Με αυτά τα λόγια περιέγραφε ο Βασίλης Λιόγκαρης τη δική του γενιά, τη γενιά που ανδρώθηκε στα χρόνια της κατοχής, της Αντίστασης, του ηρωικού ΔΣΕ, των κατοπινών διώξεων, αλλά και των ανυποχώρητων αγώνων μέχρι τέλους.

Ο σύντροφος Βασίλης, ο συγγραφέας της γενιάς και της τάξης του, «έφυγε» από τη ζωή και η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί σήμερα, στις 11 το πρωί, στο Νεκροταφείο Καλλιθέας.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933 από γονείς πρόσφυγες. Σπούδασε θέατρο. Ως παιδί έζησε τη λαίλαπα του πολέμου και της Κατοχής. Εδρασε και πάλεψε μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ.

Εργάστηκε στον χώρο της βιομηχανίας, εργάτης και πρωτοστάτησε στους αγώνες μέσα από το Σωματείο του και το Κόμμα με μαχητικότητα και πείσμα.

Παράλληλα ασχολήθηκε με τη συγγραφή διηγημάτων, μυθιστορημάτων, άρθρων στον Τύπο. Υπήρξε συνεργάτης του «Ριζοσπάστη» για χρόνια με τη στήλη «Διακριτικά», καθώς και πολύτιμος συνεργάτης των εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής».

Ο Βασίλης Λιόγκαρης ήταν ο συγγραφέας που φώτισε άπλετα τις μικρογραφίες της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Το έργο του διακρίνεται από ευαισθησία και χιούμορ. Διακρίνει κανείς την πυκνότητα των γεγονότων και καταστάσεων, χωρίς φλυαρίες, με γραφή πλούσια σε περιγραφικότητα, λαμπερή, παρ' όλα αυτά άμεση, καθημερινή και προσιτή. Τα έργα του συμβάλλουν στη μελέτη και ερμηνεία της πραγματικότητας που ζήσαμε και ζούμε, των μεγάλων αγώνων του λαού μας... Οπως ο ίδιος έλεγε και προσπαθούσε να το περάσει μέσα από τα γραπτά του: «Δεν επιτρέπεται σήμερα να παραμένει κανείς μόνο στη γνώση του καλού και του κακού. Πρέπει να πάρει ενεργό θέση. Πρέπει να μετέχει στην ανατροπή του κακού με αγώνες και θυσίες».

Μερικά από τα έργα του είναι «Συνοικισμός Χαροκόπου», «Η μάνα του καλοκαιριού», «Τι θα γίνει επιτέλους με τη μαμά;», «Το μεγάλο δίλημμα», «Αναζητώντας το χαμένο γάτο», «Ενα συνηθισμένο περιστατικό».

Ηταν μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και για πολλά χρόνια μέλος της Επιτροπής Κρίσης Νέων Μελών.

Σε ανακοίνωσή του για τον θάνατο του Βασίλη Λιόγκαρη, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Αποχαιρετούμε με μεγάλη θλίψη και απέραντο σεβασμό τον σύντροφο Βασίλη Λιόγκαρη, το προσφυγόπουλο που έγινε ο συγγραφέας "της γενιάς και της τάξης του".

Γεννημένος σε οικογένεια προσφύγων, σπούδασε θέατρο, μέσα στη φωτιά του πολέμου και της Κατοχής έγινε μέλος της ΕΠΟΝ, εργάστηκε στη βιομηχανία και μέσα από το σωματείο του και το ΚΚΕ πρωτοστάτησε στους αγώνες της εργατικής τάξης.

Το μεγάλο του πάθος ήταν η γραφή και την καλλιέργησε με συγγραφή διηγημάτων, μυθιστορημάτων, άρθρων στον Τύπο, συνεργασία επί χρόνια με τον "Ριζοσπάστη" και ως πολύτιμος συνεργάτης των εκδόσεων "Σύγχρονη Εποχή".

Το συγγραφικό του έργο διακρίνεται από ευαισθησία, χιούμορ και περιγραφικότητα. Κορυφαίο έργο του, που κρατά άσβεστη τη φλόγα των λαϊκών αγώνων, είναι το βιβλίο του "Συνοικισμός Χαροκόπου", όπου ανέδειξε τις ηρωικές στιγμές της ΕΑΜικής Αντίστασης στην Καλλιθέα.

Η φράση του "Κάστρο δεν ήτανε, μα άντεξε σαν Κάστρο" για τη μάχη της οδού Μπιζανίου στις 24 Ιουλίου 1944, μεταξύ ομάδας δέκα ΕΠΟΝιτών, των Γερμανών και των Ελλήνων συνεργατών τους, θα εμπνέει για πάντα τις νεότερες γενιές κομμουνιστών και φίλων του ΚΚΕ, όπως και λαϊκών ανθρώπων της Καλλιθέας.

Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του».

Τον σύντροφο Β. Λιόγκαρη αποχαιρετούν με θλίψη και υπερηφάνεια οι Κομματικές Οργανώσεις Καλλιθέας του ΚΚΕ. Η Τομεακή Οργάνωση Καλλιτεχνών Αττικής του Κόμματος, επίσης, εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην οικογένειά του.