Τα τρακτέρ στους δρόμους του αγώνα πληθαίνουν, παραμένουν σταθερά σε θέσεις μάχης στα δεκάδες μπλόκα που έχουν στηθεί στα κομβικά σημεία από τον Εβρο μέχρι την Κρήτη.

Οι μηχανές τους ανάβουν όταν οι αγρότες πραγματοποιούν τις πολύμορφες αγωνιστικές δράσεις, μεταξύ αυτών τους αποκλεισμούς δρόμων, τις μηχανοκίνητες πορείες και τα συλλαλητήρια σε χωριά και πόλεις. Πρωτοβουλίες που εκφράζουν την αγωνιστική τους διάθεση για κλιμάκωση, την αποφασιστικότητά τους «να το πάνε μέχρι τέλους» σε αυτήν τη μάχη όπως συχνά επισημαίνουν οι ίδιοι, εννοώντας μέχρι να ικανοποιηθούν όλα τα δίκαια αιτήματα που διεκδικούν.

Μια μάχη σε συνεχή σύγκρουση με τον κρατικό αυταρχισμό, με όσα συκοφαντικά και υπονομευτικά αναπαράγουν η κυβέρνηση και διάφοροι άλλοι μηχανισμοί.

Οι αγρότες βρίσκονται νύχτα - μέρα στους δρόμους και στα μπλόκα, με τις διεκδικήσεις τους, ώστε να συνεχίσουν να καλλιεργούν τα χωράφια τους, να μείνουν στα χωριά τους, να παράγουν τρόφιμα καλά και φτηνά για όλο τον λαό, που έχει κάθε λόγο να στηρίξει αυτόν τον μεγάλο αγώνα.

Ο σκληρός αγώνας που δίνουν οι αγρότες στα μπλόκα δεν είναι ούτε «εθιμοτυπικός», ούτε ανεμπόδιστος! Αφού όμως η κυβέρνηση είδε ότι αυτός παραμένει άκαμπτος από τον αυταρχισμό, τις συκοφαντίες, τους εκβιασμούς, την καλλιέργεια κλίματος μοιρολατρίας με το πρόσχημα της αναποτελεσματικότητας αυτών των μορφών πάλης κ.ά. που αξιοποίησε, τώρα προσπαθεί να «πουλήσει» ως «ανάσες ανακούφισης» μέτρα - ψίχουλα.

Μέτρα πολύ πίσω από τις ανάγκες των αγροτών, αυτές που τους έβγαλαν στους δρόμους και τους γεμίζουν με πείσμα να συνεχίσουν ακλόνητοι και συντονισμένοι, όπως εκφράστηκε και με το μαχητικό κλίμα που κυριάρχησε στην πανελλαδική σύσκεψη των μπλόκων στον Παλαμά Καρδίτσας το μεσημέρι της Παρασκευής.

Είναι εμπαιγμός οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης και του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης ότι τα προβλήματα των αγροτών έχουν λυθεί, όταν για παράδειγμα:

-- Η επιστροφή των 100 εκατ. ευρώ του Ενιαίου Φόρου Κατανάλωσης του αγροτικού πετρελαίου κίνησης δεν ικανοποιεί το αίτημα των αγροτών για αφορολόγητο πετρέλαιο στην αντλία. Στην πραγματικότητα, στους αγρότες επιστρέφεται ένα μόνο μέρος του φόρου που καταβάλλουν, και αυτό μονιμοποιήθηκε κάτω από την πίεση των μεγάλων κινητοποιήσεων τους.

-- Η μείωση του ΦΠΑ στο 6% σε αγροτικά εφόδια και ζωοτροφές, την οποία διαφημίζει συνεχώς η κυβέρνηση, δεν είναι μέτρο που οδηγεί στη μείωση του κόστους παραγωγής, γιατί οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι εξακολουθούν να πωλούν τα προϊόντα τους με ΦΠΑ 13%, με αποτέλεσμα να πρέπει να καταβάλλουν τη διαφορά του ΦΠΑ στην εφορία και συχνά να μην μπορούν να ανταποκριθούν στις τρέχουσες υποχρεώσεις τους.

