Η Ορχήστρα ερμήνευσε έργα του Εσθονού, Αρβο Περτ (γενν. 1935), του Ελληνα, Μπάμπη Κανά (γενν. 1952) και του Γερμανού κλασικού, Φέλιξ Μέντελσον (1809-1847). Σολίστ ήταν ο τρομπετίστας Δημήτρης Γκόγκας. Την ενταγμένη στη σειρά «το Κλασικό Συναντά το Μοντέρνο Ι», συναυλία διηύθυνε ο μαέστρος, Κωνσταντίνος Τερζάκης. Το δυστύχημα της βραδιάς ήταν ότι το κοινό του Πειραιά δεν γέμισε το θέατρο, αν και με δωρεάν είσοδο.
Ο Κερκυραίος κορυφαίος τρομπετίστας της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης, Δημήτρης Γκόγκας, εμφανίσθηκε στο «Ντιβερτιμέντο» για ορχήστρα εγχόρδων και τρομπέττα, έργο 59 (2017) του παληού Δασκάλου μας στα θεωρητικά, Μπάμπη Κανά. Ωραίος μεστός ήχος, με πρώτη «αττάκκα» παραδειγματική από τον Γκόγκα, δωρικός, μουσικότατος. Το έργο δόθηκε σε Α' Εκτέλεση, με τον σολίστα να εμφανίζεται στα δύο τελευταία μέρη του έργου ενταγμένος μέσα στην ορχήστρα, αν και παραδοσιακά όρθιος. Εν είδει τετραμερούς συμφωνίας, ο Κανάς προσπαθεί να μας δώσει τρόπον τινά τη χαρά της ζωής, εξ ου και ο χαρακτηρισμός «ντιβερτιμέντο» (εκ του ιταλικού ρήματος «divertire» που σημαίνει «διασκεδάζω»), μια πάγια τάση για αναζήτηση, όπως σημειώνει ο συνθέτης. Θα λέγαμε ότι ακολουθήθηκε μια «κυκλική» φόρμα, αφού η τρομπέτα στο τέλος μάς δίνει το αρχικό θέμα ως μια «θέση» του έργου. Οσο για τη γραφή του Δασκάλου μας, συνοψίζεται άψογα στην κρίση του συμμαθητή του στο «Παληό Ωδείο» (Αθηνών), λεξικογράφου Τάκη Καλογερόπουλου: «(...) είναι κυρίως αντιστικτική. Παρ' όλο που βασική του επιδίωξη είναι η ανάδειξη του μελωδικού στοιχείου, επιζητεί τη δομική ενότητα με την χρήση βασικών μοτίβων που λειτουργούν σε όλη τη διάρκεια του έργου. Το ύφος του χαρακτηρίζεται από μια ταλάντευση στα όρια διευρυμένης τονικότητας-πολυτονικότητας, που συχνά επιτυγχάνεται με την χρήση πολύφθογγων συγχορδιών ή και τρόπων της Εθνικής μουσικής».
Απόφοιτος του Ωδείου Αθηνών στα θεωρητικά και το φλάουτο, ο Κανάς, καθηγητής Ανωτ. Θεωρ. επί δεκαετίες, μέλος στην νιότη του της αντιδικτατορικής Ορχήστρας Νέων «Παναρμόνια», έχει συνθέσει πολλά έργα για διάφορους συνδυασμούς και στις περισσότερες φόρμες, ηχογραφημένα από κορυφαίους μουσικούς Ελληνες και ξένους, τιμημένος με διάφορα βραβεία (π.χ. σύνθεσης «εις μνήμην Μιχ. Σβορώνου», 1988). Είναι γιος του κορυφαίου θαλασσογράφου ζωγράφου της Κατοχής και της ΕΑΜικής Αντίστασης, γεννημένου στη Σμύρνη, Αντώνη Κανά, ο οποίος αποτύπωσε την πείνα, τους σκελετωμένους, τον «πεινασμένο που ψέλνει» και τις κακουχίες της γερμανοφασιστικής Κατοχής, στις γνωστές 12 λιθογραφίες του, ανατριχιαστικά, θα λέγαμε.
Η συναυλία ξεκίνησε με το «Cantus in Memoriam Benjamin Britten» του Arvo Part. Την επόμενη της ανακοίνωσης του θανάτου του Αγγλου συναδέρφου του Μπρίττεν, ξεκίνησε να γράφει το συγκεκριμένο έργο για έγχορδα και καμπάνα, από τα δημοφιλέστερα του Περτ. Επιβλητικό, στο γνώριμο στυλ του συνθέτη, διαφαίνεται μια εσωτερικότητα, μια ιεροτελεστία με την πολυπλοκότητά του.
Οσον αφορά στην 3η Συμφωνία του κλασικού Μέντελσον, την επονομαζόμενη «Σκωτική», ο συνθέτης δεν χρησιμοποιεί παραδοσιακό μουσικό σκωτσέζικο υλικό, μα αποκαλύπτει χρόνια μετά την σύνθεσή της, ότι εμπνεύστηκε από τα βουνά της Σκωτίας, τον καιρό της, τους ανθρώπους της.