Ο Κυρ. Μητσοτάκης βρέθηκε χτες στο Παρίσι για τη «Σύνοδο ηγετών για την ειρήνη και την ασφάλεια στην Ουκρανία», που διοργανώθηκε κατόπιν πρωτοβουλίας Μακρόν. Μετείχε η πλειονότητα των ηγετών της ΕΕ, η ηγεσία των ευρωενωσιακών «θεσμών» (πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής) και ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, ενώ προσκλήθηκαν και χώρες εκτός ΕΕ (βλ. αναλυτικό ρεπορτάζ σε άλλη στήλη).

«Η Ελλάδα συμμετέχει στο ανώτατο επίπεδο στις διαβουλεύσεις που αφορούν την ειρηνευτική διαδικασία στην Ουκρανία», έλεγαν χτες από το Μαξίμου. Με τι σκοπό; Η «Καθημερινή» περιέγραφε χτες σχέδιο συμμετοχής της Αθήνας σε κάποια «διεθνή δύναμη» που θα αναπτυχθεί στην Ουκρανία, βάζοντας «όρους» να προηγηθεί υπογραφή συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός, η ελληνική δύναμη να μη συμμετάσχει σε οποιαδήποτε επιχείρηση εντός ρωσικής επικράτειας (!), ενώ σε περίπτωση παραβίασης της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός από τη Μόσχα, οι ελληνικές δυνάμεις να επιστρέψουν άμεσα στην Ελλάδα, με ερώτημα βέβαια τι θα κάνουν αν η συμφωνία παραβιαστεί από το Κίεβο.

Η εφημερίδα γράφει επίσης ότι η κυβέρνηση αναζητά ένα «καπέλο» ΟΗΕ για την αποστολή της δύναμης («η ανάπτυξη μιας δύναμης υπό την αιγίδα του ΟΗΕ ίσως ήταν η καλύτερη λύση»), ενώ κάνει σαφές ότι έχουν εξεταστεί δύο βασικά σενάρια: «Η λύση της ανάπτυξης κάποιων στρατιωτών σε ουκρανικό έδαφος ή της συμμετοχής στο θαλάσσιο σκέλος της αποστολής στη Μαύρη Θάλασσα. Η Αθήνα θα προτιμούσε τη συμμετοχή στο ναυτικό σκέλος λόγω και της φύσης της αποστολής», προσθέτει, με την επισήμανση πως «υποψηφιότητα» έχει βάλει και η Τουρκία, η οποία επικαλείται και τη Συνθήκη του Μοντρέ.

Σημειωτέον, οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις έχουν επιχειρησιακή πείρα στην περιοχή, καθώς πριν την έξαρση του πολέμου στην Ουκρανία, πλοία του Πολεμικού Ναυτικού αναπτύσσονταν στην περιοχή μετέχοντας σε ΝΑΤΟικές δραστηριότητες, ενώ συχνά - πυκνά ιπτάμενα ραντάρ της Πολεμικής Αεροπορίας φτάνουν μέχρι το FIR Σόφιας (καλύπτει και Μαύρη Θάλασσα), πετώντας στον κάθετο άξονα Μπουργκάς - Βάρνας και συλλέγοντας για λογαριασμό της λυκοσυμμαχίας εικόνα των ρωσικών κινήσεων.

