«8 Μάρτη σύμβολο αγώνα, θα μας οδηγεί και τούτο τον αιώνα», φώναξαν οι διαδηλώτριες, γεμίζοντας τον πεζόδρομο της Ερμού με πανό, πικέτες και κόκκινα γαρύφαλλα. Στην κινητοποίηση συμμετείχε και αντιπροσωπεία της Γραμματείας του ΠΑΜΕ.

Το «παρών» έδωσαν η Βιβή Δάγκα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, βουλευτής του Κόμματος και μέλος του ΔΣ της ΟΓΕ, και η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Την κεντρική ομιλία στη συγκέντρωση έκανε η Χριστίνα Σκαλούμπακα, πρόεδρος της ΟΓΕ, ενώ χαιρετισμούς απηύθυναν συνδικαλίστριες από εργατικά σωματεία, γυναίκες που αγωνίζονται μέσα από συλλόγους φοιτητών, μαζικούς φορείς των επαγγελματιών, του αναπηρικού κινήματος.

Η εκδήλωση πλαισιώθηκε επίσης από κείμενα και τραγούδια που συνόδευσαν τους γυναικείους εργατικούς αγώνες του 19ου και του 20ού αιώνα σε διαφορετικές χώρες. Η Λίλα Καφαντάρη, ηθοποιός και μέλος του ΔΣ της ΟΓΕ, απήγγειλε τους στίχους ενός παλιού αμερικάνικου τραγουδιού, που μιλά για τους αγώνες των πρωτοπόρων γυναικών του πρώιμου εργατικού γυναικείου κινήματος. Στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα συνέβαλαν οι μουσικοί Μαριλίζα Λούντζη (φωνή), Παρασκευάς Θεοδωράκης (κιθάρα) και Τάσος Τσάκος (πλήκτρα).

«Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας σφραγίζεται από το μεγαλειώδες ορμητικό λαϊκό ποτάμι που κατακλύζει εδώ και μέρες την Αθήνα και όλες τις πόλεις της Ελλάδας, με τις χιλιάδες γυναίκες και μανάδες που, συγκλονισμένες από το έγκλημα στα Τέμπη, βγήκαμε στον δρόμο του αγώνα απαιτώντας να μην συγκαλυφθεί. Για να διεκδικήσουμε το δίκιο μας, τη ζωή μας και το μέλλον των παιδιών μας», τόνισε η Χριστίνα Σκαλούμπακα. «Μετατρέπουμε την οργή μας σε απόφαση οργάνωσης και πάλης ενάντια στον πραγματικό ένοχο, που είναι το σημερινό αντιλαϊκό κράτος, η κυβέρνηση και όλα τα κόμματα που βαδίζουν στις ράγες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και το σύστημα της εκμετάλλευσης που υπηρετούν. Αυτός είναι ο μεγάλος ένοχος που μας στερεί το οξυγόνο!», πρόσθεσε. Ο ίδιος ένοχος, το σύστημα της εκμετάλλευσης, όπως εξήγησε, «γεννά και τρέφει την ανισοτιμία και κάθε μορφής βία κατά των γυναικών. Γι' αυτό το σύνθημα "ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας" που ευαισθητοποίησε τον λαό μας αποτυπώνει το πραγματικό σημερινό κοινωνικό δίλημμα που πρέπει να αποτελέσει κίνητρο στάσης και δράσης των γυναικών».

Η πρόεδρος της ΟΓΕ αναφέρθηκε ιδιαίτερα στις γυναίκες και τα παιδιά της Παλαιστίνης που προσπαθούν να επιβιώσουν στη Γάζα μέσα «σε μια κόλαση ερειπίων, με κατεστραμμένες από τον ισραηλινό κατοχικό στρατό τις βασικές υποδομές και τις δομές Υγείας, με τον βάρβαρο ισραηλινό αποκλεισμό να οδηγεί στην πείνα και στην εξαθλίωση». «Η καρδιά μας βρίσκεται δίπλα σ' αυτές τις γυναίκες που επιμένουν να παλεύουν για να ζήσουν στη δική τους ανεξάρτητη πατρίδα», ξεκαθάρισε.

