Σε έναν τόπο συνδεδεμένο με τα μεγάλα συλλαλητήρια της δεκαετίας του 1930 και τους πρώτους νεκρούς του σταφιδικού κινήματος, τους συντρόφους Στάθη Μπακόπουλο και Σπύρο Ντρίνια, πραγματοποιήθηκαν και τα αποκαλυπτήρια μνημείου - από τον Δημήτρη Αρβανιτάκη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ - αφιερωμένου στους ηρωικούς αγώνες σταφιδοπαραγωγών και σταφιδεργατών, το οποίο στήθηκε από την Τομεακή Επιτροπή Αχαΐας του ΚΚΕ.

Στη συγκέντρωση συμμετείχαν πλήθος εργαζομένων, λαϊκού κόσμου, νεολαίας, αλλά και απόγονοι οικογενειών που είχαν νεκρούς στους μεγάλους αγώνες του προηγούμενου αιώνα. Παρέστησαν επίσης τα μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ Σωτήρης Παρίσης, Γραμματέας της ΕΠ Δυτικής Ελλάδας, και Νίκος Καραθανασόπουλος, βουλευτής Αχαΐας, ενώ παρευρέθηκε και πολυμελής αντιπροσωπεία της δημοτικής αρχής Πάτρας.

Επίσης ευχαρίστησε όλους όσοι συνέβαλαν στην έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής» «Σταφίδα: Ο λεγόμενος "μαύρος χρυσός" του Μωριά - Μια ιστορία ταξικών αγώνων και συγκρούσεων», σε επιμέλεια της ΚΟ Δυτικής Ελλάδας, καλώντας και σε περαιτέρω διάδοσή της.

Η συγκέντρωση ολοκληρώθηκε με κατάθεση λουλουδιών στο μνημείο από παρευρισκόμενους, ανάμεσά τους απογόνους των εκτελεσθέντων Μπακόπουλου - Ντρίνια, μέσα σε κλίμα συγκίνησης και ενώ ακουγόταν δυνατά το σύνθημα «Ενας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία».

«Το ταξίδι της σταφίδας μέσα στον χρόνο, από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι και σήμερα, είναι μια συναρπαστική ιστορία. Είναι δεμένη με τον πολιτισμό, τις παραδόσεις, τους ταξικούς αγώνες του λαού στον τόπο μας και το ΚΚΕ», ανέφερε στην κεντρική ομιλία ο Δ. Αρβανιτάκης και πρόσθεσε:

«Ο μαύρος χρυσός, όπως αποκαλούσαν τη σταφίδα, ανέθρεψε τα όνειρα, τις ελπίδες και τις προσδοκίες πολλών γενεών σταφιδοκαλλιεργητών της χώρας μας.

Να χτίσουμε την ανατρεπτική συμμαχία εργατών, αγροτών και φτωχών μεσαίων στρωμάτων της πόλης και του χωριού.

Είμαστε αισιόδοξοι, γιατί κοιτάμε την Ιστορία και τις σημερινές εξελίξεις. Οι αγώνες των σταφιδοκαλλιεργητών της Πελοποννήσου και των νησιών αποτελούν κορυφαίο σημείο αναφοράς στην Ιστορία του ελληνικού αγροτικού ζητήματος.

Η σύγκρουση των σταφιδοπαραγωγών, πρώτα με τους τοκογλύφους και τους εμπορομεσάζοντες και έπειτα με τον φορολογικό και κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους, έγινε αναπόφευκτη».

Για τις κινητοποιήσεις των πρώτων χρόνων του 20ού αιώνα και τα επίκαιρα μηνύματά τους σήμερα, τόνισε: «Στα συλλαλητήρια των σταφιδοπαραγωγών συμμετείχαν κι άλλα κοινωνικά στρώματα που συνέβαλαν στον ξεσηκωμό, κυρίως εργάτες και εργάτριες. Αρχισαν επίσης να ιδρύονται εργατικά σωματεία των σταφιδεργατών.

Τον Φλεβάρη του 1903 αποκορύφωμα του σταφιδικού αγώνα στην Ηλεία ήταν ο ξεσηκωμός στο μεγάλο σταφιδοχώρι της Βαρβάσαινας. Η Βαρβάσαινα έδωσε το σύνθημα της άρνησης πληρωμής χρεών προς τους δανειστές, γι' αυτό ονομάστηκε "Αγία Λαύρα της Ηλείας". Οι αγρότες συγκεντρώθηκαν στον Πύργο για να διαμαρτυρηθούν. Το υπουργείο Στρατιωτικών διέταξε τον γενικό επίτροπο να είναι όλη η δύναμη του στρατιωτικού σώματος σε ετοιμότητα.

