Στις εκδηλώσεις μίλησε ο Αναστάσης Γκίκας, συγγραφέας του βιβλίου και μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η συγκεκριμένη έκδοση για το Παλαιστινιακό Ζήτημα επιχειρεί να εμβαθύνει στην ιστορική διαμόρφωση και εξέλιξή του, εξετάζοντας όσο το δυνατόν ολόπλευρα μια σειρά παράγοντες που συνέβαλαν καθοριστικά σε αυτό, πιάνοντας το «νήμα» της Ιστορίας από τα μέσα του 19ου αιώνα και μέχρι τον πόλεμο στη Γάζα που ξεκίνησε πέρυσι.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τις βιβλιοπαρουσιάσεις παρακολούθησαν αρκετοί Παλαιστίνιοι που βρίσκονται στην πόλη, καθώς και ο πρόεδρος της ΕΔΥΕΘ Νίκος Ζώκας.

«Κάθε άνθρωπος που θέλει να λέγεται άνθρωπος καταδικάζει την πολιτική της κατοχής, της βίαιης αρπαγής της γης, του οικονομικού στραγγαλισμού, του ξεριζωμού, της εκτόπισης και προσφυγοποίησης, των φυλετικών διαχωρισμών τύπου απαρτχάιντ, των δολοφονιών, των βασανισμών, των εξευτελισμών, της στέρησης της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας ενός ολόκληρου λαού που δεκαετίες τώρα ασκεί το εγκληματικό κράτος του Ισραήλ. Μια πολιτική που, βεβαίως, εν τέλει δεν στρέφεται μόνο εναντίον των Παλαιστινίων αλλά και εναντίον του ίδιου του ισραηλινού λαού. Αυτή είναι η ουσία του ζητήματος. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια, χωρίς "ναι μεν αλλά"», τόνισε ο Αν. Γκίκας μιλώντας στην εκδήλωση στον πολυχώρο «Ενεκεν».

«Ναι... Η Ιστορία έχει σωστή πλευρά. Και αυτή βρίσκεται με τους λαούς που αγωνίζονται!», είπε. Αναφερόμενος στην αναγκαιότητα συγγραφής του συγκεκριμένου βιβλίου, στάθηκε στη σημασία που έχει η κατάκτηση της ιστορικής γνώσης για το Παλαιστινιακό Ζήτημα ως προϋπόθεση για τη σωστή ανάγνωση των εξελίξεων, αλλά και στον ρόλο που μπορεί να παίξει το εργατικό - λαϊκό κίνημα μέσα στις σύγχρονες εξελίξεις.

«Αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Παλαιστίνη και στη Μέση Ανατολή» - συνέχισε ο Αν. Γκίκας - «έχουν άμεση σχέση με τη "μεγαλύτερη εικόνα" αν θέλετε, την οποία δεν πρέπει να χάνουμε ποτέ από την προσέγγιση και ανάλυση των γεγονότων.

Και αυτή η "μεγαλύτερη εικόνα" αφορά τη διαπάλη που διεξάγεται σήμερα για την πρωτοκαθεδρία στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Τη διαπάλη για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των αγορών, των δρόμων της Ενέργειας, του Εμπορίου κ.ο.κ., που με τη σειρά της εκδηλώνεται με τοπικές και περιφερειακές εντάσεις, συγκρούσεις και πολέμους.

Τα όσα διαδραματίζονται σήμερα στη Μέση Ανατολή σχετίζονται άμεσα με τις επιδιωκόμενες ανακατατάξεις στην περιοχή, με αλλαγές συνόρων, κυβερνήσεων κ.ο.κ. Ανακατατάξεις στις οποίες για μια ακόμα φορά το καπιταλιστικό κράτος του Ισραήλ κατέχει πρωταγωνιστικό ρόλο, και συμφέρον βεβαίως».

Κλείνοντας τόνισε ότι «σήμερα ο Παλαιστινιακός λαός υπόκειται σε έναν πραγματικό πόλεμο εξόντωσης: Σε μια "γενοκτονία από κάθε άποψη", όπως πρόσφατα κατήγγειλε και η ειδική εισηγήτρια του ΟΗΕ Φραντσέσκα Αλμπανέσε. Πρόκειται ήδη για τον φονικότερο πόλεμο του 21ου αιώνα, έχοντας στερήσει τη ζωή από το 2% του συνολικού πληθυσμού της Γάζας - δίχως να συμπεριλαμβάνονται σε αυτό οι χιλιάδες αγνοούμενοι κάτω από τα συντρίμμια ή τα δεκάδες χιλιάδες άλλα θύματα από την πείνα, τις κακουχίες και τις αρρώστιες ως συνέπεια του πολέμου (...) Ενδεικτικό του μεγέθους της καταστροφής είναι το γεγονός ότι σύμφωνα με τον ΟΗΕ, ακόμα κι αν ο πόλεμος σταματούσε σήμερα θα χρειάζονταν πάνω από 80 χρόνια για να αποκατασταθούν οι ζημιές στις υποδομές στη Γάζα, μεταξύ αυτών και η συντριπτική πλειοψηφία των σχολείων, των νοσοκομείων, των χώρων λατρείας, ακόμα και μουσεία.

Ολα τα παραπάνω δεν είναι απλά νούμερα, δεν είναι στατιστικές. Είναι ανθρώπινες ζωές.

Τα εγκλήματα κατά του Παλαιστινιακού λαού είναι διαρκή. Οπως διαρκής όμως είναι και η δίψα του για λευτεριά. Πράγματι, η ανθεκτικότητα του Παλαιστινιακού λαού απέναντι στη βαρβαρότητα και η επιμονή του στη διεκδίκηση των δικαίων του, του τόπου του, είναι αξιοθαύμαστες.

Ο Παλαιστινιακός λαός δεν έχει απέναντί του μόνο το κράτος του Ισραήλ αλλά και τους διεθνείς συμμάχους του, καθώς και ένα ολόκληρο σύστημα διεθνών σχέσεων που "κόβει και ράβει" τα πάντα στην προκρούστεια κλίνη του κόστους και του κέρδους των λίγων και ισχυρών του πλούτου, ακόμα κι αν αυτό εξαργυρώνεται με το αίμα ολόκληρων λαών.

Η ανοχή απέναντι σε τέτοια εγκλήματα δεν μπορεί να λογίζεται ως "ουδετερότητα" - αποτελεί συνενοχή. Κύριο και μοναδικό αντίβαρο σε όλα αυτά; Η διαρκής, επίμονη και μαχητική αλληλεγγύη των εργαζόμενων λαών όλου του κόσμου, που όλο αυτό το διάστημα δεν έπαψαν να βγαίνουν μαζικά στους δρόμους - μεταξύ αυτών και εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίοι - βροντοφωνάζοντας: Λευτεριά στην Παλαιστίνη!».