«Σηκώνουμε ψηλά τη σημαία του αγώνα των λαών για να ζήσουν σε έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς φτώχεια, χωρίς πόλεμο. Ο αγώνας μας έχει σημασία για τη ζωή μας και το μέλλον των παιδιών μας», υπογράμμισε η Χρ. Σκαλούμπακα και κάλεσε τις γυναίκες να ξεσηκωθούν ενάντια σε κάθε είδους εμπλοκή της Ελλάδας στα πολεμικά σφαγεία, ενάντια σε αυτούς που λογαριάζουν ως κόστος τις ανάγκες τους και δαπανούν δισεκατομμύρια για την πολεμική οικονομία και για τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. «Στρέφουμε τα δικά μας όπλα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις αιτίες του, χωρίς καμία επανάπαυση μπροστά στις εκεχειρίες και τις συμφωνίες που στην πραγματικότητα προετοιμάζουν τη νέα πιο οξυμένη ακόμα φάση της αντιπαράθεσης. Γιατί οι αιτίες που γεννάνε τον πόλεμο, δηλαδή οι ανταγωνισμοί των επιχειρηματικών κολοσσών, των κρατών και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, όχι μόνο είναι παρούσες, αλλά οξύνονται ολοένα και περισσότερο», ανέφερε.

Από το βήμα της κινητοποίησης, η πρόεδρος της ΟΓΕ σκιαγράφησε τη βάρβαρη πραγματικότητα που ζουν οι εργαζόμενες: Τα εξοντωτικά ωράρια, τους μισθούς που δεν φτάνουν να καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες, τις εργασιακές σχέσεις που κάνουν τη ζωή τους λάστιχο. «Αυτή η βία διαμορφώνει τις οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις που εμποδίζουν τις γυναίκες να καταγγείλουν τη σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας ή να ξεφύγουν από μια βίαιη διαπροσωπική σχέση. Στο έδαφος που αυτή η βία καλλιεργεί, συντηρούνται σχέσεις εξάρτησης και τρέφονται αναχρονιστικά στερεότυπα και αντιλήψεις», σχολίασε.

Αναφέρθηκε επίσης στον «ατομικό δικαιωματισμό», που χρησιμοποιείται ακόμα και ως μέσο εξωραϊσμού μιας ακραίας μορφής βίας κατά των γυναικών, όπως είναι η πορνεία. Στάθηκε ακόμα στη λεγόμενη «συμπεριληπτικότητα» που στοχεύει «σε μια επίπλαστη και βολική "κοινωνική συνοχή" για να κρύβεται η ταξική ανισότητα και να αναπαράγεται η γυναικεία ανισοτιμία με νέες μορφές».

«Δεν νομιμοποιούμε τη βαρβαρότητα που βιώνουμε», ξεκαθάρισε και πρόσθεσε: «Η κοινή μας δράση με εργατικά σωματεία, ενώσεις αυταπασχολουμένων, αγροτικούς και φοιτητικούς συλλόγους μπορεί να την ανατρέψει. Ο αγώνας μας για να διεκδικήσουμε όλα όσα έχουμε ανάγκη σήμερα μπορεί να δώσει ανάσα στις γυναίκες του μόχθου που ασφυκτιούν από τις πολύμορφες διακρίσεις».

«Η φετινή 8η Μάρτη παίρνει τη σκυτάλη από τη συγκλονιστική απεργία και τα συλλαλητήρια», επισήμανε η Ντίνα Γκογκάκη, πρόεδρος του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας. «Σήμερα είμαστε πιο δυνατές, πιο αποφασισμένες», τόνισε και κάλεσε σε νέους αγώνες για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων, την προστασία της μητρότητας, την τήρηση μέτρων για την προστασία των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς.

Την εντατικοποίηση, την ευελιξία, τη δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες, τις υπερωρίες που ξεχειλώνουν τον εργάσιμο χρόνο, σχολίασε η Αντιγόνη Μαυρομμάτη, αντιπρόεδρος του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής.

«Τιμάμε το παρελθόν μας και βάζουμε τα καλύτερα θεμέλια για το μέλλον που αξίζουμε», είπε η Χριστίνα Καραμαλίκη, πρόεδρος του Σωματείου Καθαριστριών Πειραιά. Αναφερόμενη στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του λαού για το έγκλημα στα Τέμπη, σημείωσε ότι αποτελούν πηγή αισιοδοξίας και δύναμης για τους αγώνες του επόμενου διαστήματος.