Οι διαδηλωτές κατέλαβαν το τρένο και κατευθύνθηκαν προς την Αθήνα. Η κυβέρνηση τότε διέταξε τη Μεραρχία της Πάτρας να σταματήσει την πορεία του τρένου και να συλλάβει τους διαδηλωτές. Ομως οι στρατιώτες, που κατέφτασαν για να καταστείλουν τους αγρότες, ενώθηκαν μαζί τους στον δίκαιο αγώνα τους.

Αξίζει να τονίσουμε σ' αυτό το σημείο πόσο επίκαιρο είναι αλήθεια και σήμερα, και πόσο δένεται με τους αγώνες τού χθες, το ζήτημα με τους φαντάρους και τους αξιωματικούς που τολμούν και βγαίνουν περήφανα και θαρρετά και δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να πάρουν μέρος στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, ότι αρνούνται να υπηρετήσουν τα σχέδια του ΝΑΤΟ και της αστικής τάξης για συμμετοχή και εμπλοκή της χώρας στους πολέμους αυτούς».

Κάλεσε ιδιαίτερα να αναρωτηθεί καθένας σήμερα «τι αξία έχει η έκφραση αλληλεγγύης, η ενίσχυση του κινήματος υποστήριξης σ' αυτούς, που πρέπει σήμερα να αναπτυχθεί και να δυναμώσει στη χώρα μας» και επεσήμανε: «Τονίζουμε τη μεγάλη σημασία του αγώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Να σταματήσουμε τη συμμετοχή της Ελλάδας σ' αυτούς, να αποδεσμευτεί η χώρα μας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου. Ποτέ πυρηνικά στον Αραξο. Να καταδικαστούν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα θρύψαλά του, που όλοι τους πίνουν νερό στο όνομα των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ».

«Στις 26 Αυγούστου 1934, ημέρα Κυριακή, συγκροτήθηκε μεγάλο συλλαλητήριο στο Αίγιο με χιλιάδες σταφιδοπαραγωγούς από 70 και πλέον χωριά, στην πλατεία Δεξαμενής, όπου έφτασαν με λεωφορεία, με τρένα και πορείες. Οι συγκεντρωμένοι, κρατώντας μαύρες σημαίες και έχοντας επικεφαλής τους έφιππους συναγωνιστές τους, κατευθύνονται στην κεντρική πλατεία του Αιγίου, όπου είναι τα τοπικά γραφεία του ΑΣΟ, που φρουρούνται από ισχυρές δυνάμεις καταστολής, χωροφύλακες και στρατιώτες. Οι διαδηλωτές προσπάθησαν να καταλάβουν τα γραφεία με έφοδο. Η φρουρά ρίχνει "στο ψαχνό", τραυματίζοντας διαδηλωτές και σκοτώνοντας δύο πρωτοπόρους αγρότες: Τον κομμουνιστή Στάθη Μπακόπουλο από την Κουνινά, την αποκαλούμενη "Μικρή Μόσχα", και τον επίσης κομμουνιστή Σπύρο Ντρίνια από το χωριό Λαπαναγοί.

Αποτίνουμε και σήμερα τιμή, εμπνεόμαστε και συνεχίζουμε!

Η ένοπλη επίθεση των χωροφυλάκων αντί να φοβίσει εξαγρίωσε τους διαδηλωτές, οι οποίοι ανασυγκροτήθηκαν και τελικά ανέτρεψαν την αστυνομική δύναμη, κατέλαβαν το κτίριο του ΑΣΟ και το πυρπόλησαν. Η κηδεία των νεκρών αγωνιστών μετατράπηκε σε πάνδημο συλλαλητήριο.

Το αιματηρό αυτό συλλαλητήριο του Αιγίου, τον Αύγουστο του 1934, υπήρξε μία από τις κορυφαίες εκφράσεις των ξεσηκωμών των μικρών σταφιδοπαραγωγών που επανειλημμένα σημειώθηκαν στην Πελοπόννησο κατά τον 19ο και τον 20ό αιώνα.

Ξεσηκώθηκαν σε όλο τον Μωριά. Στην Πύλο, με νεκρούς, στα Φιλιατρά, στους Γαργαλιάνους, στα νησιά.

Ο Νίκος Μπελογιάννης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, γράφει χαρακτηριστικά για το Σταφιδικό το 1945, σε φυλλάδιο, ότι χρειάζεται άλλη εξουσία. Να πάρει ο λαός τις τύχες του στα ίδια του τα χέρια. Αλήθεια, τι ποιο επίκαιρο και για σήμερα;».

