Τα όσα συνέβησαν και συνόδευσαν την τελετή απονομής του περίφημου βραβείου της Χρυσής Μπάλας στις 28/10 μονοπώλησαν το ενδιαφέρον των αθλητικών ΜΜΕ ανά την Ευρώπη. Σημειώνεται ότι η περίφημη και ιστορική τελετή που διεξάγεται στα τέλη Οκτώβρη κάθε χρόνο αποτελεί σε εξωαγωνιστικό επίπεδο το επιστέγασμα των ποδοσφαιρικών βραβείων αφού αφορά τον τίτλο του καλύτερου παίκτη στην Ευρώπη. Θυμίζουμε ότι το βραβείο για την περσινή αγωνιστική σεζόν απονεμήθηκε στον Ισπανό διεθνή παίκτη της Μάντσεστερ Σίτι Ρόντρι, ο οποίος επικράτησε στη σχετική ψηφοφορία του Βραζιλιάνου Βινίσιους και του Αγγλου Μπέλιγχαμ, αμφότερων παικτών της Ρεάλ Μαδρίτης. Μάλιστα ο πρώτος θεωρούνταν το προηγούμενο διάστημα το απόλυτο φαβορί για τον τίτλο.

Η τελετή πάντως είχε αρκετό παρασκήνιο μετά την αντίδραση της Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία επέλεξε να απέχει όταν λίγο πριν από την επίσημη απονομή γνωστοποιήθηκε με τον ...παραδοσιακό τρόπο των διαρροών ποιος θα είναι ο νικητής. Οι Μαδριλένοι κατήγγειλαν μεθοδεύσεις στην τελική επιλογή, επικαλούμενοι «μη αθλητικούς λόγους» και προκάλεσαν σάλο και αντιδράσεις από τους διοργανωτές της τελετής και την UEFΑ. Βεβαίως, ο θεσμός αποτελεί μια ακόμη πλευρά ενός ποδοσφαιρικού οικοδομήματος που καθώς είναι ενταγμένο στις καπιταλιστικές λογικές διαχείρισης διέπεται από τις πρακτικές του κυνηγιού της πρωτιάς ως αυτοσκοπού και τον αδυσώπητο ανταγωνισμό, συνεπώς οι αντεγκλήσεις μεταξύ κερδισμένων και χαμένων καλλιεργούνται σε αυτό το έδαφος.

Τα όσα ευτράπελα συνέβησαν στην τελετή χαρακτηρίστηκαν από τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ στίγμα στην ιστορία του θεσμού. Ενός θεσμού που ωστόσο απέχει κατά πολύ από την αρχική ιδέα των διοργανωτών του φημισμένου αθλητικού περιοδικού «France Football», όταν σχεδίαζαν και υλοποίησαν την απονομή του βραβείου. Ως το απόλυτο βραβείο για κάθε ποδοσφαιριστή της Ευρώπης, καθιερώθηκε το 1956 με τη δημιουργία του τότε Κυπέλλου Πρωταθλητριών και ο τίτλος προέκυπτε μέσω μιας ψηφοφορίας αθλητικών δημοσιογράφων απ' όλη την Ευρώπη.

Στην αρχή, αναφερόταν μονάχα σε Ευρωπαίους παίκτες, όμως από το 1995 συμπεριέλαβε όλους τους ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται σε ευρωπαϊκούς συλλόγους και το 2007 όλους τους παίκτες από όλο τον κόσμο. Και εάν μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '80 μπορεί κάποιος να προσδώσει μια κάποια ...αθωότητα (βάσει και της αρχικής ιδέας), τα πάντα άλλαξαν ως προς το πιο ξεκάθαρο από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 ακολουθώντας το ρεύμα της άκρατης εμπορευματοποίησης του ποδοσφαίρου, με την επέλαση των χορηγών και των πολυεθνικών.

Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι το 2010 η FIFA, υπό την προεδρία του Ζεπ Μπλάτερ, πλήρωσε ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό στον γαλλικό εκδοτικό όμιλο «Αμορί», που κατέχει τους τίτλους των «L'Equipe» και «France Football», προκειμένου να αποκτηθούν τα δικαιώματα του τροπαίου. Η συνεργασία κράτησε 6 χρόνια πριν επέλθει το φινάλε, ως συνέπεια και της κρίσης και των αλλαγών στα υψηλά κλιμάκια της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (βλ. έλευση Ινφαντίνο). Για μια εξαετία και μέχρι το 2022 ο θεσμός επέστρεψε στους αρχικούς διοργανωτές πριν η UEFA μπει (πλέον αυτόνομα από τη FIFA) και αυτή στο παιχνίδι της συνδιοργάνωσης τα τελευταία χρόνια.

Μπορεί επιφανειακά στη φετινή διοργάνωση του θεσμού η Ρεάλ Μαδρίτης να προχώρησε στις συγκεκριμένες κινήσεις έχοντας το ...θεωρητικό άλλοθι να υπερασπιστεί τον παίκτη έναντι μιας αδικίας, ωστόσο οι πραγματικοί λόγοι δεν φαίνεται να κινούνται σε αυτά τα στενά όρια. Αντίθετα, δεν ήταν λίγοι αυτοί που χαρακτήρισαν τα όσα συνέβησαν άλλο ένα κεφάλαιο στην εχθρότητα μεταξύ της UEFA και της Ρεάλ Μαδρίτης, ειδικά μετά την προ διετίας προσπάθεια δημιουργίας της European Super League, όπου η δεύτερη παραμένει ακόμα ένθερμη υποστηρίκτρια.

Ο θεσμός της Χρυσής Μπάλας αποτελεί το πρόσφορο έδαφος για μια ακόμη μάχη αντίπαλων συμφερόντων και στην προκειμένη περίπτωση έδειξε να λειτουργεί ακριβώς ως τέτοιο. Αλλωστε, τουλάχιστον την τελευταία 20ετία, ο συγκεκριμένος θεσμός έχει επικριθεί ουκ ολίγες φορές για το παρασκήνιο που προηγείται πάντα της τελικής επιλογής απονομής του βραβείου. Μάλιστα, πριν από μερικά χρόνια ακόμα και η γαλλική αθλητική εφημερίδα «L'Equipe», την περίοδο της συνδιοργάνωσης του θεσμού με τη FIFA, είχε παρουσιάσει μελέτη σχετικά με την αξιοπιστία των τελικών επιλογών.

Οι διαμάχες (επίσημες και ανεπίσημες) κάθε φορά για το βραβείο της Χρυσής Μπάλας είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τους γενικότερους επιχειρηματικούς ανταγωνισμούς και το ίδιο το βραβείο αποτελεί πεδίο και αφορμή όξυνσής τους. Ενδεικτικό είναι ότι ο μεγάλος χαμένος της φετινής διαδικασίας, Βραζιλιάνος Βινίσιους, πέραν της απώλειας του βραβείου, έχει να αντιμετωπίσει και τις οικονομικές συνέπειες της ήττας του. Μια από αυτές είναι ότι οι χορηγοί δεν θα τον πληρώσουν, καθώς δεν μπορούν να συσχετίσουν την εικόνα του με εκείνη του καλύτερου παίκτη στον κόσμο, που είναι αυτήν τη στιγμή. Παράλληλα, ο ίδιος ο παίκτης έχασε ένα ιδιαίτερα υψηλό οικονομικό μπόνους στο συμβόλαιό του με τη Ρεάλ Μαδρίτης μετά την απώλεια της Χρυσής Μπάλας. Φυσικά αντίστοιχες συνέπειες θα υποστούν η ίδια η Ρεάλ και οι δικοί της χορηγοί αφού πλέον στο ρόστερ της δεν θα διαθέτει (τουλάχιστον για έναν χρόνο) τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του κόσμου.