-- Την ώρα που οι αγρότες - όπως και όλος ο λαός - πληρώνουν πανάκριβα το ηλεκτρικό ρεύμα και αντιμετωπίζουν καθημερινά το κυνηγητό από τις εισπρακτικές εταιρείες για τα χρέη που αδυνατούν να πληρώσουν, η κυβέρνηση αρνείται να ικανοποιήσει το αίτημα για πλαφόν 7 λεπτά του ευρώ ανά κιλοβατώρα και αντ' αυτού τους «προσφέρει» για δύο χρόνια μια τιμή τουλάχιστον 40% ακριβότερη απ' αυτή που διεκδικούν, η οποία μάλιστα δεν είναι ενιαία για όλους. Επιπλέον, για τα επόμενα 7 χρόνια οι αγρότες δεν θα ξέρουν ποια θα είναι η τελική τιμή που θα πληρώνουν, αφού αυτή θα εξακολουθεί να «παίζεται» στο Χρηματιστήριο Ενέργειας.

-- Εξαιτίας της ΚΑΠ η χώρα έχει γίνει «ξέφραγο αμπέλι» που μπάζει και τις ζωονόσους, όπως η πανώλη και η ευλογιά των αιγοπροβάτων. Η κυβέρνηση εναποθέτει τη διαχείρισή τους στην «ατομική ευθύνη» των κτηνοτρόφων, καθώς δεν λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα για τον περιορισμό τους, με προσλήψεις όλου του αναγκαίου προσωπικού και άλλες παρεμβάσεις, π.χ. ελέγχους, απολυμάνσεις, περιφράξεις κ.λπ.

-- Τους αγρότες αφανίζουν οι πλημμύρες, η λειψυδρία και η ξηρασία, οι πυρκαγιές κ.ο.κ. Την ίδια ώρα, τα προγράμματα της κυβέρνησης για έργα μέσω ΣΔΙΤ, όπως και η σύσταση ΑΕ για τη διαχείριση των υδάτων, πρόκειται να εκτοξεύσουν το κόστος άρδευσης για τους αγρότες αλλά και της ύδρευσης για τον λαό.

-- Η κυβέρνηση απορρίπτει το αίτημα για τιμές στα προϊόντα οι οποίες να καλύπτουν το κόστος παραγωγής, ώστε οι αγρότες να έχουν εισόδημα για τις βιοποριστικές και καλλιεργητικές ανάγκες τους, επικαλούμενη τη λειτουργία της «ελεύθερης αγοράς», όταν για άλλους - π.χ. τις εταιρείες διαχείρισης και εκμετάλλευσης των διοδίων, για τις οποίες έχει θεσμοθετηθεί διασφαλισμένη κερδοφορία - αυτή η «ελεύθερη αγορά» τής το επιτρέπει.

-- Οι κατευθύνσεις του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για τον ΕΛΓΑ είναι φανερό ότι οδηγούν σε περαιτέρω μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και σε αύξηση των ασφάλιστρων που καταβάλλουν οι αγρότες.

-- Η πολυδιαφημισμένη ρύθμιση για τα αγροτικά δάνεια που έχει βγει στη δημόσια διαβούλευση είναι σκέτη κοροϊδία και μεγαλύτερο «χρέωμα» για τους αγρότες, αφού δεν έχει στόχο να απαλλαγούν από αυτά οι δανειολήπτες αλλά να υπαχθούν σε νέες ρυθμίσεις και συμβιβασμούς, με κριτήριο την κερδοφορία των τραπεζικών ομίλων.

Η πραγματικότητα που βιώνουν οι βιοπαλαιστές αγρότες, αλλά και η πείρα που αποκομίζουν με τη συμμετοχή τους στον σημαντικό αγώνα που διεξάγεται ασίγαστα όλες αυτές τις μέρες, μπορούν να τους φανερώσουν ποιους έχουν απέναντί τους, από ποιους δεν έχουν να περιμένουν καμία λύση στα προβλήματά τους.

Απέναντί τους βρίσκουν όσους κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα, που όλοι αρνούνται να ικανοποιήσουν τις διεκδικήσεις τους, γιατί αυτές «σκοντάφτουν» στα «δημοσιονομικά όρια». Στην πραγματικότητα επειδή δεν «χωράνε» στους στόχους ανάπτυξης για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Γι' αυτό όλοι τους διαχρονικά δίνουν στους αγρότες τα ...«ξύσματα από τον πάτο του βαρελιού», αφού το «περιεχόμενο» και ο «αφρός» μοιράζονται απλόχερα με δισεκατομμύρια στους πολεμικούς εξοπλισμούς του ΝΑΤΟ, στους επιχειρηματικούς ομίλους, στους τραπεζίτες.

Γι' αυτό όλοι τους στηρίζουν την εμπλοκή της χώρας στα σφαγεία των πολέμων, τη χρηματοδότηση της πολεμικής οικονομίας, με αποτέλεσμα να χάνονται αγορές για μια σειρά αγροτικά προϊόντα και να αυξάνεται το κόστος παραγωγής σε ό,τι αφορά το πετρέλαιο, το ρεύμα, τα λιπάσματα, τις ζωοτροφές.

