Ακούγοντας την ξεχωριστή Ιουλία Καραπατάκη να ερμηνεύει παλιά και νέα τραγούδια, διέκρινα μέσα στη φωνή και τη δύναμη της ερμηνείας της, ολοζώντανο τον σφυγμό της ρεμπέτικης, της ελαφράς, της δημοτικής, της λαϊκής και της ροκ μουσικής.

Γεννήθηκε όταν τελείωνε η δεκαετία του '80, από γονείς μηχανολόγους, τελείωσε το Πειραματικό Μουσικό Γυμνάσιο και Λύκειο της Παλλήνης, ξεκίνησε στα 11 να παίζει κλασική κιθάρα και σπούδασε στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Από τότε, είναι μια τραγουδίστρια με φλογερό ταμπεραμέντο που συνεχώς εξελίσσεται, προοδεύει και εκπλήσσει μέσα από τραγούδια που αγαπιούνται πολύ και εξαιρετικά live, τα οποία πιστεύει πως είναι ο καλύτερος δρόμος για να φτάσει στο κοινό.

-- Πώς αισθάνεσαι που φιλοξενείς μέσα σου την Πόλυ Πάνου, την Στέλλα Χασκήλ και την Τζάνις Τζόπλιν; Πώς σε επηρέασαν αυτές οι μεγάλες κυρίες του τραγουδιού και σε ποιες περιπτώσεις επικρατεί - στην ερμηνεία σου - η καθεμιά απ' αυτές;

-- Αν όντως τις φιλοξενώ, τότε χαίρομαι πολύ! Είναι και οι 3 τόσο συγκινητικές και έλαμψαν σε εποχές πολύ πιο δύσκολες για τις γυναίκες. Νομίζω πως σε κάθε περίπτωση επικρατούν και οι 3 και άλλες τόσες, που χαίρομαι να φιλοξενώ κατά καιρούς. Σε κάθε τραγούδι θα χρησιμοποιήσω λίγο από την καθεμία γιατί έτσι συμβαίνει με τους μαθητές και τους δασκάλους. Πάντα τους κουβαλάς μέσα σου!

-- Είσαι ένα κορίτσι - ορισμός του αυτοδημιούργητου. Οσα κατάφερες, τα κατάφερες μόνη σου. Τι λες, ισχύει στην περίπτωσή σου ο στίχος του τραγουδιού σου για το κορίτσι που ποδοπατά στο διάβα του το τέρας;

-- Η αλήθεια είναι πως θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό. Ημουν και είμαι περιτριγυρισμένη από φίλους και ανθρώπους που αγαπώ και παρ' όλες τις δυσκολίες που έχει ο συγκεκριμένος κλάδος, νομίζω ότι τις μεγαλύτερες τρικλοποδιές τις έβαλα εγώ σε μένα. Δεν θα πω πως τα έχω καταφέρει αλλά σίγουρα έχω παλέψει πολύ να νικήσω τα δικά μου τέρατα.

-- Η παραγωγική συνεργασία σου με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου και τον Σωκράτη Μάλαμα τι σου έμαθε; Τι πήρες από τον καθένα;

-- Είναι δύο άνθρωποι που με είχαν εντυπωσιάσει από πολύ πιο μικρή, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους, και τους εκτίμησα γι' αυτά που διάβαζα στις συνεντεύξεις τους και τους θαύμαζα ήδη πριν τους γνωρίσω. Δεν είμαι σε θέση ακόμα να το δω όλο αυτό απέξω και να αποκωδικοποιήσω τι έχω πάρει και τι έχω μάθει από τον καθένα, αλλά σίγουρα είμαι ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος από αυτόν που ήμουν τον Σεπτέμβρη του 2017. Πατάω πολύ πιο γερά στα πόδια μου, έχω πολύ μεγαλύτερη πίστη σε μένα και οι δύο άνθρωποι αυτοί είναι υπεύθυνοι για την αλλαγή αυτή.

-- Κάτι ετοιμάζετε τώρα, με τον Μάλαμα, έτσι δεν είναι;

-- Μετά τις γιορτές θα κυκλοφορήσουν 6 καινούρια τραγούδια σε μουσική του Σωκράτη και στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου!