Θυμίζουμε επίσης ότι τον Αύγουστο 2023, στην επίσκεψη Ζελένσκι στην Αθήνα, ο Ουκρανός Πρόεδρος ζήτησε από τον Μητσοτάκη μεταξύ άλλων και βοήθεια για την «άμυνα της παρευξείνιας περιοχής». Προηγουμένως, τον Απρίλη, στην επίσκεψή του στην Αθήνα ο τότε υπουργός Αμυνας της Ουκρανίας, Ολ. Ρέζνικοφ, δήλωνε «βέβαιος ότι και αφού κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο θα συνεχίσουμε τη συνεργασία μας και τις διμερείς πλατφόρμες, και ειδικά τη διαδικασία αποναρκοθέτησης, καθώς έχετε μεγάλη εμπειρία, ειδικά στη θάλασσα (...) και προσβλέπουμε σε αυτήν τη συνεργασία, θέλουμε τη στήριξή σας για την ανάπτυξη των δυνατοτήτων του ουκρανικού Ναυτικού, ξεκινώντας από τη διαδικασία αποναρκοθέτησης», επικαλούμενος την ανάγκη «εδραίωσης του καθεστώτος ασφαλείας στη Μαύρη και την Αζοφική Θάλασσα, καθώς άπτεται της ελεύθερης ναυσιπλοΐας». Μια τοποθέτηση που συνεπάγεται ανάπτυξη μονάδων του στόλου και προσωπικού του Πολεμικού Ναυτικού μια ανάσα από τις ρωσικές βάσεις στην περιοχή.

Βέβαια, ερωτηθείς χτες στην τακτική ενημέρωση των δημοσιογράφων για το σχέδιο «υπό όρους» ανάπτυξης δυνάμεων, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Μαρινάκης είπε ότι με βάση την ενημέρωση που έχει «δεν υπάρχουν σκέψεις για αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία από την κυβέρνηση». Μόνο που υπάρχουν και ...παραϋπάρχουν.

Αρμόδιες πηγές του υπουργείου Αμυνας το επιβεβαιώνουν, παραπέμποντας καταρχάς στη γενική συζήτηση που έγινε για το θέμα στις 11/3 στο συνέδριο «Paris Defence and Strategy Forum» στο Παρίσι, όπου παρέστη και ο Ελληνας αρχηγός ΓΕΕΘΑ.

Κατά τις ίδιες πηγές, τα ουσιαστικότερα συζητήθηκαν λίγες μέρες αργότερα, στις 20/3, οπότε έγινε στο Λονδίνο συνάντηση με εκπροσώπους από 27 χώρες (ανάμεσά τους και η Ελλάδα) με σκοπό τη «θεμελίωση της ειρηνευτικής δύναμης στην Ουκρανία», όπως γράφτηκε. Εξ ου και συζητήθηκε εκεί εκτενώς το σχέδιο σύστασης μιας δυτικής «ειρηνευτικής» δύναμης άνω των 10.000 στρατιωτών. Ειπώθηκε ότι η δύναμη θα αποτελείται από στρατεύματα πολλών κρατών, ενώ ένας «ευρύτερος αριθμός χωρών» θα συνεισφέρει με «εναλλακτικούς τρόπους», καθώς περίπου 35 χώρες συμφώνησαν να παράσχουν οπλισμό, υλικοτεχνική και πληροφοριακή υποστήριξη.

Στη σύσκεψη αυτή η ελληνική πλευρά συμμετείχε με αντιπροσωπεία αποτελούμενη από έναν ταξίαρχο συν δύο επιτελείς.

Ο ίδιος ο Μητσοτάκης σε δηλώσεις του χτες από το Παρίσι, μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της Συνόδου και ερωτηθείς αν θα συμμετέχει η Ελλάδα και με ποιον τρόπο σε αυτό το «πλαίσιο στήριξης» της Ουκρανίας, είπε ότι «η ισχυρότερη εγγύηση ασφαλείας της Ουκρανίας είναι η ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων της ίδιας της Ουκρανίας».

