Την Παρασκευή, τα συνδικάτα Intersindical Valenciana, CGT, CNT και COS πραγματοποίησαν παρεμβάσεις σε εργασιακούς χώρους, με σύνθημα «Εχασαν τη ζωή τους για να μη χάσουν τη δουλειά τους», καταγγέλλοντας μεταξύ άλλων τις άθλιες πιέσεις που άσκησε σε εργαζόμενους η μεγαλοεργοδοσία την ώρα της καταστροφής, ακόμα και ώρες μετά την καθυστερημένη ειδοποίηση για τις πλημμύρες, με αποτέλεσμα τον τραγικό εγκλωβισμό πολλών εργαζομένων.
Σε χώρους δουλειάς και Εκπαίδευσης, σε δημαρχεία κ.α. πραγματοποιήθηκαν την Παρασκευή συμβολικές σύντομες στάσεις εργασίας στις 12 το μεσημέρι, στη μνήμη των θυμάτων των πλημμυρών, αλλά και για να απαιτηθεί να αποδοθούν πολιτικές ευθύνες και να παρθούν μέτρα προστασίας των εργαζομένων. Κατήγγειλαν μάλιστα ότι ακόμα και σήμερα, πολλές εταιρείες υποχρεώνουν τους εργαζόμενους που έχουν πληγεί άμεσα από τις πλημμύρες να συνεχίσουν να εργάζονται, αντί να μπορούν να φροντίσουν τις άμεσες ανάγκες τους.
Την Πέμπτη, εξάλλου, τα συνδικάτα προχώρησαν σε συγκέντρωση στην πόλη Καστεγιό, όπου κυριάρχησαν τα συνθήματα «Οι νεκροί μας - Τα κέρδη τους» και «Μόνο ο λαός σώζει τον λαό».
Σε κοινή τους ανακοίνωση, τα συνδικάτα τονίζουν ότι πολλοί εργαζόμενοι «για να μη χάσουν τη δουλειά τους, έχασαν τη ζωή τους. Για όλα τα θύματα και τους ανθρώπους που επλήγησαν από αυτήν την κακοτυχία που θα μπορούσε να αποφευχθεί, οργανώνουμε την οργή, απαιτούμε δικαιοσύνη». Καταγγέλλουν ότι «πολλοί εργαζόμενοι ζήτησαν να πάνε σπίτι τους, αλλά τα αφεντικά τους δεν τους άφησαν» και ότι «αν η εντολή εκκένωσης των πόλεων είχε δοθεί 2 ώρες νωρίτερα, το μέγεθος της καταστροφής θα ήταν πολύ διαφορετικό».
Επισημαίνουν δε ότι το καιρικό φαινόμενο «DANA» «δεν ήταν απροσδόκητο. Υπήρχε περιθώριο λήψης προληπτικών μέτρων. Ομως, για άλλη μια φορά, τα συμφέροντα των καπιταλιστών είχαν προτεραιότητα έναντι της ασφάλειας, των δικαιωμάτων και της ζωής των εργαζομένων».
Αναφερόμενα στην τεράστια εργατική - λαϊκή αλληλεγγύη που εκδηλώθηκε μετά τις πλημμύρες της 29ης Οκτώβρη, τα συνδικάτα τονίζουν: «Αυτό που ζήσαμε από εκείνη τη μέρα ως λαός δείχνει ότι ο λαός είναι που σώζει και που δίνει βοήθεια σε καταστροφικές καταστάσεις. Είναι η αλληλοϋποστήριξη, η βοήθεια μεταξύ ίσων και η αλληλεγγύη που υπάρχουν όταν τα θεσμικά όργανα είναι αναποτελεσματικά, φτάνουν αργά ή απλά δεν είναι εκεί. Οι θεσμοί, εξάλλου, είναι σε συμπαιγνία με το κεφάλαιο».