-- Πιστεύεις ότι η μουσική μπορεί να επηρεάσει και τα κοινωνικά ζητήματα; Τις προάλλες, τοποθετήθηκες από μικροφώνου για το έγκλημα των Τεμπών. Τι σε έκανε να θέλεις να μιλήσεις;

Σίγουρα μπορεί. Η μουσική και ο στίχος μπορούν να δώσουν θάρρος και να συγκινήσουν, μπορούν να εμπνεύσουν αλλά και να καταστείλουν, έχουν τρομερή δύναμη. Είναι από τα ελάχιστα μέσα που έχουμε πια για να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε κάτι. Για το έγκλημα στα Τέμπη τοποθετήθηκα, γιατί πραγματικά αγανάκτησα. Είναι πληγή που δεν κλείνει. Εξαφανισμένα βαγόνια, ατιμώρητοι ένοχοι, απελπισμένοι γονείς να ψάχνουν μήπως βρουν κάτι που ανήκε στα παιδιά τους και ένα κράτος ανάλγητο, δολοφονικό, να προσπαθεί να συγκαλύψει τα ίχνη ενός εγκλήματος.

-- Πώς αισθάνεσαι βλέποντας από παντού να πλασάρεται η εικόνα της «ανάπτυξης» και της «προόδου» μιας χώρας, που καίγεται το καλοκαίρι, πνίγεται τον χειμώνα, με τη φτώχεια, την ακρίβεια, τους πλειστηριασμούς; Πόσο σημαντικό είναι ν' αντιδράσουμε στη διαστρέβλωση της αλήθειας και της πραγματικότητας;

-- Η αλήθεια είναι πως φοβάμαι. Φοβάμαι όχι μόνο την παραποίηση και την ωραιοποίηση της πραγματικότητας από αυτούς, αλλά κυρίως την αδράνεια τη δική μας. Που καίγεται ο κόσμος και δεν σηκωνόμαστε από τον καναπέ, που δεν ψηφίζουμε, που η ζωή μας έχει γίνει ίνσταγκραμ και ΤικΤοκ. Φοβάμαι πως κοντεύουμε να γίνουμε τα πρόβατα που θέλουν να είμαστε. Δεν πρέπει να συμβεί αυτό.

-- Πώς σχολιάζεις το γεγονός ότι ένας νέος καλλιτέχνης για να αποκτήσει βήμα, πρέπει πρώτα να διανύσει Γολγοθά;

-- Τι να πω, ζούμε σε μία χώρα που ο πολιτισμός και οι καλλιτέχνες είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Για να κάνεις οτιδήποτε σε αυτόν τον τόπο πρέπει να το κάνεις με κόπο και με δυσκολία, πόσο μάλλον αν είσαι καλλιτέχνης. Θα έπρεπε να λειτουργεί εντελώς αλλιώς. Θα έπρεπε να αγκαλιάζονται και να στηρίζονται οι νέες προσπάθειες. Αυτές φέρνουν την αλλαγή.

-- Δούλευες κι εσύ, νομίζω, για χρόνια χωρίς ένσημα, με κακές συνθήκες εργασίας, σωστά; Πώς το διαχειρίστηκες όλο αυτό;

-- Πολύ σωστά. Ανασφάλιστη για χρόνια, ένσημα με λάθος κωδικούς, μισά μεροκάματα γιατί «δεν είχε κόσμο το μαγαζί σήμερα», απροειδοποίητες και ξαφνικές λύσεις συνεργασιών με μαγαζιά στη μέση της χρονιάς, χωρίς αποζημίωση και πολλά πολλά άλλα. Εγώ το διαχειρίστηκα φτιάχνοντας στομάχι και έχοντας δίπλα μου ανθρώπους να με στηρίζουν. Εχουμε όμως ένα πολύ δραστήριο και σοβαρό σωματείο και έχει κάνει σοβαρούς αγώνες για να αποκτήσουμε ακόμα και τα αυτονόητα.

