Δύο χρόνια συμπληρώθηκαν χτες από τους φονικούς σεισμούς, μεγέθους 7,7 και 7,6 Ρίχτερ, που σημειώθηκαν στο Καχραμανμαράς στην Τουρκία στις 6 Φλεβάρη 2023, με απολογισμό πάνω από 53.000 νεκρούς, 107.000 τραυματίες και τεράστιες καταστροφές σε 11 επαρχίες, ενώ δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έμειναν άστεγοι.

Δύο χρόνια μετά, τίποτα δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά προς το καλύτερο για τον τουρκικό λαό...

Οπως επισημαίνει σχετικό δημοσίευμα του «SOL», οι σεισμογόνες περιοχές, ιδίως το Χατάι, αποτελούν εργοτάξιο. Χιλιάδες άνθρωποι εξακολουθούν να μην έχουν σπίτι. Πολλοί ζουν σε πόλεις - κοντέινερ κάτω από δύσκολες συνθήκες, στο κρύο του χειμώνα και στη ζέστη του καλοκαιριού. Οι δρόμοι είναι κακοί, ο αέρας είναι βρώμικος.

Εκτός από τη στέγαση, δεν μπορούν να παρασχεθούν βασικές ανάγκες, όπως νερό, ηλεκτρικό ρεύμα και θέρμανση. Υπηρεσίες όπως η Υγεία και η Εκπαίδευση παραπαίουν. Υπάρχει μεγάλη ανεργία και οι δύσκολες οικονομικές συνθήκες πλήττουν ακόμα περισσότερο τον λαό.

Οι δίκες βρίσκονται σε εξέλιξη, αλλά δεν υπάρχουν αποτελεσματικές έρευνες κατά των κρατικών υπευθύνων. Οι ποινές είναι ελαφριές, οι εργολάβοι εξακολουθούν να διαφεύγουν.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι σεισμοπαθείς τίμησαν τους χαμένους συγγενείς τους κατά τη δεύτερη επέτειο των σεισμών οργανώνοντας μεγάλες διαδηλώσεις στις πόλεις των σεισμόπληκτων περιοχών.

Το βασικό σύνθημα ήταν «Με ακούει κανείς;» (η ερώτηση που έκαναν τα σωστικά συνεργεία για να εντοπίσουν εγκλωβισμένους στα συντρίμμια), ακολουθούμενο από την απάντηση «Κανείς δεν ακούει τη φωνή μας»...

Στο Χατάι, χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν σε κεντρική πλατεία για να τιμήσουν τη μνήμη των συγγενών τους, ενώ σύμφωνα με καταγγελίες η αστυνομία παρεμπόδισε ομάδα διαδηλωτών και προέβη σε 3 συλλήψεις. Πραγματοποιήθηκε επίσης πρόγραμμα μνήμης στη συνοικία Ντεφνέ.

Αντίστοιχες συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν σε Μαράς, Αδανα, Οσμάνιγιε, Σανλιούρφα, Ντιγιάρμπακιρ, Αντιαμάν και Μαλάτεια.

Σε ανακοίνωσή του για την θλιβερή 2η επέτειο των φονικών σεισμών, το ΚΚ Τουρκίας σημειώνει:

«Αυτό που συνέβη πριν από δύο χρόνια, στις 6 Φλεβάρη, ήταν μια τεράστια καταστροφή. Χάσαμε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους μας. Για όσους από εμάς έμειναν πίσω, έχοντας χάσει τα σπίτια τους, τις πόλεις και τους συγγενείς τους, η ζωή δεν ήταν πια και δεν θα είναι η ίδια.

Πήραμε κάποια μαθήματα από αυτά που βιώσαμε. Συνειδητοποιήσαμε και πάλι ότι ένα κράτος παραδομένο στην απληστία του κέρδους και στον παραλογισμό δεν μπορεί να προστατεύσει τους πολίτες του. Είδαμε για άλλη μια φορά πώς η αγοραία προσέγγιση ακρωτηριάζει τη δυνατότητα σχεδιασμού και συντονισμού. Είδαμε ότι δεν έχουμε τίποτε άλλο παρά την οργανωμένη μας δύναμη και ότι πολλά μπορούν να γίνουν με περιορισμένους πόρους όταν ενεργούμε από κοινού.

Αν και προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας κάνουν να ξεχάσουμε αυτά τα μαθήματα στη χώρα μας, όπου η πολιτική ρέει πολύ γρήγορα και νέες καταστροφές συμβαίνουν καθημερινά, έχει μείνει ένα σημάδι στη μνήμη των ανθρώπων που δεν θα σβηστεί εύκολα.

Στο διάστημα που μεσολάβησε, συνέβησαν πολλά πράγματα που επανέφεραν τη μνήμη. Οπου το πάνω χέρι είχε το χρήμα και όχι ο σχεδιασμός, συνέβησαν σεισμοί και πεθάναμε, σημειώθηκαν πλημμύρες και πεθάναμε, ξέσπασαν πυρκαγιές και πεθάναμε.

Μετά από δύο χρόνια, η ζωή στη σεισμόπληκτη περιοχή εξακολουθεί να συνεχίζεται σε σκηνές και κοντέινερ. Η στέρηση στην οποία έχει καταδικαστεί η περιοχή δεν σχετίζεται μόνο με την πολιτική τιμωρία που επέβαλε η κυβέρνηση στους κατοίκους. Η κατεύθυνση των επενδύσεών τους δεν είναι η ανάπτυξη της χώρας και η ευημερία του λαού, αλλά τα ταμεία της αστικής τάξης. Οταν έρχονται αντιμέτωποι με τις αναπόφευκτες συνέπειες αυτής της αντίληψης, οι ίδιοι δεν μπορούν να βγουν από τα συντρίμμια που προκάλεσαν, δεν μπορούν να τα διαχειριστούν, δεν μπορούν να κυβερνήσουν.

Καθώς στο Αιγαίο καταγράφεται η μία σεισμική δόνηση μετά την άλλη και είναι ζήτημα χρόνου ένας σεισμός στην Κωνσταντινούπολη, ο οποίος, σύμφωνα με τα επιστημονικά δεδομένα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα καταστρέψει ολόκληρη την πόλη, είναι καιρός να θυμηθούμε:

Πρέπει να πάρουμε στα χέρια μας το μέλλον της χώρας μας, η οποία έχει αποδυναμωθεί από τους μεγάλους ομίλους και τις θρησκευτικές σέχτες ακόμη και μπροστά σε φυσικές και προβλέψιμες καταστροφές, και πρέπει να βασιστούμε στις δικές μας δυνάμεις για να μην ξεχάσουμε και να μην ξαναζήσουμε την 6η Φλεβάρη.

Με την ευκαιρία αυτή υπενθυμίζουμε το κάλεσμα που κάναμε πριν από λίγες μέρες: Αν αυτοί δεν μπορούν να κυβερνήσουν τη χώρα, εμείς είμαστε ο λαός, εμείς μπορούμε να κυβερνήσουμε τους εαυτούς μας».