Αν κάτι ξεχώριζε και χθες, και μάλιστα ήδη από τις προσυγκεντρώσεις για το μεγάλο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα, ήταν η πεποίθηση σε χιλιάδες λαού πως το δίκιο θα κριθεί στον δρόμο του αγώνα. Με οργάνωση και καθημερινή πάλη κόντρα σε μια πολιτική που πνίγει τις ανάγκες του. Μέχρι τέλους.

Εβλεπες παντού το «αυτονόητο»: Οτι οι χιλιάδες θα ήταν ξανά εκεί, ξανά συγκινημένοι, ξανά οργισμένοι με το αποκρουστικό πρόσωπο του κράτους του κεφαλαίου, με το αδηφάγο σύστημα του κέρδους.

Παντού βλέπαμε τους χιλιάδες να πυκνώνουν συνεχώς τα πανό των σωματείων στο Σύνταγμα, να δίνουν «τρόπο» στην οργή τους.

Τα πανό των σωματείων ήταν άλλωστε το σημείο συνάντησης στις προσυγκεντρώσεις αλλά και την ώρα της συγκέντρωσης.

«Πάω να βρω τους δικούς μου από το σωματείο, τα λέμε μετά», «Τα ξενοδοχεία πού είναι;», ήταν διάλογοι που ξεκλέψαμε σε διάφορα σημεία της συγκέντρωσης.

Ηταν φανερό ότι βλέπαμε παντού συναδέλφους που πιάστηκαν «χέρι - χέρι», που η λέξη «συνάδελφος» απέκτησε άλλο νόημα μετά την περασμένη Παρασκευή και τη συμμετοχή τους στην απεργία. Αρκετοί «ξαναγνωρίστηκαν» σε εκείνο το μεγαλειώδες ραντεβού, το οποίο «σφράγισε» τη σκέψη τους, αφού για πρώτη φορά δήλωσαν «απεργοί», σπάζοντας τον φόβο στην πράξη, συνειδητοποιώντας τη δύναμή τους.

Και αυτό φάνηκε ξανά χθες με τους εργατοϋπαλλήλους που πύκνωσαν τα μπλοκ των σωματείων τους.

Οι Ομοσπονδίες και τα εργατικά συνδικάτα μπαίνουν λοιπόν ξανά μπροστά, με την πρωτοβουλία για το νέο λαϊκό συλλαλητήριο, και η εικόνα επιβεβαίωνε χτες πόσο δίκιο είχαν για την πρωτοβουλία τους.

Ηταν φανερό πως τα συνθήματα των σωματείων - η φωνή των νεκρών για δικαίωση - πλέον στόμα με στόμα, συζήτηση τη συζήτηση στους χώρους δουλειάς, έχουν γίνει γνωστά και φωνάζονται δυνατά.

Και πώς να μην γίνουν... Εκεί ήταν άλλωστε το μπλοκ των εργαζομένων στον Σιδηρόδρομο, που έχασαν τους συναδέλφους τους στα Τέμπη, είναι εκείνοι οι οποίοι αποδεικνύουν ότι το έγκλημα ήταν προδιαγεγραμμένο, αφού οι προειδοποιήσεις τους ήταν σαφείς.

Εκεί ήταν και το Συνδικάτο των ΟΤΑ, όπου οι εργαζόμενοι πληρώνουν βαρύ φόρο αίματος σε τραυματισμούς και θανάτους εν ώρα δουλειάς. Το μπλοκ του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων, που ξέρουν καλά τα διαλυμένα γόνατα και οι μέσες των εργαζομένων τι σημαίνει το σύνθημα «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», αφού πάνω στα δικά τους συντρίμμια έχει χτιστεί το τουριστικό θαύμα των ρεκόρ κερδών. Πιο δίπλα οι νοσοκομειακοί γιατροί και οι υγειονομικοί που ξέρουν να στέκονται δίπλα στον λαό στις δύσκολες στιγμές, που κρατούν όρθιο με την ατελείωτη δουλειά τους το δημόσιο σύστημα Υγείας, που βλέπουν στην πράξη πώς το κράτος του κεφαλαίου έχει βάλει τιμοκατάλογο στον ανθρώπινο πόνο και την ανθρώπινη ζωή. Παίρνουν τη θέση τους λίγο πιο δίπλα από το Συνδικάτο Μετάλλου, τους εργάτες των ναυπηγείων και της Ζώνης, του χώρου που κάνει... προληπτικές απεργίες για να προλάβει τον επόμενο νεκρό συνάδελφο εν ώρα δουλειάς, που οι προειδοποιήσεις τους προς το κράτος και τους εργολάβους δεν ακούγονται, που κινούν γη και ουρανό για να λειτουργούν περισσότερα μέτρα ασφαλείας για τα ναυπηγεία. Από κοντά και το Συνδικάτο Οικοδόμων, με τους δεκάδες νεκρούς και σακατεμένους τα τελευταία χρόνια, που η οικοδομή φουντώνει ξανά, αλλά και με την πρόσφατη σπουδαία κατάκτησή τους με τις μεγάλες αυξήσεις στα μεροκάματα.

Μαζικό, νεανικό, μαχητικό το μπλοκ του Συνδικάτου Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής, των εργαζομένων που με τη δουλειά τους παράγουν αμύθητα πλούτη. Ηταν όλοι εκεί.

Το μήνυμα ήταν εκκωφαντικό ξανά: Ο λαός θα πει την τελευταία λέξη κόντρα στη χυδαία συγκάλυψη του εγκλήματος που στέρησε τη ζωή σε 57 αθώες ψυχές, κόντρα στο σύστημα που θυσιάζει τη ζωή στον βωμό του κέρδους, εκφράζοντας την αγωνιστική λαϊκή δυσπιστία στην κυβέρνηση και στα άλλα κόμματα που υπερασπίζονται την αντιλαϊκή πολιτική.