Το «παρών» στην τελετή αποχαιρετισμού της έδωσαν επίσης ο Δημήτρης Τζαβάρας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και της Γραμματείας της ΚΕ, και ο Νίκος Κουτουμάνος, μέλος της ΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Πελοποννήσου.
Το παράδειγμά της «φώτισε» γενιές κομμουνιστών, με τον Δημήτρη Τζαβάρα να σημειώνει, μεταξύ άλλων, στον επικήδειο λόγο του: «Την σ. Πότα, όπως και όλους τους άλλους μας συντρόφους και αγωνιστές αυτής της γενιάς, τους θυμόμαστε και συνεχίζουν να ζουν ανάμεσά μας, ιδιαίτερα τώρα, στις μέρες μας και στη συνέχεια, όπου είναι όσο ποτέ αναγκαία η αλληλεγγύη στους λαούς που βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, όπου αυξάνεται η αισιοδοξία μας ότι οι λαοί θα βγουν πιο αποφασιστικά μπροστά και θα σφραγίσουν τις εξελίξεις ανοίγοντας έναν άλλον δρόμο, όπου το δίκιο μας αρχίζει να κορφιάζει σαν το λάδι και δυναμώνει η συμπόρευση ευρύτερου κόσμου με το ΚΚΕ. Ολα λένε ότι έρχονται τα μεγάλα γεγονότα για τα οποία μιλούσαμε. Θα ανταποκριθούμε σε αυτά με όπλο το Πρόγραμμά μας, σ' αυτό βρίσκεται η ελπίδα, έτσι ώστε να θερίσει η νέα γενιά αυτά που έσπειραν οι παλιότερες και, αυτήν τη φορά, ο λαός μας όχι μόνο να φτάσει στη βρύση, αλλά να πιει και νερό».
Εξάλλου, σε ανακοίνωσή του για τον θάνατο της σ. Πότας Κακκαβά το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:
«Το ΚΚΕ με μεγάλη θλίψη ανακοινώνει τον θάνατο της παλαίμαχης αγωνίστριας συντρόφισσας Πότας Κακκαβά, που έφυγε σήμερα (σ.σ. Σάββατο) από την ζωή, πλήρης ημερών σε ηλικία 93 ετών.
Η συντρόφισσα Πότα ανέπτυξε πρωτοπόρα αγωνιστική δράση από τα παιδικά της ακόμη χρόνια και μάλιστα μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, βιώνοντας τη σκληρότητα και τις διώξεις του αστικού κράτους, με πολυετείς φυλακίσεις και εξορίες, από τις οποίες βγήκε αλύγιστη.
Το 1948, μαθήτρια ακόμα, καταδικάστηκε σε θάνατο από το Εκτακτο Στρατοδικείο Τρίπολης, μαζί με άλλες γυναίκες, ως υπεύθυνες για τη λειτουργία των Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ στην πόλη της Καλαμάτας. Στη συνέχεια εξορίστηκε στη Χίο, στο Τρίκερι, στην Μακρόνησο, στις φυλακές Αβέρωφ. Στα επόμενα χρόνια, με την αποφυλάκισή της, ανέπτυξε εκ νέου πλούσια και πρωτοπόρα αγωνιστική δράση, ιδιαίτερα στις περιοχές της Μεσσηνίας, για την οποία "επιβραβεύτηκε" με δεύτερο γύρο κρατήσεων και εκτοπισμών από τη δικτατορία των συνταγματαρχών, καθώς από τις πρώτες ώρες της επιβολής της συνελήφθη και εξορίστηκε στη Γυάρο.
Με την πτώση της χούντας η συντρόφισσα Πότα συνέβαλε αποφασιστικά, ως στέλεχος της Νομαρχιακής Επιτροπής Μεσσηνίας, στην ανασυγκρότηση των Οργανώσεων του ΚΚΕ και στην de facto νομιμοποίησή του.
Στις κρίσιμες στιγμές των αντεπαναστατικών ανατροπών και της κρίσης στο ΚΚΕ, τα χρόνια 1989 - 1991, τάχθηκε ενάντια στην προσπάθεια διάλυσης του Κόμματος και είχε αποφασιστική συμβολή στην μετέπειτα πορεία του.
Με τη στάση και τη δράση της η συντρόφισσα Πότα τίμησε τον τίτλο του μέλους και του στελέχους του ΚΚΕ, δρώντας μέσα από τις γραμμές του, μέχρι την τελευταία της πνοή, στις Οργανώσεις της Μεσσηνίας, πιστή στην πάλη για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Διακρινόταν για τους δεσμούς που είχε με μεγάλο τμήμα λαϊκών ανθρώπων της πόλης και για τη μαχητικότητά της.
Σημαντική υπήρξε ακόμα η προσφορά της στην υπεράσπιση της ιστορικής μνήμης των μεγάλων ταξικών αγώνων της δεκαετίας 1940-1949, μέσα από το παράρτημα Μεσσηνίας της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, με ιδιαίτερη συμβολή και δράση για να μείνει ζωντανή η μνήμη του μεγάλου μπλόκου των Γερμανών στην Καλαμάτα με τους εκατοντάδες εκτελεσμένους της 8ης Φλεβάρη του 1944, καθώς και στην ανέγερση μιας σειράς ιστορικών μνημείων του ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ απευθύνει τα συλλυπητήριά του σε όλους τους συγγενείς και τους οικείους της».