-- Ισχύει αυτό που λέγεται ότι κυρίως αυτοί που έχουν λεφτά, μπορούν να έχουν παρουσία σε ραδιόφωνα, τηλεόραση κ.ά.;

-- Πιστεύω πως σε κάποιον βαθμό ισχύει. Ζούμε στην εποχή της διαφήμισης και του βίντεο. Νομίζω θα ήταν λίγο αστείο να πούμε πως τα πράγματα είναι εντελώς αξιοκρατικά. Χωρίς όμως να θέλω να μειώσω την παρουσία ανθρώπων σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα που πραγματικά παλεύουν για τους νέους ανθρώπους, για τους νέους, τους «άσημους» καλλιτέχνες και δίνουν βήμα σε νέες δουλειές.

-- Αν ήσουν μια απλή θαμώνας στον «Σταυρό του Νότου», πώς θα σχολίαζες το πρόγραμμα και την παρουσία της Καραπατάκη; Ποια θα θεωρούσες δυνατά ατού της ερμηνεύτριας και ποια τα ντεφό της;

-- Νομίζω πως έχουμε φτιάξει ένα πρόγραμμα με τραγούδια που μας έχουν κάνει όλους κατά καιρούς να τραγουδήσουμε, να κλάψουμε, να χορέψουμε, να νιώσουμε γενικά. Αν αυτό ήθελα από ένα λάιβ, τότε πιστεύω θα περνούσα καλά!

Δυνατά ατού δεν ξέρω αν έχω, κάνω όμως ό,τι κάνω με αλήθεια και αγάπη και νομίζω αυτό είναι που εκτιμάει και ο κόσμος. Η μεγαλύτερη δυσκολία που έχω, είναι στην επικοινωνία με το κοινό - εκτός της μουσικής και των τραγουδιών -, ντρέπομαι συνήθως να μιλάω - γι' αυτό νομίζω τραγουδάω κιόλας - και πολλές φορές μπορεί να περάσει ένα λάιβ και να έχω πει στους ανθρώπους μόνο μια «καλησπέρα» και ένα «καλό βράδυ»!

-- Γνωρίζω την ευαισθησία σου σε θέματα παιδείας. Εχεις πει πως δεν λογαριάζει κανείς την παιδεία πια και ότι έχει σταματήσει να αφορά τους αρμόδιους, το αν και το τι μαθαίνουν τα παιδιά. Πόσο επικίνδυνη θεωρείς αυτήν την εξέλιξη;

-- Επειδή θεωρώ την παιδεία, όπως είπατε, τον μόνο τρόπο να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, βρίσκω τρομακτική την ιδέα της έλλειψής της. Βλέπουμε ολοένα και αυξανόμενα τα παραδείγματα γύρω μας.

-- Μέσα στη χρονιά που τελειώνει, είχαμε 15 γυναικοκτονίες και αμέτρητες κακοποιήσεις, βιασμούς κ.λπ. Τι σε θυμώνει στον τρόπο που το κράτος «αντιμετωπίζει» αυτό το διαρκές έγκλημα;

-- Καταρχάς, όταν σκοτώνουν μία κοπέλα έξω από ένα αστυνομικό τμήμα, που λίγο πριν είχε καταγγείλει το τέρας σε αρμόδιους αστυνομικούς που εσύ πληρώνεις και εκείνοι έδιωξαν, δεν έχεις δικαίωμα να λες πως αντιμετωπίζεις κάτι. Ετσι λοιπόν θα σας πω πως με εξοργίζει που το κράτος ΔΕΝ αντιμετωπίζει αυτό το διαρκές έγκλημα.

-- Εχεις σκεφτεί ποτέ ποιο τραγούδι ...είσαι εσύ;

-- Το «Τρελή και αλλοπαρμένη», του Λοΐζου.

-- Τι σου πήρε, τι σου έδωσε το 2024 και ποιες είναι οι προσδοκίες σου για το 2025;

-- Λίγο η υπομονή μου δοκιμάστηκε το '24, αλλά δεν θα έλεγα ότι μου πήρε κάτι. Εναν καλύτερο κόσμο θέλω. Μπορεί να ακούγεται εντελώς κλισέ, αλλά θέλω όλο αυτό το σκοτάδι της χρονιάς αυτής να δώσει τη θέση του σε λίγο φως.