Οι θέσεις του ΚΚΕ για το θέμα αυτό έχουν κυκλοφορήσει σε οκτασέλιδη έκδοση, που μοιράζεται ήδη σε στρατιωτικά νοσοκομεία και στα Κινητά Χειρουργικά Νοσοκομεία Εκστρατείας (ΚΙΧΝΕ) με επισκέψεις που πραγματοποιούν κλιμάκια του ΚΚΕ σε αυτά.
Ιδιαίτερη ανησυχία επικρατεί στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων αλλά και στους απόστρατους, λόγω των προθέσεων της κυβέρνησης για την παραπέρα υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής της στον χώρο της Υγείας. Η ανησυχία αυτή εκφράζεται σε ανακοινώσεις συνδικαλιστικών ενώσεων, αλλά και σε ανακοινώσεις ενώσεων και ομοσπονδιών αποστράτων. Οι εν ενεργεία και οι απόστρατοι στρατιωτικοί θεωρούν ότι η κυβέρνηση ακολουθεί για τα στρατιωτικά νοσοκομεία την ίδια τακτική με τις άλλες δημόσιες δομές Υγείας, που ακολουθήθηκε διαχρονικά από τις κυβερνήσεις, της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή τη συστηματική απαξίωση των μονάδων Υγείας, με υποχρηματοδότηση, υποστελέχωση, με προοπτική τη συγχώνευση κλινικών ή ακόμα και νοσοκομείων, την καθιέρωση των απογευματινών ιατρείων και άλλες «διευκολύνσεις» που οδηγούν τους ασθενείς να βάζουν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη. Την τραγική κατάσταση απέδειξαν και τα τελευταία τραγικά περιστατικά με τις καθυστερήσεις μηνών σε επείγουσες διαγνώσεις καρκίνου. Αυτά τα ζητήματα το ΚΚΕ τα έχει αναδείξει επανειλημμένα με πάνω από είκοσι Ερωτήσεις στη Βουλή τα τελευταία τέσσερα χρόνια, καθώς και με αλλεπάλληλες παρεμβάσεις του.
Οταν αναφερόμαστε στην ανάπτυξη των μονάδων Υγείας όλων των επιπέδων των Ενόπλων Δυνάμεων, στον εξοπλισμό τους, στη στελέχωσή τους και στις παροχές εργασιών για την πρόληψη, θεραπεία και αποκατάσταση της υγείας του προσωπικού τους, πρέπει να παίρνουμε υπόψη τον ιδιαίτερο χαρακτήρα και αποστολή που έχουν. Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι παραπάνω παράγοντες προσαρμόζονται και αντιστοιχούν στον χαρακτήρα και την αποστολή του υγειονομικού τμήματος των Ενόπλων Δυνάμεων, με την ετοιμότητα που πρέπει να έχει και η οποία διαμορφώνεται στην περίοδο της «ειρήνης» και όχι όταν υπάρξουν έκτακτες καταστάσεις μεταξύ των οποίων και κατάσταση πολέμου.
Τηρουμένων των αναλογιών, η περίοδος της πρόσφατης πανδημίας και η κατάσταση του δημόσιου συστήματος Υγείας για την αντιμετώπισή της, καθώς και όλων των άλλων υγειονομικών αναγκών του πληθυσμού, προσφέρει χρήσιμα συμπεράσματα. Θυμίζουμε ότι η ανάπτυξη του δημόσιου συστήματος Υγείας με τα κριτήρια του «κόστους - οφέλους», της πειθαρχίας στους αντιλαϊκούς «δημοσιονομικούς στόχους», της προσαρμογής των δημόσιων μονάδων Υγείας στα επιχειρηματικά κριτήρια στη λειτουργία τους, ως «αυτοτροφοδοτούμενες οικονομικές μονάδες», με μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και αύξηση των εσόδων τους από την πώληση των εργασιών τους στα ασφαλιστικά ταμεία και απευθείας στους ασθενείς, διαμόρφωσαν ένα σύστημα Υγείας «της μιας νόσου», με σχεδόν πλήρη αδυναμία να καλύψει όλες τις άλλες ανάγκες Υγείας του πληθυσμού.
