομολογία της αμερικανικής κυβέρνησης πως «όποιος δεν φύγει θα πεθάνει», στην πρόσφατη επέλαση τυφώνα στις νοτιοανατολικές ΗΠΑ.

Ξεκαθαρίζοντας ότι τα φυσικά φαινόμενα θα έρχονται ξανά και ξανά, επισήμανε ότι το ζητούμενο είναι οι όσο το δυνατόν λιγότερες «απώλειες», ρίχνοντας στα τάρταρα τον πήχη των απαιτήσεων, κι αυτό ενώ η ανάπτυξη και τα επιτεύγματα της τεχνολογίας και της επιστήμης μπορούν να διασφαλίσουν την προστασία του περιβάλλοντος και της περιουσίας του λαού.

Στην ίδια λογική υποβίβασης των απαιτήσεων, στη δευτερολογία του επέμεινε ότι «δεν είναι εφικτό να καθαρίσουμε όλα τα δάση της χώρας», εξ ου και προέκρινε ξανά την «προτεραιοποίηση», παρουσιάζοντάς την με θράσος ως «πρόληψη στην πράξη». Επίσης προέκρινε τη «διαχείριση των δασών» ώστε «να είναι παραγωγικά», ζητώντας «να χτίσουμε πλέγμα οικονομικών κινήτρων», «να έχουμε οικονομικό μοντέλο, ώστε ένα δάσος που δεν προσφέρει τίποτα σήμερα (...) να αξιοποιείται η βιομάζα», διατυπώσεις πίσω από τις οποίες προβάλλει η εμπορευματοποίησή τους, η παράδοσή τους στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Ταυτόχρονα εξήρε τις κυβερνητικές παρεμβάσεις για καθαρισμό των ιδιωτικών οικοπέδων και την ασφάλιση των σπιτιών, που η μεν πρώτη επιβάρυνε τους ιδιοκτήτες με το κόστος καθαρισμού, η δε δεύτερη έστειλε πελάτες στις ασφαλιστικές εταιρείες, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στη χρήση του «112», λέγοντας πως έσωσε πολλές ζωές, την ώρα που έχει απαξιωθεί στη συνείδηση του κόσμου καθώς το «βαράνε» με την πρώτη βροχούλα, χώρια το γεγονός ότι την ώρα της μάχης, είτε πλημμύρας είτε φωτιάς, ο κόσμος παραμένει στον τόπο του και αλληλέγγυος στον γείτονά του, παλεύει να αντιμετωπίσει την καταστροφή.

Δεν περνά απαρατήρητη και η - στα όρια της φαιδρότητας - προσπάθεια στη δευτερολογία του να διαστρεβλώσει το νόημα και την ουσία του μηνύματος «ο λαός σώζει τον λαό», λέγοντας ότι «και οι πολίτες σώζουν τους πολίτες με αυτήν τη λογική», καθώς «έχει ευθύνη ο πολίτης να προστατεύσει τη δική του περιουσία» και ότι «αυτή η προστασία δεν εξυπηρετεί μόνο το δικό του συμφέρον αλλά διευκολύνει τη συλλογική προσπάθεια αναχαίτισης μιας φωτιάς». Ολα για να δικαιολογήσει την αγγαρεία που τους φόρτωσε, ενώ στο μεταξύ, στο πολυδιαφημισμένο «επιτελικό τους κράτος», όπως αποδείχτηκε, δεν είχαν προβλέψει την απομάκρυνση κατόπιν της μαζεμένης καύσιμης ύλης από τους δρόμους, εξ ου και έτρεξαν εκ των υστέρων να βγάλουν ένα πενιχρό κονδύλι στήριξης στους δήμους.

Ο Μητσοτάκης αναφέρθηκε και στο πρόγραμμα «ΑΙΓΙΣ», με βάση το οποίο ευρωπαϊκά κονδύλια θα διατεθούν στην Πολιτική Προστασία για μια σειρά από έργα και προμήθειες, που στο σύνολό τους είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα ενισχύσουν ουσιαστικά την πρόληψη αλλά και την αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Ούτως ή άλλως, οι ίδιοι ομολογούν πως όλα γίνονται με βάση τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις της ΕΕ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ο εμπαιγμός απογειώθηκε πάντως, όταν ο Μητσοτάκης αναφέρθηκε στην αγορά 7 νέων καναντέρ, με τη ...λεπτομέρεια βέβαια ότι ακόμα δεν έχει ξεκινήσει η παραγωγή τους.

Για τους εθελοντές, σημείωσε ότι πλέον αριθμούν 9.000, επιστρατεύοντάς τους ως άλλοθι για να ξεκόψει κάθε κουβέντα για προσλήψεις, αφού παρουσίασε ως πετυχημένο το μοντέλο της Αυστρίας, όπου το 70% του έργου της Πυροσβεστικής καλύπτεται με εθελοντές.