Και στη θεωρία και στην πράξη του επαναστατικού κινήματος, στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού τα προβλήματα της αγροτιάς είχαν πάντοτε και έχουν ζωτική σημασία, υπογράμμισε ο Δ. Αρβανιτάκης, και αναφέρθηκε επίσης στο γιατί ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός μπορεί να δώσει λύση και στα προβλήματα των βιοπαλαιστών αγροτών και κτηνοτρόφων:

«Γιατί η εξουσία τότε θα είναι υπέρ τους, γιατί θα υπάρχουν κρατικές παραγωγικές μονάδες για την παραγωγή και ιδιαίτερα την επεξεργασία αγροτικών προϊόντων ως πρώτων υλών ή προϊόντων κατανάλωσης.

Σήμερα, τεράστια εργοστάσια και επιχειρήσεις στα Τρόφιμα-Ποτά, στην κτηνοτροφία, είναι στα χέρια του κεφαλαίου, εκμεταλλεύονται οι καπιταλιστές τους φτωχοαγρότες και εργάτες.

Στην περιοχή σας, οι κτηνοτρόφοι στα Καλαβρυτοχώρια μένουν ακόμα και εντελώς απλήρωτοι. Σταφίδα, λάδι και άλλα προϊόντα, οι τιμές και οι επιδοτήσεις είναι της φτώχειας. Ακρίβεια στα καύσιμα, στα λιπάσματα. Τα ζείτε.

Στον σοσιαλισμό, οι μη κατέχοντες γη μικροκαλλιεργητές θα εργάζονται σε αυτές τις επιχειρήσεις και οι μικροϊδιοκτήτες αγρότες θα μπορούν εθελοντικά να συμμετέχουν στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, όπου εξασφαλίζονται η μείωση του κόστους, η εξολοκλήρου προστασία των καλλιεργητών από ζημιές και καταστροφές. Θα εξασφαλίζονται συνθήκες ζωής υψηλού επιπέδου στο χωριό, σε Υγεία, Παιδεία, Πολιτισμό, Αθλητισμό. Σήμερα γίνεται το αντίθετο».

Και εξέφρασε τη στήριξη του ΚΚΕ στους δίκαιους αγώνες των φτωχών αγροτοκτηνοτρόφων:

«Στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τις κινητοποιήσεις των Αγροτικών Συλλόγων, των Ομοσπονδιών, και τα μπλόκα. Στηρίζουμε ιδιαίτερα στην περιοχή σας τους παραγωγούς σταφίδας, ελαιοκαλλιέργειας, οπωροκηπευτικών, εσπεριδοειδών, τους κτηνοτρόφους, και απαιτούμε μαζί σας:

Κατώτατες εγγυημένες τιμές για όλα τα προϊόντα οι οποίες να καλύπτουν το κόστος παραγωγής, να επιτρέπουν την επιβίωση των παραγωγών και τη συνέχιση της καλλιεργητικής δραστηριότητας.

Μείωση του κόστους παραγωγής, με αφορολόγητο πετρέλαιο, όπως στους εφοπλιστές. Μείωση της τιμής του αγροτικού ρεύματος. Κατάργηση του ΦΠΑ σε μέσα, εφόδια και βασικά είδη των αναγκών της λαϊκής οικογένειας.

Αμεση στελέχωση με ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό στα Νοσοκομεία και στα Κέντρα Υγείας σε όλους τους νομούς, και στα Αγροτικά Ιατρεία στα χωριά.

Εξόφληση του συνόλου των αποζημιώσεων του ΕΛΓΑ άμεσα. Αλλαγή του κανονισμού του ΕΛΓΑ, ώστε να ασφαλίζει και να αποζημιώνει την παραγωγή και το κεφάλαιο από όλες τις φυσικές καταστροφές και νόσους στο 100%, με επαρκή κρατική χρηματοδότηση.

Αύξηση των αγροτικών συντάξεων.

Ενάντια στην ΚΑΠ, στην κυβέρνηση, στο ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, που είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή μας».

Και, καταλήγοντας, τόνισε: «Τέτοιες σημαντικές στιγμές της Ιστορίας μάς φωτίζουν τον δρόμο, δίνουν χρήσιμα διδάγματα και αποτελούν παρακαταθήκη στους αγώνες τού σήμερα.

Οι αιματηρές σταφιδικές κινητοποιήσεις είναι ιστορικά από τις μεγαλύτερες στον ελλαδικό χώρο.

Θα έλεγα να κρατήσουμε αυτό που θα αναφέρω:

Το "χτες" της Ιστορίας μας τον δρόμο παίρνει και πίσω του ακολουθάει ο κουρνιαχτός. Στις πλάτες μας η μνήμη του ακόμη κι ας μας γέρνει, στο φως του όμως ο δρόμος είναι ανοιχτός.

Τιμή και δόξα στα θύματα των σταφιδικών αγώνων!

Τιμή και δόξα στους ηρωικούς αγωνιστές του σταφιδικού κινήματος!

Συνεχίζουμε για τη νίκη».