Το 2024 ήταν μία χρονιά μεγάλης κλιμάκωσης και επέκτασης των πολέμων και των συγκρούσεων στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, στο πλαίσιο του σφοδρού ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού για αυτή την κρίσιμη περιοχή.

Το Ισραήλ με τις πλάτες των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ κλιμάκωσε τη σφαγή του παλαιστινιακού λαού στη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Οχθη, γενίκευσε τον πόλεμο εναντίον του Λιβάνου, με επιδρομές και χερσαία εισβολή, προχώρησε σε επιδρομές εναντίον της Υεμένης, εξαπέλυσε εκατοντάδες επιθέσεις εναντίον της Συρίας, πριν και μετά την επικράτηση των τζιχαντιστών, ενώ «αντάλλαξε» αεροπορικές και πυραυλικές επιθέσεις με το Ιράν.

Οι επιθέσεις του κράτους - δολοφόνου στη Λωρίδα της Γάζας από τον Οκτώβρη του 2023 έχουν σκοτώσει πάνω από 45.000 Παλαιστίνιους, η πλειοψηφία των οποίων ήταν παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι, και έχουν τραυματίσει περισσότερους από 108.000.

Ο παλαιστινιακός θύλακας μετατρέπεται συστηματικά σε κόλαση ερειπίων, ο κατοχικός στρατός καταστρέφει όλες τις δομές Υγείας και τις άλλες βασικές υποδομές, ο βάρβαρος ισραηλινός αποκλεισμός οδηγεί στην πείνα και στην έλλειψη των πιο στοιχειωδών αγαθών, ενώ στα σύνορα της Γάζας με το Ισραήλ η καταστροφή είναι ακόμα μεγαλύτερη, προωθώντας τη δημιουργία «νεκρών ζωνών». Μέσα στο 2024 εξάλλου, ο ισραηλινός στρατός επανήλθε πολλές φορές σε περιοχές της Γάζας που υποτίθεται ότι είχε «εκκαθαρίσει», επιχειρώντας μάταια να καταστείλει την αντίσταση στην κατοχή.

Καθημερινές ήταν επίσης οι επιθέσεις του ισραηλινού στρατού και Εβραίων εποίκων στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη, με εκατοντάδες νεκρούς, χιλιάδες συλλήψεις, καταστροφή περιουσιών και καλλιεργειών, με το κράτος - δολοφόνο έχοντας τις πλάτες του ευρωατλαντικού μπλοκ να επιχειρεί να διαιωνίσει την κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών.

Παράλληλα με τα παραπάνω, κλιμακώθηκε και ο πόλεμος του Ισραήλ εναντίον του Λιβάνου και τη Χεζμπολάχ. Μετά τις συνεχιζόμενες επιθέσεις στα σύνορα των δύο χωρών, το Ισραήλ προχώρησε από τα τέλη Σεπτέμβρη σε δολοφονικές αεροπορικές επιδρομές σε όλο τον Λίβανο (με «προεόρτια» την πυροδότηση εκρήξεων σε χιλιάδες συσκευές ασυρμάτων και βομβητών στον Λίβανο στις 17 Σεπτέμβρη), καθώς και σε επιχείρηση χερσαίας εισβολής από την 1η Οκτώβρη.

Η χερσαία εισβολή συνάντησε σφοδρή αντίσταση και ο ισραηλινός στρατός δεν κατάφερε να καταλάβει πολλά εδάφη, ωστόσο οι ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές ισοπέδωσαν πολλές περιοχές του Λιβάνου, αφήνοντας πίσω τους χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες.

Στις 27 Νοέμβρη ξεκίνησε η εφαρμογή μίας διάτρητης συμφωνίας «εκεχειρίας», στην πραγματικότητα μια συμφωνία «με το πιστόλι στον κρόταφο» του λιβανέζικου λαού, με ΗΠΑ και Γαλλία σε ρόλο «μεσολαβητή», η οποία εξασφαλίζει στο Ισραήλ «δικαίωμα» να εξαπολύει επιθέσεις όποτε κρίνει ότι «απειλείται η ασφάλειά» του... Στο έδαφος αυτό, το κράτος - δολοφόνος έχει παραβιάσει ήδη εκατοντάδες φορές την εκεχειρία, με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία να κάνουν τα «στραβά μάτια».

Ταυτόχρονα με την έναρξη της «εκεχειρίας» στον Λίβανο, στη γειτονική Συρία ξεκίνησε η ραγδαία επίθεση και προέλαση των τζιχαντιστών της οργάνωσης HTS, από την επαρχία Ιντλίμπ έως τη Δαμασκό, με την πολύμορφη στήριξη του ευρωατλαντικού μπλοκ και των συμμάχων του, ιδιαίτερα των ΗΠΑ, της Τουρκίας και του Ισραήλ. Στις 8 Δεκέμβρη επήλθαν η κατάρρευση της κυβέρνησης του Μπ. Ασαντ και η φυγάδευση του ίδιου και της οικογένειάς του στη Ρωσία, όπου έλαβαν πολιτικό άσυλο.

