Στις 23 Μάη 2002 κλείνουν 60 χρόνια από την εκτέλεση του κομμουνιστή Τάσου Καρατζά. Γεννήθηκε στο Δενδροχώρι της Καστοριάς το 1913. Αφού τελείωσε το δημοτικό σχολείο πήγε στη Φλώρινα για σπουδές στη Γεωπονική Σχολή. Στη σχολή εκεί γίνεται μέλος της ΟΚΝΕ, αναπτύσσει επαναστατική δράση στη Φλώρινα και στα Κορέστια. Το 1931 συλλαμβάνεται από την αστυνομία όταν μιλούσε σε συγκέντρωση στο χωριό Γάβρο. Καταδικάστηκε σε 3 μήνες από το δικαστήριο της Καστοριάς και μεταφέρθηκε στις φυλακές της Λάρισας. Μετά την αποφυλάκισή του επιστρέφει στην περιοχή της Καστοριάς, όπου συνεχίζει τη δράση του στη δημιουργία Κομματικών Οργανώσεων όχι μόνο στο χωριό του, αλλά και σε όλο το νομό. Τον Οκτώβρη του 1936 συλλαμβάνεται από τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου. Βάρβαρα βασανίστηκε στο χωριό του και στην Καστοριά. Η δικτατορία του Μεταξά τον έστειλε εξορία στον Αη Στράτη και το 1938 στην Ακροναυπλία. Οταν η φασιστική Ιταλία επιτέθηκε κατά της Ελλάδας στις 28 Οκτώβρη 1940, ο Καρατζάς μαζί με τους άλλους συγκρατούμενούς του κομμουνιστές ζήτησε να πολεμήσει κατά του εισβολέα. Από τον Ιούνη του 1941 βρίσκεται στις πρώτες γραμμές του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα κατά των καταχτητών. Γίνεται γραμματέας της ΠΕ του ΚΚΕ στην Κατερίνη. Εκεί δρα, ανάμεσα στα άλλα, στην προετοιμασία οργάνωσης αντάρτικων ομάδων στον Ολυμπο. Σε συνέχεια αναλαμβάνει την καθοδήγηση των νεολαιίστικων και φοιτητικών οργανώσεων στη Θεσσαλονίκη. Τον Απρίλη του 1942 συλλαμβάνεται από την ΓΚΕΣΤΑΠΟ και τους ντόπιους συνεργάτες της στη Θεσσαλονίκη. Επί ενάμιση μήνα υποβλήθηκε σε άγρια βασανιστήρια. Στο στρατοδικείο της Θεσσαλονίκης κατακεραύνωσε το φασισμό και υπεράσπισε το ΚΚΕ. Το γερμανικό στρατοδικείο τον καταδίκασε σε θάνατο. Τρεις φορές ένοπλοι νέοι αντιστασιακοί έκαναν προσπάθεια να τον απελευθερώσουν, αλλά δεν το πέτυχαν αυτό. Τον έκλεισαν στο Γεντί Κουλέ. Επέτρεψαν στη μάνα του να τον επισκεφθεί μόνο για πέντε λεπτά στις 19 Μάη 1942. Τα τελευταία λόγια που είπε ο Τάσος στη μάνα του ήταν: «Οι κομμουνιστές θα φέρουν τη λευτεριά και τη χαρά». Μετά από 3 μέρες, το πρωί, στις 23 Μάη 1942 ο Τάσος Καρατζάς εκτελέστηκε στο στρατόπεδο «Παύλος Μελάς» στη Θεσσαλονίκη. Πριν τον εκτελέσουν, οι δήμιοι πήγαν να του βγάλουν τα γυαλιά και να του δέσουν τα μάτια και τότε ο Τάσος τους απάντησε: «Αφήστε τα. Θέλω να αντικρίσω κατάματα το θάνατο» και σε συνέχεια δυνατά φώναξε «Ζήτω το Κομμουνιστικό Κόμμα».

Ο μικρότερος αδελφός του Τάσου Καρατζά, Βασίλης Καρατζάς συμμετείχε ενεργά στην Εθνική Αντίσταση και οργάνωσε τη νεολαία στην περιοχή της Καστοριάς στην ΕΠΟΝ. Στον εμφύλιο πόλεμο ήταν ασυρματιστής στο Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ. Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ βρέθηκε στο εξωτερικό ως πολιτικός πρόσφυγας. Πριν δυο - τρία χρόνια κλήθηκε ως ποιητής - συγγραφέας να συμμετέχει σε μια εκδήλωση στην Ελλάδα. Στα σύνορα τον σταμάτησαν και με βάση την Απόφαση Νο 106841/29-12-1982 περί «Ελληνες το γένος» του έγραψαν στη βίζα «ανεπιθύμητος» και δεν του επιτράπηκε να μπει στη χώρα του. Αυτά συνεχίζονται και μετά την ψήφιση του νόμου, από όλα τα κόμματα στη Βουλή, Νο 1863/15-9-1989 περί «Αρσης των συνεπειών του Εμφυλίου Πολέμου 1944-1949».