Μπόλικες παροιμίες έχει ο λαός μας, σχετικά με την περίπτωσή τους. Εκεί που μας χρωστάγανε, μας πήραν και το βόδι. Φωνάζει ο κλέφτης, να φοβηθεί ο νοικοκύρης. Σηκώθηκαν τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι. Λέει ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα. Αυτές είναι μερικές, ίσως, υπάρχουν κι άλλες. Ολες μαζί, πάντως, οι προαναφερόμενες, ίσως, δε φτάνουν, για να αποδώσουν το μέγεθος της υποκρισίας, του θράσους και της προκλητικότητας του Ν. Κωνσταντόπουλου και της ηγεσίας του ΣΥΝ.

Δε φτάνει, που ένα --τουλάχιστον-- χρόνο, τώρα, παρέχουν απλόχερα άλλοθι στην κυβέρνηση και την αντεργατική της πολιτική, είτε μετέχοντας στις διαδικασίες του «κοινωνικού διαλόγου» της απάτης και της κοροϊδίας, είτε κάνοντας πλάτες στους κυβερνητικούς συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ. Δε φτάνει, που έδωσαν τη συμβολή τους στην αποδυνάμωση των εργατικών κινητοποιήσεων, μετά τις περσινές, μεγάλες απεργίες, για τις «προτάσεις Γιαννίτση» και στην καλλιέργεια σύγχυσης και αυταπατών, για τις δήθεν νέες και βελτιωμένες προτάσεις της κυβέρνησης. Ερχονται, τώρα και καταγγέλλουν το ΚΚΕ, ότι --μαζί με τη ΝΔ-- διευκολύνει την κυβέρνηση, επειδή αποχώρησε από την κατ' άρθρο συζήτηση του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου στη Βουλή, καταγγέλλοντας την κυβέρνηση και την πολιτική της.

Προφανώς, δεν έχουν ιερό και όσιο οι άνθρωποι. Και, βέβαια, δε γνωρίζουν, ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σχοινί...