Πρωτοστατεί άλλωστε εδώ και χρόνια σε αυτήν την κατεύθυνση, καθώς η κυβέρνηση έχει στείλει ήδη στο Κίεβο δεκάδες τεθωρακισμένα οχήματα, δεκάδες κοντέινερ με βλήματα (ακόμα και με απαγορευμένο λευκό φώσφορο), σφαίρες, πυραύλους, ρουκέτες, ρυμουλκούμενα οβιδοβόλα, προωθήσεις όλες οπλισμού κάποιες φορές με ενδιάμεσους τις ΗΠΑ και Τσεχία και πάντα τελικό προορισμό την κυβέρνηση Ζελένσκι, τροφοδοτώντας συνεχώς το ιμπεριαλιστικό μακελειό. Επιπλέον, έκανε την Ελλάδα μια απέραντη βάση εφόρμησης των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, ενώ ταυτόχρονα υπηρέτησε τον αμερικανικό σχεδιασμό για αντικατάσταση του ρωσικού καυσίμου στις ευρωπαϊκές αγορές με αμερικανικό LNG. Επιπλέον σήμερα πρωταγωνιστεί στη στροφή της ΕΕ προς την πολεμική οικονομία και την αύξηση των κονδυλίων για εξοπλισμούς και πολεμική προπαρασκευή, με ταυτόχρονη παραπέρα περικοπή πόρων που πάνε να καλύψουν έστω μέρος στοιχειωδών λαϊκών αναγκών.

«Η Ελλάδα δεν ανήκει στις χώρες οι οποίες είναι έτοιμες να αποστείλουν στρατεύματα στην Ουκρανία, στα πλαίσια μιας "συμμαχίας προθύμων"», ισχυρίστηκε παραπέρα ο Μητσοτάκης, επιχειρώντας να θολώσει τα νερά, και για το γεγονός ότι ήδη Ελληνες επιτελείς έχουν αποσταλεί από την κυβέρνηση στα διαβούλια σε Παρίσι και Λονδίνο πάνω σε τέτοια ακριβώς σχέδια, όπως βέβαια και για το γεγονός ότι μόνο παραπλανητικό και ψευδεπίγραφο είναι το δίλημμα «όπλα ή στρατεύματα» και φυσικά χωρίς το ένα να αποκλείει το άλλο.

Δεν περνά άλλωστε απαρατήρητο ότι επέμεινε πως «όλες οι πιέσεις αυτήν τη στιγμή πρέπει να ασκηθούν προς τη Ρωσία» με στόχο «μία αρχική κατάπαυση του πυρός», ακριβώς δηλαδή ο πρώτος όρος που μπαίνει από πλευράς της Αθήνας για την αποστολή στελεχών των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Ουκρανία.

Τέλος, να καταγραφεί και το γεγονός ότι σε μια διόλου άσχετη εξέλιξη, εφόσον οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί απλώνονται σε όλα τα επίπεδα, προχθές ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης παρουσίασε στο Υπουργικό Συμβούλιο νομοσχέδιο για τη λήψη μέτρων εφαρμογής του ευρωενωσιακού Κανονισμού 2019/452 «για τη θέσπιση πλαισίου για τον έλεγχο των άμεσων ξένων επενδύσεων στην Ενωση για λόγους ασφάλειας ή δημόσιας τάξης».

Οπως λένε από την κυβέρνηση, «ο μηχανισμός αυτός θα ελέγχει ξένες επενδύσεις που πραγματοποιούνται σε ευαίσθητους τομείς για την ασφάλεια ή τη δημόσια τάξη, όπως η Ενέργεια, οι μεταφορές, οι ψηφιακές υποδομές, η άμυνα, η κυβερνοασφάλεια, η τεχνητή νοημοσύνη, οι λιμενικές και υποθαλάσσιες υποδομές και οι τουριστικές υποδομές σε παραμεθόριες περιοχές». Βασικά πάνε να θωρακίσουν ό,τι θεωρηθεί ως στρατηγική υποδομή από την είσοδο κινεζικών, ρωσικών ή άλλων κεφαλαίων που κινούνται στον αντίποδα του ευρωατλαντικού άξονα.

Προσθέτουν ότι με τη θέσπιση του «εθνικού μηχανισμού ελέγχου ΑΞΕ» «προστατεύονται από το γεωπολιτικό ρίσκο τα κρίσιμα για την ασφάλεια ή τη δημόσια τάξη περιουσιακά στοιχεία της χώρας» και ταυτόχρονα «η Ελλάδα καθίσταται ακόμη πιο αξιόπιστη ως εταίρος και σύμμαχος αλλά και ως επενδυτικός προορισμός».