Συγκεκριμένα, η «Louis Dreyfus Company» (LDC) μία από τις τέσσερις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας αγροδιατροφικών προϊόντων στον κόσμο έχει βάλει στο στόχαστρο το λιμάνι, ξεκινώντας και επίσημα τις προηγούμενες μέρες διαδικασία δημόσιας προσφοράς 57 εκατ. ευρώ για την εξαγορά του 21% των μετοχών του ΟΛΘ, μέσω του θυγατρικού της βραχίονα για επενδύσεις σε διεθνείς, στρατηγικές υποδομές «Leonids Port BV». Ενδεικτικό του μεγέθους του ομίλου «Dreyfus» είναι η επιχειρηματική δραστηριότητα σε περισσότερες από 100 χώρες με πάνω από 18.000 εργαζόμενους, ενώ ο καθαρός κύκλος εργασιών της εταιρείας υπολογίζεται σε 51 δισ. δολάρια, με συνολικό ενεργητικό πάνω από 22 δισ. δολάρια.
Μέχρι σήμερα, ο «Ομιλος Ιβάν Σαββίδη και Κοινοπραξία» μέσω της χόλντινγκ «Belterra Investments» και της θυγατρικής της «South Europe Gateway Thessaloniki» μαζί με τη γαλλική ναυτιλιακή τακτικών γραμμών μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων «CMA CGM» (με έδρα τη Μασσαλία, όπως και η Dreyfus, και με το επιχειρηματικό ρεπορτάζ να καταγράφει ως καθόλου τυχαία τη σύμπτωση αυτή), ελέγχουν το 71% των μετοχών του «ΟΛΘ ΑΕ», ενώ μερίδιο περίπου 7% ανήκει στο ελληνικό Δημόσιο (Υπερταμείο). Το υπόλοιπο ποσοστό (περίπου 21%) των μετοχών της εισηγμένης εταιρείας είναι σε free float (ελεύθερη διασπορά), ενώ μικρά μερίδια ανήκουν και σε άλλους επενδυτές. Αυτό το υπόλοιπο ποσοστό είναι που κατέκτησε και το «επενδυτικό ενδιαφέρον», της Dreyfus.
Η κίνηση αυτή έρχεται σε συνέχεια έντονης φημολογίας πολλών μηνών σε ΜΜΕ ότι ο Ιβάν Σαββίδης προτίθεται να πουλήσει το μερίδιό του στον ΟΛΘ - αν και εν τω μεταξύ πρόσφατα ολοκλήρωσε την εξαγορά του Οργανισμού Λιμένος Βόλου, ενισχύοντας την παρουσία του σ' αυτόν τον κλάδο, ενώ μόλις τις προηγούμενες μέρες προχώρησε και σε εξαγορά και άλλων μετοχών του ΟΛΘ, μια κίνηση την οποία ο αστικός Τύπος εκτιμά αντιφατικά. Αλλα δημοσιεύματα εξάλλου εκτιμούν ότι η πρόταση της «Dreyfus» υπεβλήθη σε συνεννόηση με τον Ιβάν Σαββίδη, ο οποίος επιδιώκει να αποκτήσει ισχυρούς εταίρους υπό τον φόβο πιέσεων από πλευράς ΕΕ και ΗΠΑ, λόγω των σχέσεών του με τη Ρωσία.
Η εμπορική χρήση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης εντάσσεται αναμφίβολα μέσα στο κουβάρι των αντιθέσεων ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα για τον έλεγχο των ενεργειακών και εμπορικών δρόμων «σε έναν κόσμο που βράζει και φλέγεται».
Θυμίζουμε πως ενδιαφέρον για εξαγορά του πλειοψηφικού πακέτου του ΟΛΘ είχε εκδηλώσει και ο αμερικανικός όμιλος «H.I.G. Capital Advisors», που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα με επενδύσεις 1,3 δισ. σε τουριστικές υποδομές και σε ακίνητα, ενώ χαρακτηριστικά είναι και τα όσα γράφτηκαν μετά την εκδήλωση ενδιαφέροντος από την «Dreyfus» πως «Η κίνηση της Λούι Ντρέιφους εξυπηρετεί και τις γεωπολιτικές επιδιώξεις Ουάσιγκτον και Βρυξελλών που θέλουν να βγάλουν τους Ρώσους από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, το οποίο μπορεί να αποτελέσει την αρχή ενός κάθετου άξονα εμπορίου προς τα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη».
Αξίζει να σημειωθεί πως ο ΟΛΘ ανέφερε αύξηση εσόδων κατά 17,3% για το πρώτο εξάμηνο του 2024 σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2023, φτάνοντας τα 48,4 εκατομμύρια ευρώ. Οσον αφορά την κερδοφορία του Οργανισμού, ο ΟΛΘ σημείωσε ακόμη μεγαλύτερη άνοδο (29,2%), ενώ τα τελικά καθαρά κέρδη μετά φόρων εκτινάχθηκαν κατά 62,3% στα 13,6 εκατ. ευρώ. Την ίδια στιγμή, συνεχίζει να «τρέχει» έως το 2030 επενδύσεις που ξεπερνούν τα 200 εκατ. ευρώ, με την επέκταση του έκτου προβλήτα ως κορυφαία προτεραιότητα.
Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, λόγω της θέσης και του μεγέθους του, θεωρείται κομβικής σημασίας για τις εισαγωγές και εξαγωγές της ΝΑ Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων των ουκρανικών γεωργικών προϊόντων. Είναι το μεγαλύτερο διαμετακομιστικό λιμάνι της Ελλάδας σε συμβατικά φορτία και το πλησιέστερο λιμάνι της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις χώρες των Βαλκανίων και της Παρευξείνιας Ζώνης, σε μια περίοδο που μαίνεται ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία, ο οποίος δημιούργησε νέα κατάσταση στις εμπορευματικές μεταφορές και στις λιμενικές υποδομές, με τον μερικό και ολικό αποκλεισμό βασικών λιμένων της Μαύρης Θάλασσας λόγω της εμπόλεμης κατάστασης να δημιουργεί την ανάγκη για νέες οδούς μεταφοράς.
Αλλα μικρότερα λιμάνια στη βόρεια Ελλάδα είναι αυτό της Αλεξανδρούπολης (η αποκρατικοποίηση του οποίου «πάγωσε» και παρέμεινε στον έλεγχο του Δημοσίου, που προχώρησε σε παραχώρηση τμήματός του για την εξυπηρέτηση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ), το «δίδυμο» μικρότερο λιμάνι της Καβάλας, που έχει παραχωρηθεί σε κοινοπραξία στην οποία συμμετέχει σχήμα που συνδέεται με αμερικανικά συμφέροντα, το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, που έχει περάσει πρόσφατα στον έλεγχο του ιταλικού ομίλου «Γκριμάλντι».
Ολα τα παραπάνω λιμάνια (Ηγουμενίτσας, Θεσσαλονίκης, Καβάλας, Αλεξανδρούπολης) εντάσσονται στο ευρω-ατλαντικό σχέδιο της «Εγνατίας των λιμανιών». Το σχέδιο αυτό έχει στόχο, εκτός των άλλων, να αποδυναμώσει το πλεονέκτημα του κινεζικού δρόμου προς την ΕΕ, με την παρουσία της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά. Στο ίδιο πλαίσιο, έχουν ασκηθεί κατά καιρούς αμερικανικές πιέσεις για τη διασφάλιση του ελέγχου του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, όπως και η αναβάθμιση άλλων λιμενικών υποδομών στην Αττική, εκτός του Πειραιά, όπως της Ελευσίνας.
Πέρα όμως από την εμπορική, τα λιμάνια έχουν και στρατιωτική χρήση... Τα συγκεκριμένα - και όχι μόνο - λιμάνια αποτελούν αδιαμφισβήτητα και στρατηγικές υποδομές, ως αναπόσπαστο κομμάτι των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων για την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Οπως η ίδια η κυβέρνηση έχει παραδεχθεί λόγω και της ελληνικής εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, αναβαθμίζεται ο ρόλος των υποδομών στη Β. Ελλάδα, με την «Εγνατία των λιμανιών» να διευκολύνει τη μεταφορά στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στη Βορειοανατολική Ευρώπη με τα λιμάνια να αξιοποιούνται ως εναλλακτική οδός σε σχέση με τα στενά του Βοσπόρου.
Ο λαός μας πληρώνει ήδη πανάκριβα τον εμπορικό και ενεργειακό πόλεμο που διεξάγουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ με τους ιμπεριαλιστές ανταγωνιστές τους. Το εχθρικό για τον λαό αστικό κράτος μπορεί να διαθέτει εύκολα εθνικούς και κοινοτικούς πόρους, για να χρηματοδοτήσει «τέτοια» επενδυτικά σχέδια, να δαπανά 0,5 εκ. ευρώ τη μέρα για την αποστολή της φρεγάτας «Υδρα» στην Ερυθρά Θάλασσα για να προστατεύει τα κέρδη των εφοπλιστών, αλλά δηλώνει ότι «δεν αντέχει» οικονομικά σε ό,τι αφορά τις εργατικές λαϊκές ανάγκες.
Τη ίδια ώρα, η στάση του αστικού κράτους μεγαλώνει καθημερινά την πιθανότητα ο λαός μας να τη πληρώσει ακόμη πιο ακριβά... Η συνειδητή επιλογή της αστικής τάξης της χώρας μας να συμμετάσχει ενεργά στα ευρω-ατλαντικά ιμπεριαλιστικά σχέδια για να αναβαθμίσει τη γεωστρατηγική της θέση δεν έχει καμία σχέση με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Αντίθετα, μετατρέπει την Ελλάδα και σε στόχο αντιποίνων των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων.