Η εμβληματικότερη σχετική εικόνα, άλλωστε, δεν είναι άλλη από αυτή του Αλ. Τσίπρα στο πλευρό του Ντ. Τραμπ μπροστά από τον Λευκό Οίκο, εκεί όπου ο τότε πρωθυπουργός έλεγε ότι «από την επαφή μου με τον Ντ. Τραμπ διαπίστωσα ότι η προσέγγισή του στα πράγματα και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει την πολιτική μπορεί να μοιάζει διαβολική, αλλά γίνεται για καλό».

Για το «καλό» των ευρωατλαντικών σχεδιασμών που στο αμέσως επόμενο βήμα έβαλαν φωτιά σε όλη την περιοχή από την Ουκρανία έως τη Μέση Ανατολή, ο ΣΥΡΙΖΑ:

• Εγκαινίασε τον «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ, που αποτέλεσε «άλμα εμπλοκής», διαμορφώνοντας «σχέσεις στρατηγικού εταίρου» με τους Αμερικανούς, με ό,τι αυτό σηματοδοτεί μέχρι και σήμερα, όχι μόνο για τη συμμετοχή στα στρατιωτικά σχέδια αλλά και σε άλλα πεδία, από τον κρατικό μηχανισμό έως το «προβάδισμα» των αμερικανικών επιχειρηματικών ομίλων σε μια σειρά τομείς, την προώθηση των αμερικάνικων σχεδιασμών για την Ενέργεια, που φουντώνει τους ανταγωνισμούς, κ.ο.κ.
• Προετοίμασε τη συμφωνία για τη χρονική και χωρική επέκταση των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα, την οποία υπέγραψε αμέσως μετά η κυβέρνηση της ΝΔ. Επί ημερών του άρχισε η αμερικανοΝΑΤΟική «αναβάθμιση» όλων των σχετικών τοποθεσιών, π.χ. με την εγκατάσταση των Αμερικανών «ελικοπτεράδων» στον Βόλο και τις συνεχείς συνεκπαιδεύσεις με τις ΗΠΑ, ενώ στο τραπέζι έπεσαν προτάσεις για αμερικανικές βάσεις στα νησιά του Αιγαίου.
• Απογείωσε τις ΝΑΤΟικές δαπάνες, με την Ελλάδα να αναδεικνύεται «δευτεραθλήτρια» σε αυτές (ως ποσοστό του ΑΕΠ) και τον λαό να κουβαλάει στις πλάτες του και συμφωνίες όπως αυτή για την αναβάθμιση των F-16. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο συνυπέγραψε τη νέα Στρατηγική του ΝΑΤΟ, που ακόνιζε μαχαίρια για πόλεμο, αλλά πρωτοστάτησε σε μια σειρά ΝΑΤΟικές βρωμοδουλιές, π.χ. στις ΝΑΤΟικές ναυτικές αποστολές στη Μέση Θάλασσα με τις κάνες στραμμένες στη Ρωσία.

Ακόμα πιο βαθιά στον βούρκο της εμπλοκής και των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών έβαλαν τον λαό και οι συμφωνίες που συνυπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, παίζοντας τον ρόλο του «ζευγολάτη» των ΑμερικανοΝΑΤΟικών. Αυτές τις συμφωνίες που μέχρι και σήμερα βαφτίζουν με θράσος ...«πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική»:

• Με την ομπρέλα των ΗΠΑ έστησε τον άξονα Ισραήλ - Κύπρου, αναβάθμισε σε «στρατηγικές» τις σχέσεις με το κράτος - δολοφόνο, «τρέχοντας» μια σειρά στρατιωτικές, ενεργειακές και άλλες συνεργασίες, ενώ έθαψε στα συρτάρια της την απόφαση της Βουλής για αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους.
• Εστησε μια σειρά διμερή και τριμερή σχήματα, π.χ. με τις πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου, την Ιορδανία, την Αίγυπτο, με στόχο την προώθηση των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών στη Μέση Ανατολή, που κυλιόταν στο αίμα από το σάρωμα της «Αραβικής Ανοιξης». Και από πάνω «υποδέχτηκε» τους πρόσφυγες από τη διαλυμένη Συρία - και όχι μόνο - φυλακίζοντάς τους στα απάνθρωπα κέντρα κράτησης στα νησιά, που έστησε η ΕΕ.
• Πέρασε τη Συμφωνία των Πρεσπών για να μπει η Βόρεια Μακεδονία στο ΝΑΤΟ και για να «τρέξουν» οι ενεργειακοί και άλλοι σχεδιασμοί των ΗΠΑ - ΕΕ στα Βαλκάνια, ρίχνοντας κι άλλο «λάδι στη φωτιά» των ανταγωνισμών με την Κίνα και τη Ρωσία. Συμφωνία που όπως επιβεβαιώνεται σήμερα αφήνει άθικτο το «σπέρμα» του αλυτρωτισμού, με τα απαράδεκτα και ανιστόρητα περί «μακεδονικής γλώσσας» και «μακεδονικού λαού».
• Εβαλε ακόμα παραμέσα στο «κάδρο» των ευρωατλαντικών σχεδιασμών και της «ΝΑΤΟικής συνοχής» στην περιοχή τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, την προσπάθεια διευθετήσεων και τα σχέδια συνεκμετάλλευσης με την Τουρκία, το Κυπριακό, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για παραπέρα αναβάθμιση των τουρκικών διεκδικήσεων.

Ολα αυτά μάλιστα ντυμένα με μανδύα ...φιλειρηνικής πολιτικής, ακόμα και «αντιιμπεριαλισμού», με τον ΣΥΡΙΖΑ να προσφέρει έτσι άλλη μια πολύτιμη υπηρεσία στην αστική τάξη: Την προσπάθεια να περάσει στον λαό ο ΝΑΤΟικός «ρεαλισμός», να χτυπηθούν αντιιμπεριαλιστικά «αντανακλαστικά». Διόλου τυχαία, ο Κυρ. Μητσοτάκης, μιλώντας στο CNN όταν αναλάμβανε πρωθυπουργός και ερωτηθείς για τον «αντιαμερικανισμό» στην Ελλάδα, είχε πει: «Δεν νομίζω ότι ισχύει αυτό πλέον. Ενα από τα θετικά που έκανε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν άλλαξε την πολιτική για τη στρατηγική συνεργασία με τις ΗΠΑ». Ο δε Πάιατ υπερθεμάτιζε ότι καμία άλλη κυβέρνηση δεν έκανε όσα ο ΣΥΡΙΖΑ για το «χτύπημα του αντιαμερικανισμού»...

Την «εθνική» αυτή γραμμή της εμπλοκής υπηρετεί εξάλλου ο ΣΥΡΙΖΑ απαρέγκλιτα και από τις θέσεις της αντιπολίτευσης μέχρι και σήμερα, ξεσκεπάζοντας έτσι και τα παραμύθια που διακινούσε ένα τμήμα του, ότι τάχα ως κυβέρνηση «ήταν αναγκασμένος» ...για τον λαό να κάνει τέτοιες «υποχωρήσεις», αλλά και αποκαλύπτοντας το «στρατηγικό βάθος» της συμφωνίας όλων των αστικών κομμάτων.

Και σε τι δεν έβαλε την υπογραφή του από τα έδρανα της αντιπολίτευσης, από εκεί δηλαδή όπου έφτασε να χειροκροτεί μαζί με ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Ελ. Λύση - Βαρουφάκηδες και λοιπούς μέχρι και τους ναζί Αζοφίτες: Από διμερείς στρατιωτικές συμφωνίες έως δεκάδες δισ. ΝΑΤΟικών εξοπλισμών, από τις φρεγάτες «Μπελαρά» έως τα 7 δισ. του φετινού προϋπολογισμού για πολεμικούς εξοπλισμούς. Και την ίδια ώρα δεν έμεινε ούτε ένα μέτωπο όπου να μην έσπευσε να βάλει «μπουγάδα» για να ξεπλύνει τα σχέδια της «ιερής συμμαχίας του ΝΑΤΟ»: Από το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα» μέχρι τη «σωστή πλευρά» των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην Ουκρανία, και από τις «παπάτζες» για εμπλοκή στον πόλεμο «με μέτρο» και με «σφραγίδα ΕΕ» μέχρι την «κριτική» στην κυβέρνηση ότι αργεί να κλείσει τις ΝΑΤΟικές διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά και να «τρέξει» τα ευρωατλαντικά σχέδια στα Βαλκάνια, παντού ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει «ετοιμοπόλεμος» για τα σχέδια αυτά.