Απέναντί τους έχουν την κυβέρνηση της ΝΔ και τα κόμματα της συναινετικής αντιπολίτευσης, που εφαρμόζουν την εγκληματική πολιτική της ΕΕ σε βάρος των βιοπαλαιστών αγροτών.

Που ψήφισαν στο Ευρωκοινοβούλιο και εφάρμοσαν ως κυβερνήσεις όλες τις αναθεωρημένες εκδοχές της ΚΑΠ, οι οποίες επιταχύνουν τη συγκέντρωση και τη συγκεντροποίηση της παραγωγής, της γης, προς όφελος των μεγαλοαγροτών και μεγαλοβιομηχάνων που δραστηριοποιούνται στον αγροδιατροφικό τομέα.

Απέναντι στην αγροτιά είναι και οι ενεργειακοί κολοσσοί, που επιδοτούνται με «ζεστό» κρατικό χρήμα για τις «πράσινες» επενδύσεις τους, φορτώνοντας στους αγροτοκτηνοτρόφους - και σε όλο τον λαό - πανάκριβο ρεύμα.

Αλλά και οι εμποροβιομήχανοι, τα μονοπώλια, που από τη μία διαμορφώνουν το κόστος παραγωγής στα ύψη, πουλώντας πανάκριβα τα αγροτικά μέσα και εφόδια, και από την άλλη αγοράζουν σε εξευτελιστικές τιμές τα αγροτικά προϊόντα, τα οποία φτάνουν πανάκριβα στην κατανάλωση για τις λαϊκές οικογένειες.

Είναι λοιπόν καθαρό ότι για να κερδίσουν οι αγροτοκτηνοτρόφοι πραγματικές ανάσες επιβίωσης προϋπόθεση είναι να χάσουν όλοι αυτοί που κλέβουν τον ιδρώτα της δουλειάς τους.

Ο αγώνας των αγροτών διεξάγεται απέναντι σε «θεούς και δαίμονες», όμως εκείνοι έχουν επιστρατεύσει ανίκητα «όπλα» στη μάχη τους.

Το πιο σημαντικό είναι ο συντονισμός τους σε πανελλαδικό επίπεδο, μέσα από την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, μέσα από την ένωσή τους σε κοινό πλαίσιο πάλης δίκαιων αιτημάτων, την ανυποχώρητη παραμονή τους στα μπλόκα.

Αλλά και η μεγαλύτερη συμμετοχή νέων αγροτών στα μπλόκα δίνει ξεχωριστό παλμό, καθώς με τον αγωνιστικό ενθουσιασμό τους δίνουν ελπίδα και κουράγιο στους μεγαλύτερους, ενώ και εκείνοι αποκτούν την πείρα ότι «χαμένος είναι μόνο ο αγώνας που δεν δίνεται».

Μαζί με την αλληλεγγύη από τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, με τις επισκέψεις τους στα μπλόκα, όπου εκφράζεται με κάθε τρόπο ότι «ο αγώνας μας είναι κοινός, γιατί έχουμε κοινούς ενόχους για τα προβλήματά μας», αποδεικνύοντας με τον καλύτερο τρόπο ότι μπροστά και στην απεργία της 28ης Φλεβάρη οι εργαζόμενοι, οι αγρότες και όλος ο λαός χρειάζεται να βάλουν στο επίκεντρο το «ξήλωμα» των ραγών του κέρδους, γιατί οι ζωές τους δεν είναι κόστος!

Αλλά και το γεγονός ότι τα μπλόκα πέρα από μια συγκεκριμένη μορφή πάλης αποτελούν και «κυψέλες» συλλογικότητας, όπου κάθε αγρότης, μέσα από τη συζήτηση στις καθημερινές συνελεύσεις και τη συμμετοχή στις δράσεις, έχει λόγο και ευθύνη να συμβάλει στην ενίσχυση της πάλης και στο ζωντάνεμα του μπλόκου, παίρνει στα χέρια του την υπόθεση της επιβίωσής του.

Ολα αυτά δίνουν δύναμη για τον μακρύ και όχι εύκολο αγώνα των βιοπαλαιστών παραγωγών, ενισχύουν την κοινή τους πεποίθηση ότι η ανυποχώρητη στάση τους και η μαζικοποίηση των μπλόκων είναι η μόνη απάντηση που αρμόζει στην κυβέρνηση, αποτελώντας μονόδρομο για να μπορέσουν να ζήσουν στον τόπο τους με αξιοπρέπεια.