Μετά από 13 χρόνια πολέμου, ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και αμείλικτων «δυτικών» κυρώσεων που πετσόκοψαν την οικονομία και τσάκισαν τον συριακό λαό, στους κερδισμένους των ραγδαίων εξελίξεων συγκαταλέγονται οι ΗΠΑ, η Τουρκία και το Ισραήλ.

Το Ισραήλ προχώρησε άμεσα στην αρπαγή νέων συριακών εδαφών (Ορος Ερμών και άλλες περιοχές των Υψιπέδων Γκολάν), μέχρι σχεδόν τα περίχωρα της Δαμασκού, ενώ εξαπέλυσε εκατοντάδες αεροπορικές επιδρομές σε συριακά εδάφη, καταστρέφοντας περίπου το 80% των συριακών στρατιωτικών υποδομών.

Η Τουρκία αναβάθμισε τη θέση της, καθώς αποτέλεσε τον βασικό υποστηρικτή των τζιχαντιστών της HTS, ενώ απειλεί με νέα εισβολή και επέκταση της τουρκικής κατοχής στη βόρεια Συρία, όπου ήδη μαίνονται πολύνεκρες συγκρούσεις μεταξύ «τουρκόφιλων» μισθοφόρων και των Κούρδων μαχητών των «Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων» (SDF), οι οποίες συνεργάζονται πολύμορφα με τον αμερικανικό στρατό.

Οι δε ΗΠΑ κερδίζουν μεταξύ άλλων από την αποδυνάμωση των θέσεων της Ρωσίας και του Ιράν στη Συρία - παρότι στις πρώτες δηλώσεις της Μόσχας και της νέας ηγεσίας στη Δαμασκό φαίνεται ότι το παζάρι συνεχίζεται, μεταξύ άλλων για την τύχη των δύο ρωσικών στρατιωτικών βάσεων στη Συρία - ενώ παράλληλα επεκτείνουν τη στρατιωτική τους παρουσία.

Σημαντική όξυνση καταγράφηκε μέσα στο 2024 και στην αντιπαράθεση μεταξύ Ιράν και Ισραήλ, συσσωρεύοντας νέα καύσιμη ύλη που μπορεί να οδηγήσει σε γενικευμένη στρατιωτική σύγκρουση στη Μέση Ανατολή.

Τον Απρίλη, το ισραηλινό κράτος προχώρησε σε επιθέσεις στην ιρανική πρεσβεία στη Δαμασκό και σε περιοχή του Ιράν όπου βρίσκονται πυρηνικές εγκαταστάσεις, με την Τεχεράνη να απαντά τον ίδιο μήνα με επίθεση στο Ισραήλ με drones και πυραύλους.

Ακολούθως, μετά τη δολοφονία του ηγέτη της Χαμάς Ι. Χανίγια στην Τεχεράνη (31 Ιούλη) από το Ισραήλ και τις δολοφονίες ηγετών της Χαμάς, της Χεζμπολάχ και των Ιρανών «Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης», η Τεχεράνη προχώρησε σε νέα επιχείρηση αντιποίνων, εξαπολύοντας μπαράζ βαλλιστικών πυραύλων εναντίον του Ισραήλ.

Και στις δύο περιπτώσεις, στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας και άλλων χωρών συμμετείχαν στις επιχειρήσεις αναχαίτισης των ιρανικών επιθέσεων, ωστόσο ειδικά τη δεύτερη φορά πολλοί ιρανικοί πύραυλοι διαπέρασαν τα συστήματα αεράμυνας του Ισραήλ και των συμμάχων του.

Στο Ιράν να σημειωθεί είχε μεσολαβήσει τον Μάη η συντριβή ελικοπτέρων που οδήγησαν στον θάνατο του τότε Πρόεδρου της χώρας, Ε. Ραϊσί, και άλλων αξιωματούχων, ενώ μετά από εκλογές τον Ιούνη αναδείχθηκε ο «εκσυγχρονιστής» Μ. Πεζεσκιάν στον προεδρικό θώκο.

Ως επόμενο «θέατρο πολέμου», στο πλαίσιο της ίδιας αντιπαράθεσης, προδιαγράφεται η Υεμένη, η οποία δέχθηκε πληθώρα αεροπορικών επιθέσεων από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, το Ισραήλ και συμμάχους τους, οι οποίοι εντείνουν τις απειλές τους εναντίον των Υεμενιτών Χούθι, συμμάχων της Τεχεράνης, που συνεχίζουν τις επιθέσεις εναντίον ισραηλινών και «δυτικών» πλοίων στην Ερυθρά Θάλασσα, ως «απάντηση» στην ισραηλινή επίθεση στη Λωρίδα της Γάζας.