Η υποστελέχωση, η έλλειψη εξοπλισμού, η σχεδόν ανυπαρξία συστήματος ΠΦΥ, ιδιαίτερα όσον αφορά την περιφέρεια της χώρας έπαιξαν σημαντικά αρνητικό ρόλο στην έλλειψη προετοιμασίας και ετοιμότητας σε μια πανδημία που ήταν αναμενόμενη και εντός των εκτιμήσεων των επιστημόνων, αλλά με άγνωστο τον χρόνο εκδήλωσής της.
Εάν το κριτήριο του «κόστους - οφέλους» διαμόρφωσε αυτό το επίπεδο των δημόσιων μονάδων Υγείας, με τις αρνητικές συνέπειες στην αντιμετώπιση των ασθενών από τον κορονοϊό αλλά και όλων των άλλων ασθενών με χρόνιες και άλλες παθήσεις, είναι κατανοητή η πολλαπλάσια επίπτωση που θα έχουν τα αστικά κριτήρια ανάπτυξης των υγειονομικών υπηρεσιών των ΕΔ, τόσο στην τρέχουσα «ειρηνική» περίοδο, αλλά και πολύ περισσότερο στις ανάγκες που απαιτούν οι έκτακτες καταστάσεις.
Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, οι υγειονομικές υπηρεσίες των ΕΔ καλύπτουν συνολικά πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ατόμων διαφόρων κατηγοριών.
Οι υπηρεσίες Υγείας παρέχονται κατά κύριο λόγο από τα 4 νοσοκομεία του Στρατού Ξηράς, τα 3 νοσοκομεία του Πολεμικού Ναυτικού, 1 νοσοκομείο της Πολεμικής Αεροπορίας και το ΝΙΜΤΣ. Οι υπόλοιπες υγειονομικές υπηρεσίες των μονάδων και των ευρύτερων σχηματισμών έχουν ελάχιστες δυνατότητες ουσιαστικής συμβολής και λόγω της ανεπαρκούς στελέχωσης και αντίστοιχα του υποτυπώδους εξοπλισμού τους.
Το βασικό πρόβλημα των στρατιωτικών νοσοκομείων και του ΝΙΜΤΣ αποτελεί η υποχρηματοδότησή τους, η ανεπαρκής στελέχωσή τους που αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες υγείας του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας, των συγγενικών τους προσώπων και άλλων δικαιούχων. Παίρνοντας υπόψη και το ζήτημα της «διασποράς» που υπάρχει στις Ενοπλες Δυνάμεις σε περιοχές που δεν διαθέτουν στρατιωτικό νοσοκομείο, αλλά και τις ανεπαρκείς, στοιχειώδεις έως και ανύπαρκτες αντίστοιχες υγειονομικές μονάδες και υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) των Ενόπλων Δυνάμεων, οι ανάγκες «καλύπτονται» πολύ δύσκολα και με ατομικό οικονομικό κόστος. Υπάρχουν μετακινήσεις ακόμα και σε μεγάλες αποστάσεις εκεί που υπάρχουν στρατιωτικά νοσοκομεία, επίσης απευθύνονται στις δημόσιες μονάδες Υγείας με όλες τις δυσκολίες που έχουν λόγω της υποστελέχωσης και της έλλειψης εξοπλισμού, στις επιχειρήσεις της Υγείας και στους ιδιώτες αυτοαπασχολούμενους που συχνά είναι ταυτόχρονα και στρατιωτικοί γιατροί, βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη για υπηρεσίες που έπρεπε να είναι απολύτως δωρεάν.
Δηλαδή τα μέλη των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) και των Σωμάτων Ασφαλείας (ΣΑ) καθώς και οι οικογένειές τους κατά βάση αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα με τον υπόλοιπο πληθυσμό στους όρους και τις προϋποθέσεις για την κάλυψη των σύγχρονων και συνεχώς μεταβαλλόμενων υγειονομικών αναγκών τους.
