Η επιφυλακτικότητα και η καχυποψία είναι εντελώς «φυσιολογικό» να χαρακτηρίζουν τη στάση του κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου απέναντι στην τρομοφιλολογία και τρομο-λαγνεία των τελευταίων ημερών. Τόσο το βεβαρημένο παρελθόν και η «ταυτότητα» των διωκτικών αρχών, όσο και οι επιδιωκόμενοι στόχοι γενικότερα της αντιτρομοκρατικής εκστρατείας made USA, δεν αφήνουν κανένα απολύτως περιθώριο για ψευδαισθήσεις και αυταπάτες.

Θα αποτελούσε, δηλαδή, ασυγχώρητη αφέλεια να δώσει κανείς «βάση» στις φήμες και τις κατευθυνόμενες διαρροές είτε από τους Αμερικανούς είτε από την κυβέρνηση. Ταυτόχρονα, όμως δεν μπορεί να παραγνωριστεί η σκοπιμότητα αυτών των διαρροών, όσον αφορά την καλλιέργεια εδάφους για την επόμενη κίνηση, τις συλλήψεις «υπόπτων τρομοκρατών», όπως επανειλημμένα έχει προαναγγείλει και αξιώσει ο Αμερικανός πρεσβευτής Τ. Μίλερ.

Αφού οι συλλήψεις και καταδίκες υπόπτων είναι «το μέτρο της επιτυχίας» κατά τον Αμερικανό πρεσβευτή, είναι ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση Σημίτη είναι υποχρεωμένη να παρουσιάσει «απτά αποτελέσματα». Εστω και αν δεν πρόκειται για τη «17Ν», την οποία όλως περιέργως την εξαιρούν από τους άμεσους στόχους, αλλά για «περιφερειακές»(!) τρομοκρατικές οργανώσεις.

Τα ερωτήματα που προϋπήρχαν από τη συστηματική συντήρηση του θέματος της τρομοκρατίας στην επικαιρότητα, ενισχύονται και από τον τρόπο των ερευνών για τη βομβιστική έκρηξη στον Πειραιά. Η «απόλυτη μυστικότητα», στην πραγματικότητα μόνο απέναντι στο λαό, δεν προμηνύεται τίποτα καλό για την αλήθεια. Αντίθετα, «μυρίζουν» μαγειρέματα μυστικών υπηρεσιών και χειραγώγηση της κοινής γνώμης.

Δεν μπορεί, επίσης, να περάσει απαρατήρητο ότι η νέα έξαρση της τρομο-λαγνείας συμπίπτει με την ένταση της νεοφιλελεύθερης επίθεσης (ιδιωτικοποιήσεις, Ασφαλιστικό, Φορολογικό), αλλά και τη δημιουργία προϋποθέσεων για λαϊκή αντίσταση και αντεπίθεση. Επίσης, ετοιμάζονται νέοι τρομονόμοι, νέα δεσμά εξυφαίνονται σε βάρος των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων... Από αυτή την άποψη βολεύει εξαιρετικά και την κυβέρνηση Σημίτη.