Τη φωνή των εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα μετέφερε η Μαριλένα Τσοπανίδη, μέλος της Διοίκησης του Συνδικάτου Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής Αττικής (ΣΕΤΗΠ) και του επιχειρησιακού Σωματείου των εργαζομένων στην «Teleperformance». «Η συλλογικότητα, η οργάνωση μπορεί να παραλύσει μια εταιρεία, ακόμα και μια χώρα», διαπίστωσε με αφορμή τις κινητοποιήσεις για τα Τέμπη αλλά και την πάλη των εργαζομένων στα μεγάλα τηλεφωνικά κέντρα που οδήγησαν σε δέκα απεργίες μέσα σε έναν μόλις χρόνο και στη δημιουργία επιχειρησιακών σωματείων.

«Για άλλη μια μέρα βρισκόμαστε μαζί στον δρόμο», σημείωσε η Μαρία Χατζηδημητρίου, από το Σωματείο Μισθωτών Δικηγόρων. Στην παρέμβασή της υπενθύμισε τις τέσσερις παρεμβάσεις στη ΔΥΠΑ, στον ΕΦΚΑ και στο υπουργείο Εργασίας που έκανε το Σωματείο μαζί με την ΟΓΕ και είχαν αποτέλεσμα να μπει τέρμα στις καθυστερήσεις στη χορήγηση του επιδόματος μητρότητας, που έφταναν τους δέκα μήνες.

Στα προβλήματα των γυναικών υγειονομικών αναφέρθηκε η Βούλα Πάκου, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Νοσοκομείου ΚΑΤ. Τα χρωστούμενα ρεπό και άδειες, η εφημέρευση πάνω από το όριο, οι κόντρα βάρδιες, η έκθεση σε μολυσματικούς παράγοντες και η καταπόνηση του οργανισμού είναι, όπως εξήγησε, πλευρές της καθημερινότητάς τους.

«Ολη η χώρα φωνάζει "Δεν έχω οξυγόνο". Το ίδιο φωνάζουν και οι εκπαιδευτικοί», τόνισε η Βιολέττα Γαλανοπούλου, πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Ο Παρθενώνας». Κατήγγειλε το κύμα διώξεων σε βάρος εκπαιδευτικών που κινητοποιούνται ενάντια στην αντιδραστική «αξιολόγηση», διεκδικούν προσωπικό και χρηματοδότηση για τα σχολεία, εκφράζουν μαζί με τους μαθητές τους την αλληλεγγύη τους στους λαούς που βρίσκονται στο στόχαστρο των πολέμων.

«Εχει τεράστια σημασία να δυναμώσει η συμμετοχή των γυναικών, των φοιτητριών, στη δράση», ανέφερε η Ιωάννα Βλάχου, από τον Φοιτητικό Σύλλογο Φιλοσοφικής, παρουσιάζοντας τα αιτήματα των Φοιτητικών Συλλόγων για να μπορούν οι φοιτήτριες να ολοκληρώνουν απρόσκοπτα τις σπουδές τους και να εργάζονται στο αντικείμενο που σπούδασαν.

«Αυτό το κράτος λειτουργεί για τα δικά τους κέρδη», κατήγγειλε η Λήδα Μακρίδη, μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Βιοτεχνικών Σωματείων Αττικής. Ατελείωτες ώρες δουλειάς, λεηλασία του συρρικνωμένου εισοδήματος από τη φορολογία, απειλή πλειστηριασμών και κατασχέσεων, ανυπαρξία μέτρων για τη στήριξη της μητρότητας και της οικογένειας αποτελούν ορισμένα από τα προβλήματα των αυτοαπασχολούμενων γυναικών.

Τον Γολγοθά που αντιμετωπίζουν άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις για να εξασφαλίσουν τις εξετάσεις, τα φάρμακα, τις θεραπείες τους, ανέδειξε η Διονυσία Μαρίνου, από τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ). «Η χώρα μας είναι γεμάτη "Τέμπη" και οι ανάπηροι και χρονίως πάσχοντες είναι τα πρώτα θύματα», σχολίασε και κάλεσε σε αγώνα ενάντια «σε όσους μας στερούν το οξυγόνο».