Η διαχρονική αντιλαϊκή πολιτική μείωσης του «μη μισθολογικού κόστους», με περιορισμό των κρατικών και ασφαλιστικών δαπανών για την Υγεία, αντανακλάται και στην περίπτωση των ΕΔ. Οπως στην περίπτωση των εργαζομένων η συμβολή του αστικού κράτους είναι «τόσο - όσο», να εξασφαλίζεται η δυνατότητα να διατηρείται η εργατική δύναμη σε στοιχειώδες επίπεδο, προκειμένου να μπορεί να είναι εκμεταλλεύσιμη από το κεφάλαιο, αντίστοιχα στην περίπτωση των ΕΔ, η συμβολή του αστικού κράτους είναι «τόσο - όσο», να στηρίζονται υγειονομικά κυρίως αυτές οι δυνάμεις που εμπλέκονται στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στις αντίστοιχες αποστολές. Η ανάπτυξη που στηρίζεται στην εξασφάλιση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων έχει ευθεία επίπτωση στις κοινωνικές ανάγκες - μεταξύ των οποίων και της Υγείας - και εκφράζεται παντού και σε όλες τις συνθήκες. Αλλωστε, και η αποστολή του αστικού στρατού είναι να εξασφαλίζει τις επιδιώξεις της άρχουσας τάξης, που σε κάθε περίπτωση στηρίζεται στην εκμετάλλευση των εργαζομένων εντός και εκτός συνόρων.
Στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο η κυβέρνηση όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει τα υπαρκτά προβλήματα των υγειονομικών υπηρεσιών των ΕΔ, αλλά τα επικαλείται προκειμένου να προβάλει ως λύση τους την προσαρμογή της λειτουργίας των στρατιωτικών νοσοκομείων με κριτήρια επιχειρηματικά και με εμπορευματοποίηση των εργασιών τους. Το δε προσωπικό των ΕΔ, των ΣΑ και οι οικογένειές τους θα εξαναγκαστούν να πληρώνουν ακόμα περισσότερα για εργασίες Υγείας είτε στα στρατιωτικά νοσοκομεία, είτε στα δημόσια νοσοκομεία, είτε στον ιδιωτικό τομέα.
Το νομοσχέδιο εστιάζει σχεδόν αποκλειστικά στα στρατιωτικά νοσοκομεία (δευτεροβάθμιο - τριτοβάθμιο επίπεδο), διότι είναι οι τομείς αυτοί που μπορεί να εφαρμόσει άμεσα την πολιτική της ανταποδοτικότητας στην υγειονομική περίθαλψη και να απαλλάξει το κράτος σε μεγάλο βαθμό από τη χρηματοδότηση με την καθιέρωση της άμεσης επιχειρηματικής λειτουργίας τους. Αυτό θα είναι και το βασικό κριτήριο της προβλεπόμενης αξιολόγησής τους. Το πρωτοβάθμιο επίπεδο που αφορά τις αντίστοιχες υπηρεσίες πρόληψης, θεραπείας και αποκατάστασης και το οποίο αφορά τις αναπτυγμένες στρατιωτικές μονάδες παραμένει στα «αζήτητα» στο νομοσχέδιο, με όλες τις αρνητικές επιπτώσεις για τις ανάγκες των χιλιάδων εφέδρων που υπηρετούν τη θητεία τους και των στελεχών όλων των επιπέδων, όπως για παράδειγμα τα Κινητά Χειρουργικά Νοσοκομεία Εκστρατείας (ΚΙΧΝΕ) του Στρατού Ξηράς, τα οποία διαχρονικά απαξιώθηκαν.
ΤΟ ΚΚΕ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙ ΒΑΣΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ:
Τμήμα Υγείας - Πρόνοιας της ΚΕ του ΚΚΕ
Τμήμα της ΚΕ του ΚΚΕ για τις Ενοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας